A BAD MOON RISING

Μαθαίνοντας τα αποτελέσματα των Αυτοδιοικητικών εκλογών 2014, μου 'ρθε αυτόματα στο μυαλό ένα τραγούδι των CCR.
Τίποτα άλλο... Το τραγούδι της εβδομάδας

Ακολουθεί το σχόλιο του Γιάννη Λαζάρου από το  blog
www.lazarouyiannis.blogspot.gr

100% ανοχή

Καθαρότατα τα αποτελέσματα των αυτοδιοικητικών εκλογών. Αναμενόμενα όσο ποτέ άλλοτε. Ο ελληνικός λαός απέδειξε διά της ψήφου του ότι το τραβάει ο οργανισμός του να συμμετέχει σε εκλογές-πανηγύρια που στήνει μια κατοχική κυβέρνηση με συμμετοχή κοντά στο 60%. Αν παρόλα αυτά η αυτοδιοίκηση είχε μία ευκαιρία να ξεκόψει από τα κομματικά μαντριά, όλοι έκαναν τα πάντα να τα κομματικοποιήσουν τόσο όσο ποτέ άλλοτε με πρώτο και καλύτερο τον Σύριζα, ο οποίος είναι και ο μεγάλος χαμένος των εκλογών. Αυτό δεν ήταν «Ανατροπή», Αλέξη μου! Αυτό ήταν ντεραπάρισμα.

Αυτοανατράπηκε ο Σύριζα και το ερώτημα είναι αν προκάλεσε την αυτοανατροπή του ισχυροποιώντας σε όλη την Ελλάδα την συσπείρωση Πασόκων και ΝΔκρατών διότι με κυβέρνηση συνεργασίας ΝΔ - ΠΑΣΟΚ καταλαβαίνει και ο πιο «αθώος» τι θα γίνει την δεύτερη Κυριακή για την εκλογή των τοπικών αρχόντων. 

Το σύστημα νίκησε και καλό θα ήταν ο Σύριζα ή να αλλάξει το άλογο που τραβάει το κάρο του ή να πει ξεκάθαρα ότι από τα σπλάχνα του ΠΑΣΟΚ είναι το εκλογικό του σώμα και παίζει παιχνίδια στήριξης για την ολοκληρωτική καταστροφή της χώρας. Διότι τι θα κάνει ο πρώην ψηφοφόρος του ΠΑΣΟΚ που «οργισμένος» κατατάχθηκε με τον Σύριζα και την Κυριακή θα πρέπει να επιλέξει τον άρχοντά του; Δαγκώνει ποτέ το σκυλί τον αφέντη που τον ταΐζει καθημερινώς είτε με διορισμούς, είτε με ΕΣΠΑ; 

Αλλά δεν είναι μόνο ο Σύριζα ο οποίος σήμερα έπρεπε να πει «μέχρι εδώ ήμαστε, αποχωρούμε», είναι και το ΚΚΕ που διά στόματος Κουτσούμπα χαίρεται για τα αποτελέσματα που είχε το κόμμα του στις αυτοδιοικητικές εκλογές. Γιατί χαίρεται το ΚΚΕ; Πώς καταγράφεις την νίκη σου ως κομουνιστικό κόμμα όταν ο φανερός «ελληνικός» ναζισμός κατάφερε για πρώτη φορά στην ιστορία να έχει περιφερειακούς συμβούλους σε όλη σχεδόν την Ελλάδα; Σήμερα ο Περισσός θα έπρεπε να έχει μεσίστια την σημαία με το σφυροδρέπανο, όπως θα έπρεπε να κάνει και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Δεν νικάς εσύ όταν ο φανατικός εχθρός σου έχει πάρει δημοκρατικά θέσεις που ορίζουν τις τοπικές κοινωνίες. Όταν μετατρέπεις έναν αγωνιστικό χώρο μόνο σε αγωνιστικά κείμενα και αγωνιστικές γυμναστικές μέχρι τη Βουλή τότε όχι απλά έχεις χάσει, αλλά έχεις συντελέσει στο ακατόρθωτο: Να στηρίξεις διά της λάιτ αγωνιστικής πολιτικής σου τον ίδιο τον ναζισμό. 

