ΓΙΑ ΤΟ ΧΡΟΝΟ ΠΟΥ ΦΕΥΓΕΙ

Σε λίγες ώρες φεύγει το δίσεκτο 2016. Παρά τις φιλότιμες προσπάθειες που κατέβαλε για να μας πηδήξει,τελικά από ότι φαίνεται το πηδήξαμε εμείς (μη λέω μεγάλη κουβέντα γιατί απομένουν λίγες ώρες ακόμα). Θα μπορούσα να χαρακτηρίσω το 2016 ως το χρόνο των μεγάλων συγκινήσεων αλλά και απωλειών, ειδικά στο χώρο της μουσικής και της τέχνης γενικότερα. Πάνω από 500 διάσημοι στο είδος τους, μουσικοί, μας αποχαιρέτησαν σηματοδοτώντας όλο και πιο αδρά το τέλος μιας εποχής. Αναφορικά θα μνημονεύσω τους David Bowie,Leonard Cohen,Scotty Moore,Prince Red Army Choir.Οι τελευταίες δε μέρες του χρόνου επιφύλαξαν μια ακόμα τραγωδία. H Debbie Reynolds δεν άντεξε το θάνατο της κόρης της Carrie Fisher και έφυγε και αυτή μετά από 24 ώρες από το θάνατο της κόρης της. Σε προσωπικό επίπεδο το 2016 στάθηκε αμείλικτο, αφού πήρε από κοντά μας ένα μοναδικό φίλο με τρόπο αναπάντεχο. Μπορώ να σας εξομολογηθώ ότι ήταν μια από τις πιο σοκαριστικές στιγμές της ζωής μου η στιγμή που έμαθα την είδηση του χαμού του.
Στον αντίποδα μπορώ να πω ότι αυτή η χρονιά σημαδεύτηκε και με πολύ δυνατές και όμορφες στιγμές. Μέσα στη χρονιά γνώρισα καινούργιους φίλους και έζησα συναισθήματα πρωτόγνωρα, τα οποία μπορούν μέχρι ένα βαθμό να ισοσκελίσουν τις δύσκολες στιγμές.

ΖΟΥΝ ΑΝΑΜΕΣΑ ΜΑΣ

Νόμιζα ότι ζούμε σε μια εποχή όπου ένα από τα κυριότερα χαρακτηριστικά της είναι η ταχύτητα με την οποία μεταδίδεται μια πληροφορία. Θεωρούσα ότι γνωρίζουμε ένα γεγονός σχεδόν τη στιγμή που γεννιέται.Επίσης γνώριζα ότι με την εξέλιξη της Κβαντικής Φυσικής υπάρχουν μόνο σε θεωρητικό επίπεδο παράλληλα σύμπαντα. Σήμερα ήρθε η ώρα που έκπληκτος ανακάλυψα ότι είχα κάνει λάθος. Τα Σύμπαντα υπάρχουν στην πραγματικότητα και η ταχύτητα με την οποία διαδίδεται μια πληροφορία δεν αποτελεί βασικό χαρακτηριστικό της εποχής μας.Στα παράλληλα λοιπόν Σύμπαντα ζουν συμπολίτες μας οι οποίοι μάλιστα, έχουν αποκτήσει εκπληκτικές ιδιότητες. Πρέπει να αντιλαμβάνονται άλλες διαστάσεις. Επίσης η πληροφόρηση για αυτούς είναι περιττή ή την λαμβάνουν με διαφορετικό τρόπο από ότι εγώ ο απλός θνητός. Έχουν δε την εκπληκτική ικανότητα να ζουν ταυτόχρονα σε δύο διαφορετικά Σύμπαντα. Στο δικό μας και σε ένα άλλο που δεν μπορώ να το ονοματίσω αφού δεν το γνωρίζω καν. Αιτία για αυτές τις τρομακτικές αποκαλύψεις στάθηκε ένα βίντεο που κυκλοφορεί στο διαδίκτυο.

