MILES DAVIS : Sketches of Spain

 Το 1959 ο Miles Davis μαζι με το Gil Evans και με την βοήθεια 19 μουσικών ηχογράφησαν αυτόν τον κλασικό δίσκο που τους έδωσε

και ένα βραβείο  grammy το 1961.

Η ιδέα αυτού του δίσκου γεννήθηκε στο μυαλό του Miles όταν άκουσε το Concierto de Aranjuez του Ισπανού συνθέτη Χοακιν Ροντρίγκο. Με αυτό το κοντσέρτο ξεκινάει ο δίσκος,για να κλείσει η πρώτη πλευρά με το Will-o'-the Wisp,ένα μέρος από την συμφωνική σουίτα του Μanuel De Falla.

To δεύτερο μέρος ξεκινά με την σύνθεση The Pan Piper,ένας αυτοσχεδιασμός πάνω σε μουσική των Ινδιάνων του Περού.
Συνεχίζει με ένα ισπανικό εμβατήριο που τραγουδιέται, στην Ισπανία την Μ.Παρασκευή και λέγεται Saeta (σαΐτα),στη λιτανεία του επιταφίου.Είναι ένα τραγούδι της Ανδαλουσίας από τα παλιά είδη θρησκευτικής Ανδαλουσιανής  μουσικής. Τραγουδιέται χωρίς συνοδεία μουσικής από γυναίκα που κάθεται σε ένα μπαλκόνι και από  κάτω σταματά η λιτανεία μέχρι να τελειώσει το τραγούδι
που εξιστορεί τα πάθη του Χριστού.Αυτή την φωνή την αντικαθιστά ο Μiles με την τρομπέτα του.Στο τέλος του τραγουδιού μια φανφάρα από τρομπέτες δίνει το σύνθημα να ξεκινήσει η λιτανεία.Κατά την διάρκεια του τραγουδιού ακούγεται ο πνιχτός ήχος των τυμπάνων που τονίζουν διακριτικά την φωνή.Στο τέλος του τραγουδιού σου δημιουργείται η εντύπωση ότι βρίσκεσαι σε παρέλαση,γιατί αυτό πραγματικά συμβαίνει εκείνη τη στιγμή: η λιτανεία συνεχίζει το δρόμο της και η γυναίκα μένει σιωπηλή στο μπαλκόνι.Αυτή ήταν η μεγάλη δυσκολία του Sketches of Spain έπρεπε η τρομπέτα να παίξει όλα τα φωνητικά μέρη σε όλα τα τραγούδια.Το επόμενο τραγούδι είναι το Solea.Ένα φλαμένκο για την μοναξιά,την νοσταλγία και τον ανθρώπινο πόνο, που προσεγγίζει σαν συναίσθημα τα Αμερικάνικα μπλουζ.
Ένα άλλο μεγάλο πρόβλημα ήταν το πάντρεμα των μουσικών της κλασικής μουσικής που διάβαζαν παρτιτούρες και δεν παρέκκλιναν απ'αυτες με τους μουσικούς της jazz που πολύ από αυτούς δεν ήξεραν να διαβάζουν,αλλά είχαν μεγάλη φαντασία στους αυτοσχεδιασμούς (π.χ. Jim Comp,Elvin Jones).
Στην αυτοβιογραφία του ο Miles, εκτός των παραπάνω αναφέρει για το πέρας της ηχογράφησης:"Όταν τελειώσαμε με το Sketches of Spain,δεν μου 'μεινε τίποτα μέσα μου.Στράγγισα από κάθε συναίσθημα και δεν ήθελα ν'ακουσω την μουσική που κάναμε αφου ειχα ξεμπερδεψει με αυτα τα ζορικα πραγματα που ειχαμε παιξει."
Ποσο ομως προσεγγισε ο αφροαμερικανος τον ισπανικο χαραχτηρα των τραγουδιων;
Υπαρχει αυτη η μικρη ιστορια ,που λεει πως  μια γυναίκα ειχε επισκεφτει εναν βετερανο ταυρομαχο που ασχολουταν με την εκτροφη ταυρων.Πανω στην συζητηση του ανεφερε για τον δισκο που ειχε κανει ενας Αμερικανος μαυρος με την μουσικη της πατριδας του.Ο γερος δεν πιστεψε οτι ενας Αμερικανος ηταν σε θεση να βγαλει ενα τετοιο δισκο γιατι δεν ειχε τις γνωσεις της ισπανικης κουλτουρας και της μουσικης φλαμενκο.Τοτε ζητησε να του βαλει τον δισκο,τον οποιο ο γερος τον ακουσε με προσοχη απο την αρχη μεχρι το τελος. Οταν τελειωσε η ακροαση,
σηκωθηκε ,εβαλε την στολη του ταυρομαχου με ολα τα αξεσουαρ
παλεψε με ενα απο τους ταυρους ,για πρωτη φορα αποτην ημερα που ειχε αποσυρθει,και τον σκοτωσε.Το ειχε κανει για τι ειχε συγκινηθει απο την μουσική που μόλις είχε ακούσει και ένιωσε την ανάγκη να παλεψει με ενα ταυρο.Δυσκολευεται κανεις να πιστεψει αυτη την ιστορια οπως λεει και ο Miles,αλλα ειναι ενδεικτικη για το τι βγαινει απο την μουσικη του δισκου.
Ο δίσκος υπάρχει στο διαδίκτυο αν θελήσετε να τον ακούσετε.



το κειμενο εχει στοιχεια αποτο βιβλιο : ΜΑΙΛΣ  αυτοβιογραφια
εκδοσεις σελας