Τόσο κομματικές οι αυτοδιοικητικές εκλογές δεν έχουν ξαναγίνει στην χώρα και φάνηκε ξεκάθαρα ότι το πολιτικό σύστημα ξέρει ότι τα σπλάχνα του είναι οι κατά τόπους κοινωνίες και τις θρέφει κάθε μέρα και όχι μόνο κατά τις προεκλογικές περιόδους. Μεγάλο παράδειγμα είναι δύο περιοχές. Εφόσον κατάφερε ο Πάχτας στον Δήμο Αριστοτέλη να πάρει 47% (ακόμα κι αν έχασε το δημαρχιακό του θώκο) αυτό σημαίνει πολλά. Ότι 7,374 πολίτες γουστάρουν την άλωση, την καταστροφή, το ξύλο που πέφτει από τα ΜΑΤ έναντι 8,300 που ψήφισαν τους δύο άλλους συνδυασμούς με συμμετοχή στις εκλογές του 75% του εκλογικού σώματος. 

Δεύτερο μεγάλο παράδειγμα είναι η περιφέρεια Πελοποννήσου. Ο ΝΔκράτης Τατούλης αν και έδωσε με μία προσωπική του υπογραφή όλους τους υδάτινους πόρους της Πελοποννήσου στην ΕΥΔΑΠ η οποία δίνεται άμεσα σε ιδιώτη πήρε 43% το οποίο μεταφράζεται κοντά στους 154,000 ψήφους - τριπλάσιοι ψήφοι έναντι του δεύτερου Συνασπιστή, Βουδούρη- με εφτά αντιπάλους απέναντί του. Οι Πελοποννήσιοι γουστάρουν ιδιωτικοποίηση νερού, αλλά για να το γουστάρουν αυτό πάει να πει ότι το σύστημα τα τελευταία 5 χρόνια δούλεψε βολεύοντας πολύ κοσμάκη στην Πελοπόννησο. 

Έχει πάρει χαμπάρι ο αντιπολιτευτικός κόσμος του κοινοβουλίου ότι η ζωή δεν παίζεται μέσα σε επερωτήσεις αλλά στο πεζοδρόμιο και στα κομματικά στέκια ανά την Ελλάδα κάθε μέρα; Πώς είναι δυνατόν εν μέσω κρίσης φανατικοί μνημονιακοί περιφερειάρχες και μάλιστα των πιο φτωχών περιοχών της Ευρώπης να είναι ανίκητοι; Έχουν να μάς πουν κάτι για το παράδειγμα του Περιφερειάρχη Ηπείρου που σάρωσε από την πρώτη Κυριακή; Οι παλιές καραβάνες των κομμάτων δεν υψώνουν τόνο και ύφος μέσα από τα τηλεοπτικά πάνελ; Ξέρετε τι κάνουν; Δουλεύουν κάθε μέρα για την εδραίωση του συστήματος και φέρνουν τα καλά αποτελέσματα που θέλει το ίδιο το σύστημα που τους έχει θέσει σε υπηρεσία. 

Να δούμε λοιπόν, πώς θα αντιπαλέψουν τα όσα Περιφερειάρχες και Δήμαρχοι του συστήματος θα πρέπει να υιοθετήσουν ως υποχρεώσεις του Μνημονίου, της Σταθερότητας και της Ανάπτυξης έχοντας το δικαίωμα που τους έδωσε η ψήφος, διότι κάποιοι που έλεγαν ότι θα παλέψουν για τα δίκαια και τα ηθικά μάλλον είχαν το μυαλό τους πώς θα έκαναν πάρτι με συναυλίες έξω από την ΕΡΤ και μαζεύοντας υπογραφές για την μη ιδιωτικοποίηση του νερού και συναυλίες για την μη πώληση δημοσίων χώρων σε ιδιώτες σε όλη την επικράτεια. 

Με λίγα λόγια, το σύστημα κατατρόπωσε όσους πίστευαν ότι η ανατροπή και η επανάσταση γίνεται με «σημαίες και με τραγούδια». Ισχυροποίησε από την άλλη το βαθύ παρακράτος που τώρα ο κάθε πολίτης θα είναι υποχρεωμένος να αντιμετωπίζει νόμιμα, δημοκρατικά και ηθικά κάθε ημέρα. Αλλά αυτό δεν ενδιαφέρει όλα τα συστημικά κόμματα που πήραν μέρος στις εκλογές είτε είναι εντός, είτε εκτός κοινοβουλίου. Παίρνοντας μέρος σε συστημικές εκλογές φτιαγμένες από συστημικά κόμματα μόνο συστημικός θέλεις να γίνεις. 

Και έγινες!