ΟΤΑΝ Η ΓΕΛΟΙΟΤΗΤΑ ΣΠΑΕΙ ΚΑΘΕ ΡΕΚΟΡ

Έχω πει πολλές φορές στον εαυτό μου να μη ασχολούμαι με την πολιτική σκηνή της χώρας για τον απλό λόγο οτι αυτή δεν υπάρχει. Αυτό που υπάρχει είναι ένας χρεοκοπημένος λαός -από κάθε άποψη-  και μια χώρα που έχει μεταβληθεί σε οικονομικό προτεκτοράτο, όπου οι εκλογές δεν παίζουν κανένα ρόλο μιας και οι κυβερνήσεις δεν χαράζουν ανεξάρτητη πολιτική αλλά ακολουθούν τις εντολές των αυτοαποκαλούμενων "δανειστών"(Ο σωστός όρος θα ήταν "κατακτητών"). Ειδικά με την υπερψήφιση του 3ου "μνημονίου" δηλαδή των ατιμωτικών όρων της υποτέλειας, από την συντριπτική πλειοψηφία (220) του Κοινοβουλίου (η λέξη Ελληνικό είναι πολύ βαριά για να την χρησιμοποιήσω, και δεν αρμόζει στην περίσταση) θεωρώ τουλάχιστον παιδαριώδες να ασχοληθεί, κάποιος που διαθέτει στοιχειώδη λογική, με τα ανύπαρκτα πολιτικά δρώμενα του τόπου.
Όμως ο διάβολος δεν με αφήνει να αγιάσω. Τελευταίος πειρασμός στάθηκε η περίφημη επιστολή -δήλωση μετανοίας - της "κυβέρνησης" που φέρει την υπογραφή του Τσακαλώτου.( Είναι πολύ βολικό να κρύβεσαι πίσω από έναν τύπο που πριν μερικά χρόνια πούλαγε κουπόνια για σουβλάκια στα ετήσια φεστιβάλ νεολαίας του ΣΥΡΙΖΑ....). Όσο για τον ντόρο που σήκωσε η "αντιπολίτευση" γύρω από αυτή; Τι να πεις!! Η γελοιότητα τους κτύπησε κόκκινο. Ας αφήσω όμως,τον Πιτσιρίκο να σας τα πει καλύτερα από εμένα, αφού εγώ φοβάμαι οτι θα χάσω το μέτρο από την αγανάκτηση και την οργή:

LEMMY: ΕΝΑ ΧΡΟΝΟ ΜΕΤΑ

Σαν σήμερα πριν ένα χρόνο την έκανε ο Lemmy για άλλους κόσμους. Ο θάνατος τον βρήκε την ώρα που ήταν καθισμένος στην πολυθρόνα του και έπαιζε το αγαπημένο του ηλεκτρονικό παιγνίδι.Ο Lemmy κατάφερε να κατακτήσει τον σεβασμό όχι μόνο της μουσικής κοινότητας αλλά και της παγκόσμιας κοινής γνώμης που έχει κάποια σχέση ακόμα και ελάχιστη με τα δρώμενα της ροκ μουσικής. Αυτό που του αναγνωρίζουν όλοι ήταν η αυθεντικότητά του. Ποτέ δεν ακολούθησε το ρεύμα των καιρών και σχεδόν πάντα πήγε κόντρα σε αυτό. Όπως το Ιούνιο του 1977 όταν η έκρηξη του πάνκ βρισκόταν σε εξέλιξη.Τότε που καθετί που θύμιζε το παλιό ήταν αφορισμένο ο Lemmy φτιάχνει τους MOTORHEAD ηχογραφεί το ομώνυμο δίσκο. Ένα άλμπουμ με σκληρό heavy-metal ήχο όχι απλά ανήκουστο αλλά αιρετικό για εκείνη την εποχή. 
Ο Lemmy φρόντισε να παραμείνει αταλάντευτος όλα αυτά τα χρόνια παίζοντας ροκ΄ν΄ρολ(όπως ο ίδιος υποστήριζε απορρίπτοντας κάθε άλλο τίτλο για τη μουσική του) και ζώντας ως μια ροκ΄ν΄ρολ φιγούρα βγαλμένη από τη δεκαετία του '50 η οποία μετουσιώνει συνεχώς στοιχεία που έβρισκε στο δρόμο της πορείας της μέσα στο χρόνο και άξιζαν κάποιας προσοχής.
Πολλοί που δεν γνωρίζουν τον Lemmy θα νομίσουν κρίνοντας τον επιφανειακά ότι πρόκειται για ένα παρακμιακό μέθυσο γερο-ροκά που έτυχε οι ιδιορρυθμίες του να τον κάνουν διάσημο.

ΑΝΤΙ ΤΥΠΙΚΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΩΝ ΕΥΧΩΝ

Μέρες γιορτινές. Παρά την έβδομη χρονιά βαριάς κοινωνικής καταχνιάς οι άνθρωποι βρίσκουν τη δύναμη να προσπαθήσουν να γιορτάσουν τα Χριστούγεννα και την άφιξη του Νέου Έτους,βλέπετε οι άνθρωποι δύσκολα αλλάζουν τις συνήθειες τους.Από  την αρχαιότητα η μικρότερη ημέρα του χρόνου, το Χειμερινό Ηλιοστάσιο, είχε τεράστια συμβολική σημασία. Είναι η εποχή που η γη μοιάζει νεκρή, τα κλαδιά είναι γυμνά, τα σπαρμένα χωράφια ακόμα δεν έχουν πρασινίσει, το πρωί έρχεται αργά, γκρίζο και παγερό, κι ο άνθρωπος αγωνιά αν θα ξανάρθει ποτέ η Άνοιξη, αν έσπειρε σωστά, αν θα επιστρέψουν τα πουλιά, αν τα δένδρα που έχασαν τα φύλλα τους θα ξανακαρπίσουν. Αυτές τις μέρες ο ήλιος αρχίζει να ανεβαίνει στον ορίζοντα του βόρειου ημισφαιρίου και η μέρα αρχίζει να μεγαλώνει. Η αγωνία για τον ερχομό της Άνοιξης οδήγησε στον εορτασμό της "γέννησης του Ήλιου".Τον εορτασμό της γέννησης του φωτός. Αυτή η μακραίωνη συνήθεια έλαβε διάφορες μορφές στη διάρκεια της πορείας της ανθρωπότητας.Με την έλευση της νέας θρησκείας του Χριστιανισμού δημιουργήθηκε ένα σοβαρό πρόβλημα.Οι Εβραίοι δεν γιόρταζαν τα γενέθλια σε αντίθεση με τους Έλληνες και τους Ρωμαίους.Επίσης ένα άλλο πρόβλημα που είχε δημιουργηθεί με τους νεοφώτιστους χριστιανούς των πρώτων αιώνων ήταν ότι δεν μπορούσαν να απαρνηθούν τις συνήθειές τους οι οποίες όμως θεωρούνταν από την καινούργια θρησκεία παγανιστικές. Το πρόβλημα λύθηκε τον 4ο αιώνα όταν αποφασίστηκε να γιορτάζεται πλέον η Γέννηση του Χριστού. Ως ημερομηνία ορίστηκε η 25 Δεκεμβρίου. Μια ημερομηνία που συνέπιπτε με τον εορτασμό των ρωμαϊκών Σατουρναλίων και όχι με την πραγματική ημερομηνία γέννησης του Θεανθρώπου που εντοπίζεται μέσα στην Άνοιξη ,σύμφωνα με την μοναδική αναφορά που υπάρχει στα Ευαγγέλια (Λουκάς 2,8). Έτσι με τρόπο διπλωματικό βρέθηκε η χρυσή τομή και παντρεύτηκε η νέα θρησκεία με τις αρχαιότατες συνήθειες.

ΜΙΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ

  

Ημέρες Χριστουγέννων και το πνεύμα του Σκιαθίτη κοσμοκαλόγερου βρίσκεται παντού. Θεωρώ ο δεν υπάρχει άλλος πλην του Παπαδιαμάντη που να περιέγραψε με τόση πιστότητα τις γιορτινές αυτές μέρες. Η αξεπέραστη ικανότητά του να δημιουργεί εικόνες ζωντανές με κάνουν να ανατρέχω σε αυτόν τούτες τις μέρες. Σήμερα θα μπορούσα να αναδημοσιεύσω ένα από τα γνωστά χριστουγεννιάτικα διηγήματά του. Δεν θα το πράξω. Θα προτιμήσω να αναδημοσιεύσω ένα διήγημα του Κώστα Βάρναλη όπου πρωταγωνιστής είναι ο ίδιος ο Παπαδιαμάντης!
Ο Βάρναλης με το διήγημα Τα Χριστούγεννα του Παπαδιαμάντη,αποτίει φόρο τιμής στο μεγάλο συγγραφέα. Χρησιμοποιώντας την γλώσσα του Παπαδιαμάντη πλάθει ένα διήγημα που μέσα σε αυτό παρελαύνουν πολλοί από τους ήρωες των διηγημάτων του Σκιαθίτη συγγραφέα, αλλά περιλαμβάνονται και αυτούσιες φράσεις από αυτά. Αφιερώστε λίγο από το χρόνο σας για να διαβάσετε το διήγημα που είναι ταυτόχρονα και μια ιδιόμορφη βιογραφία για τον συγγραφέα.

2016: ΜΙΑ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΗ ΑΝΑΣΚΟΠΗΣΗ

Το 2016 ήταν μια δίσεκτη χρονιά που σε λίγες μέρες τελειώνει.Τέτοιες μέρες κάθε χρόνο είθισται να γίνονται διαφόρων ειδών απολογισμοί για την χρονιά που πέρασε.Συνήθως απαριθμούνται τα γεγονότα που συγκλόνισαν τον κόσμο κατά τη διάρκεια της χρονιάς.Όλοι γνωρίζουμε ότι η χρονιά που πέρασε περιείχε πολλές άσχημες στιγμές. Δεν θα ήταν υπερβολή αν αυτές τις στιγμές τις χαρακτήριζα σοκαριστικές. Παρόλα αυτά και μένοντας πιστός στη φιλοσοφία του ιστολογίου, θα πάω κόντρα στο κύμα των καιρών. Κάνοντας έναν προσωπικό απολογισμό της χρονιάς διαπίστωσα ότι υπήρξαν μέσα σε αυτή την καταχνιά των καιρών και μικρά ή μεγάλα όμορφα γεγονότα ,ανάλογα από ποια οπτική τα βλέπει ο καθένας, που θα τα θυμάμαι με ιδιαίτερη νοσταλγία. Νομίζω ότι όλοι μας αν αναλογιστούμε τη χρονιά που πέρασε θα βρούμε σε προσωπικό επίπεδο αρκετές όμορφες προσωπικές στιγμές. Ας μείνουμε σε αυτές παίρνοντας δύναμη για να συνεχίσουμε την πορεία της ζωής.Έχοντας αυτή τη σκέψη αποφάσισα να κάνω έναν απολογισμό αναρτώντας τις 100 καλύτερες αστρονομικές φωτογραφίες της χρονιάς. Οι φωτογραφίες,δείχνουν την όμορφη πλευρά του κόσμου που μας περιβάλλει και την οποία τείνουμε να ξεχάσουμε παλεύοντας μέσα στη δίνη της καθημερινότητας. Ταξιδέψτε μέσα σε αυτές τις φωτογραφίες και ανακαλύψτε την ομορφιά, η οποία βρίσκεται παντού και περιμένει όλους εμάς να καθαρίσουμε τις αισθήσεις μας και καμιά φορά και την ψυχή μας, ώστε να την απολαύσουμε.

ΦΕΥΓΕΙ Η ELDORADO ΑΠΟ ΤΗΝ ΧΑΛΚΙΔΙΚΗ;

Μια πραγματική είδηση αναρτήθηκε στο διαδίκτυο που αφορά την "επένδυση" της Eldorado  στις Σκουριές της Χαλκιδικής.Την είδηση δεν θα τη βρείτε σε κανένα "έγκριτο"ΜΜΕ. Πριν προχωρήσετε στην ανάγνωση του άρθρου θα ήθελα να σας παρακαλέσω να διαδώσετε το βίντεο που το συνοδεύει ώστε να μάθουν όσο το δυνατόν περισσότεροι τι ακριβώς συμβαίνει στην Χαλκιδική. Σας ευχαριστώ εκ των προτέρων.
Σύμφωνα με το άρθρο του Θάνου Καμηλάλη το οποίο δημοσιεύται στο Press Project η Eldorado έχει σοβαρότατες δυσκολίες ως προς την συνέχιση των εργασιών εξόρυξης χρυσού στις Σκουριές της Χαλκιδικής.Ας δούμε τι λέει το άρθρο:
Στις 3 Ιανουαρίου λήγει η προθεσμία της Eldorado Gold για να αμφισβητήσει την τελευταία απόφαση Σκουρλέτη για τα μεταλλεία της στις Σκουριές Χαλκιδικής, κάτι που μπορεί να επιτευχθεί μόνο μέσω της προσφυγής στο Συμβούλιο της Επικρατείας. Μετά το τέλος της προθεσμίας, η απόφαση του πρώην υπουργού Περιβάλλοντος θα είναι άμεσα εκτελεστέα.

JOHN GLENN : ΕΝΑΣ ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ ΑΕΡΟΠΟΡΟΣ-ΑΣΤΡΟΝΑΥΤΗΣ

Το 2016 μπορεί κάλλιστα να χαρακτηριστεί ως η χρονιά των μεγάλων αποχαιρετισμών. Λίγες μέρες πριν το τέλος της χρονιάς έφυγε από τη ζωή ο John Glenn σε ηλικία 95 χρονών. Τον Glenn τον γνωρίζουν οι περισσότεροι ως τον πρώτο Αμερικανό που μπήκε σε τροχιά γύρω από τη Γη με το θαλαμίσκο Frienship 7(φιλία 7). Είχε προηγηθεί ο Σοβιετικός Γιούρι Γκαγκάριν ένα χρόνο νωρίτερα (1961).
Αυτό που δεν γνωρίζουν οι περισσότεροι είναι ότι ο Glenn υπήρξε μια μοναδική περίπτωση προσωπικότητας τόσο για την Αεροπορία όσο και για τη Διαστημική.Είναι ο άνθρωπος που είχε την ευλογία να ζήσει ως πρωταγωνιστής την εξέλιξη της Αεροπορίας αλλά και την γέννηση της Διαστημικής Πτήσης. Έγινε ένας θρύλος αφού είναι ό μοναδικός άνθρωπος στον πλανήτη που πέταξε με σχεδόν ότι πετούσε. Από εμβολοφόρα αεροσκάφη του Β΄ΠΠ μέχρι και με το διαστημικό λεωφορείο σε μια ηλικία μάλιστα που οι περισσότεροι άνθρωποι δεν μπορούν να οδηγήσουν ούτε ποδήλατο.
Η ζωή του μοιάζει να είναι είναι βγαλμένη μέσα από κινηματογραφικό σενάριο.Νομίζω όχι άδικα.

ΚΩΣΤΑΣ ΒΑΡΝΑΛΗΣ : ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΠΟΙΗΜΑ

Σαν σήμερα το 1974 πέθανε ο ποιητής Κώστας Βάρναλης. Όλοι πάνω - κάτω γνωρίζουν τον μπαρμπα- Κώστα από τα ποιήματά του που μελοποίησε ο Μίκης Θεοδωράκης, με κορυφαίο τους Μοιραίους. Ένα ποίημα αυτό το έγραψε σε μια ταβέρνα, το γνωστό Δίπορτο που βρίσκεται πίσω από τη Βαρβάκειο Αγορά. Ο Βάρναλης ήταν ένας πραγματικός εργάτης της ποίησης που ποτέ δεν αποζητούσε τη δημοσιότητα. Είναι σε λίγους γνωστό ότι ο μπαρμπα Κώστας ήταν λάτρης της ταβέρνας και του ωραίου φύλλου. Σήμερα λοιπόν θα αναδημοσιεύσω το τελευταίο ποίημα που έγραψε το καλοκαίρι του 1974 λίγους μήνες πριν πεθάνει, καθώς και την ιστορία για το πως το έγραψε. Το ποίημα αυτό δεν έχει δημοσιευθεί σε καμιά συλλογή του ποιητή.Ίσως γιατί είναι λίγο πιπεράτο. Είναι μια ωδή στα Μουνάκια. Διαβάστε την ιστορία και το ποίημα από το παρακάτω άρθρο που βρήκα στον ιστότοπο www.sarantakos.com.

ΠΡΟΤΙΜΩ ΛΑΝΤΖΑ ΠΑΡΑ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ ΤΗΣ ΞΕΦΤΙΛΑΣ

Και σήμερα η δημοσιογραφία έχει την τιμητική της. Αφορμή στάθηκε ένα κείμενο που δημοσίευσε και αναδημοσιεύω εδώ, η άνεργη δημοσιογράφος Μαρία Κωνσταντοπούλου. Στο κείμενο της αφηγείται την προσωπική της εμπειρία σχετικά με τις εργασιακές συνθήκες και αμοιβές σε ειδησεογραφικό ιστότοπο του Διαδικτύου. Το κείμενο έχει τίτλο: «Σύγχρονες Γαλέρες με... documento».Όπως καταλάβατε αναφέρεται στην εφημερίδα του Κώστα Βαξεβάνη.Ο Κώστας Βαξεβάνης αποτελεί μια κλασική περίπτωση της εποχής που ζούμε.Για τον Βαξεβάνη έχω γράψει παλιότερα ένα άρθρο που τον εξυμνούσα.Ήρθε η γιαλαντζί αριστερά στα πράγματα και έβαλε τα πράγματα στη σωστή τους θέση.Ο αγωνιστής Κώστας Βαξεβάνης προσδέθηκε στο άρμα της εξουσίας και μεταξύ των άλλων έγινε εκδότης εφημερίδας!Σαν εκδότης ο Κώστας έγινε και εργοδότης. Δηλαδή αφεντικό. Βέβαια...! Ο κ. Κώστας δίνει πλέον δουλειά σε συναδέλφους του....Διαβάστε το κείμενο της Μαρίας Κωνσταντοπούλου και οργιστείτε ελεύθερα.Ξέρετε τι μου ήρθε στο μυαλό όταν διάβασα το κείμενο; Ένα παλιό σύνθημα των αναρχικών που έλεγε : Ίδια είναι τα αφεντικά,Δεξιά και Αριστερά... Τότε όλοι ειρωνεύονταν τα φρικιά, τώρα; 

ΑΜΑΘΕΙΑ ΚΑΙ ΠΑΡΑΠΛΗΡΟΦΟΡΗΣΗ

Η ελληνική δημοσιογραφία ,στην πλειονότητά της, τείνει να γίνει συνώνυμο της αμάθειας, της αναξιοπιστίας και της παραπληροφόρησης. Σχεδόν καθημερινά πετυχαίνει και ένα νέο "κατόρθωμα".Ο νομοθέτης έχει προβλέψει για τέτοιου είδους φαινόμενα (Διασπορά ψευδών ειδήσεων. Άρθρο 191 του Π.Κ.) προκειμένου να προστατευτεί η κοινή γνώμη αλλά δεν γνωρίζω αν υπάρχει εφαρμογή. Το γεγονός είναι, ότι σχεδόν υπάρχει και μια τουλάχιστον είδηση η οποία απέχει από την πραγματικότητα, όσο η Γη από τη Σελήνη.
Σήμερα έπεσε στην αντίληψη μου μια είδηση που αφορούσε ένα 12 χρονο παιδί το οποίο οι δημοσιογράφοι της συμφοράς το μεταμόρφωσαν από μαθητή της Αθωνιάδας Σχολής σε ...μοναχό στο Αγιο Όρος! 

ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΠΛΥΝΤΗΡΙΟ

Πηγαίνοντας με το αυτοκίνητό μου σε διάφορες δουλειές άκουγα κάποιο σταθμό που έπαιζε διάφορα γνωστά χριστουγεννιάτικα τραγούδια σε διάφορες πρωτότυπες και μη διασκευές. Ασυναίσθητα ο νους έτρεξε στο παρελθόν και θυμήθηκα κάποιες  μακρινές γιορτινές μέρες που είχα περάσει στην Νέα Υόρκη. Τη νοσταλγική αυτή αναπόληση της χριστουγεννιάτικα στολισμένης μεγαλούπολης διέκοψε  η χαζοχαρούμενη φωνή της εκφωνήτριας που ενημέρωνε τους ακροατές γεμάτη χαρά, λες και επρόκειτο για ένα ευχάριστο γεγονός, για τα εγκαίνια του πρώτου Κοινωνικού Πλυντηρίου στο Δήμο της Αθήνας. Οι εικόνες του παρελθόντος χάθηκαν από μπροστά μου και η αγανάκτηση πήρε τη θέση τους. Δεν ξέρω με τι εκνευρίστηκα περισσότερο. Με την ηλίθια εκφωνήτρια και τον τρόπο που ανήγγειλε την είδηση, την ίδια την είδηση ή και τα δύο μαζί;

ΤΕΛΙΚΑ ΠΟΣΟ ΜΟΙΑΖΟΥΜΕ ΣΤΟΥΣ ΠΡΟΓΟΝΟΥΣ ΜΑΣ;

Παρακολουθώ τον τελευταίο καιρό αηδιασμένος το κάθε λογής νούμερο να προβαίνει σε πράξεις πατριδοκαπηλίας. Ιστορικά έχει αποδειχτεί ότι όσο αυξάνουν αυτές οι πράξεις, τόσο πλησιάζουμε σε μια εθνική καταστροφή. Ο χρόνος θα δείξει. Με αφορμή λοιπόν τα καμώματα των διαφόρων δημόσιων αρλεκίνων αλλά και τα σχόλια επιπέδου καφενείου που γράφονται καθημερινά από τους διάφορους συμπολίτες μας, αποφάσισα να γράψω δυο λόγια για την Ελευθερία και για την Δουλεία.
Στο τέλος του κειμένου υπάρχει ένα παράδειγμα ώστε να μπορέσετε να έχετε ένα καθαρό μέτρο σύγκρισης για το τότε και για το σήμερα.
Τι είναι λοιπόν Ελευθερία;
Η ελευθερία είναι η δυνατότητα του ατόμου να σκέφτεται και να πράττει χωρίς την επιρροή εξωτερικών παραγόντων.Είναι, για έναν άνθρωπο, η δυνατότητά του να δρα κατά βούληση.Για να γίνω πιο ακριβής παραθέτω την ετυμολογία της λέξης: (ἐλεύθω= ἐρχομαι, πορεύομαι / ἐρῶ= αγαπώ -> ἔρως) δηλ. πηγαίνω όπου αγαπώ.

ΔΙΑΓΓΕΛΜΑ: ΤΟ ΠΙΑΣΑΜΕ ΤΟ ΥΠΟΝΟΥΜΕΝΟ κ.ΤΣΙΠΡΑ

Χθες βράδυ ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας έκανε διάγγελμα προς τον ελληνικό λαό. Κατά την γνώμη μου η πράξη αυτή δείχνει ότι η Κυβέρνηση βρίσκεται πλέον σε αδιέξοδο και δεν μπορεί να αντέξει το βάρος των εξελίξεων. Είναι πλέον ορατό ότι η δεύτερη αξιολόγηση δεν μπορεί να ολοκληρωθεί, αφού οι στόχοι δεν έχουν πιαστεί και το 4ο μνημόνιο είναι προ των πυλών.Προτιμά λοιπόν να έρθει, μέσω μονομερών ενεργειών, σε ρήξη με τους "δανειστές" παρά να υπογράψει μέτρα που θα φέρουν τον πολιτικό του  θάνατο.  Οι "δανειστές" πέρα ότι  ζητούν αίμα, που η Κυβέρνηση αδυνατεί να το δώσει για το λόγο που μόλις προανέφερα , επιφυλάσσουν και μια δεύτερη άσχημη έκπληξη στη ανήμπορη να αντιδράσει Κυβέρνηση. 

Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

Η παραπάνω φωτογραφία τραβήχτηκε χθες από το φωτογράφο Στέλιο Μίσινα της Eurokinissi κατά τα χθεσινά επεισόδια στην Αθήνα.Τη θεωρώ ως την φωτογραφία της ημέρας. Στην φωτογραφία απεικονίζονται δύο διαφορετικοί κόσμοι που συνυπάρχουν στον ίδιο ακριβώς χώρο, σαν παράλληλα σύμπαντα που θα έλεγε και ένας φυσικός.

ΤΟ ΔΟΥΛΕΜΑ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

Ελάφρυνση του χρέους μέχρι το 2060(θα την δουν αυτοί που δεν έχουν γεννηθεί ακόμα).Για τους ζώντες υπάρχουν νέα μέτρα που θα ανακοινωθούν εν καιρώ και θα ξεπερνούν τα 20δις. Όλα αυτά με την προϋπόθεση οτι το πλεόνασμα θα είναι στο 3,5% μετά το 2018! Από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού ακόμα γελάνε(ΔΝΤ).

ΟΙ ΙΤΑΛΟΙ ΑΡΝΗΘΗΚΑΝ ΤΗΝ ΥΠΟΤΑΓΗ ΣΤΙΣ ΒΡΥΞΕΛΛΕΣ

Σαρωτική νίκη του ΟΧΙ (σχεδόν 60%) στην συνταγματική μεταρρύθμιση που αποδυνάμωνε το Ιταλικό Κοινοβούλιο και έδινε υπερεξουσίες στο Γερμανικό μόρφωμα που λέγεται Ε.Ε. Ο πρωθυπουργός της Ιταλίας είναι υπό παραίτηση σε αντίθεση με τον Έλληνα πρωθυπουργό που αντέστρεψε το αποτέλεσμα του Δημοψηφίσματος και μετέτρεψε την Ελλάδα από ανεξάρτητη χώρα σε οικονομικό προτεκτοράτο. Πολλοί λένε ότι το τέλος του ευρώ πλησιάζει.
Μετά το ΟΧΙ των Ελλήνων που πραξικοπηματικά έγινε ΝΑΙ, το Brexit των Βρετανών,έρχεται το ΟΧΙ των Ιταλών.Με περίπου παραπλήσια ποσοστά και οι τρεις λαοί είπαν ΟΧΙ στην κατάλυση της Δημοκρατίας, ΟΧΙ στην τυραννία των Γερμανοκρατούμενων Βρυξελλών. Αποδείχτηκε ότι καμιά μέθοδος τρομοκρατίας δεν στάθηκε ικανή να κάμψει τη θέληση των πολιτών (Οι Ιταλοί ψήφισαν χθες με το φόβο της κατάρρευσης των ιταλικών τραπεζών. Εμείς ψηφίσαμε με κλειστές τράπεζες και κάπιταλ κοντρολς και οι Βρετανοί με το φόβο της οριστικής αποβολής από την Ευρώπη).

Άνοιξε λοιπόν ο δρόμος  για μεγάλες αλλαγές στην Ευρώπη. Όσο οι πολίτες καταπιέζονται και τρομοκρατούνται από την οικονομική ασφυξία που επιβάλλει το διεστραμμένο κονκλάβιο των Βρυξελλών τόσο θα μεγαλώνει η αντίδραση, η οποία θα εκφράζεται με εκκωφαντικό τρόπο όποτε της δίνεται η ευκαιρία.Νομίζω ότι η Ευρώπη βρίσκεται μπροστά σε ένα μεγάλο σταυροδρόμι. Είτε θα αλλάξει και θα μετατραπεί στην Ευρώπη των λαών και της αλληλεγγύης, είτε θα διαλυθεί πολύ σύντομα.
Όσο εξαθλιώνονται και καταπιέζονται οι πολίτες, τόσο συνειδητοποιούν ότι δεν έχουν μέλλον. Η απελπισία τότε, μετατρέπεται σε απάθεια και ο φόβος της χειροτέρευσης των πραγμάτων αρχίζει να ελαττώνεται μέχρι που εξαφανίζεται τελείως. Ανάλογη πορεία έχει και η ισχύ της εξουσία. Γίνεται λαομίσητη και παντελώς ανίσχυρη.
Θα ήταν χρήσιμο να εξετάσει κάποιος τα ποιοτικά χαρακτηριστικά του Δημοψηφίσματος της Ελλάδας, της Βρετανίας και της Ιταλίας. Δηλαδή ποιες κοινωνικές ομάδες ψήφισαν ΝΑΙ και ποιες ΟΧΙ.
Η Ιστορία είναι γεμάτη με δεκάδες παραδείγματα για το τι συμβαίνει όταν μια κοινωνία φτάνει σε μια τέτοια οριακή κατάσταση. Η πορεία της είναι συγκεκριμένη, μη αναστρέψιμη και τα αποτελέσματα γνωστά.

Η συνέχεια αναμένεται συναρπαστική ή όπως μου είπε ένας καλός μου φίλος: " Στις μέρες μας θα τα δούμε όλα. Μα όλα!!!"

ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΓΙΑ ΤΑ ΘΕΛΗΜΑΤΑ

Ο Μίκης Θεοδωράκης είναι από τις τελευταίες εν ζωή εμβληματικές προσωπικότητες που έβγαλε αυτός ο τόπος. Καλώς ή κακώς είναι ένα σύμβολο της μεταπολεμικής Ελλάδας που ξάφνιασε με τη γνώμη του πολλές φορές την ελληνική κοινωνία. Η προσωπικότητα του Μίκη καθώς και ο βίος του είναι γεμάτη αντιφάσεις (ποιος ξεχνά το : Καραμανλής ή τανκς;). Πέρα όμως τις όποιες ενστάσεις ο ρόλος του στην πολιτική ζωή του τόπου υπήρξε καταλυτικός. Με αυτό το γνώμονα αποφάσισα να γράψω αυτό το άρθρο. Χθες ο υπερήλικας μουσουργός έκανε μια πολιτική παρέμβαση που προκάλεσε και θα προκαλέσει αίσθηση και προβληματισμό. Ανάρτησε στην προσωπική του ιστοσελίδα , ένα άρθρο- φωτιά με τίτλο Προδομένη Δημοκρατία,το οποίο συνοδεύονταν από μια ανοικτή επιστολή προς τον Αλέξη Τσίπρα με αφορμή την παρουσία του τελευταίου στην κηδεία του Φ. Κάστρο στην  Αβάνα της Κούβας. Προσωπικά δεν έχω διαβάσει ποτέ μέχρι τώρα πιο απαξιωτική επιστολή που ν΄ αναφέρεται σε εν ενεργεία πρωθυπουργό.Η επιστολή δεν νομίζω να περιέχει κανένα ίχνος υπερβολής. Είναι δε το χειρότερο δημόσιο φτύσιμο που έχει πέσει ποτέ σε αρχηγό κράτους.Η επιστολή τελειώνει ειρωνικά με τη φράση του Αρη Βελουχιώτη: Καλή αντάμωση στα γουναράδικα. Φράση με την οποία ο Καπετάνιος του ΕΛΑΣ προεξοφλούσε με πικρία το θάνατό του ίδιου και των συντρόφων του. Πολύ δυσοίωνη φράση. 

ΑΓΡΙΟΣ ΣΠΟΡΟΣ

Χθες παρακολούθησα μια θεατρική παράσταση που θεωρείται από τις πιο επιτυχημένες της φετινής σεζόν. Πρόκειται για τον «Άγριο Σπόρο» του Γιάννη Τσίρου. Με το θέατρο δεν έχω και την καλύτερη σχέση, αλλά η εμφάνιση του Τάκη Σπυριδάκη –τον οποίο γουστάρω πολύ σαν ηθοποιό- στον κεντρικό ρόλο, ήταν για μένα το δέλεαρ για να αποφασίσω να πάω να την παρακολουθήσω.

Δεν διάβασα καμιά κριτική, ούτε ασχολήθηκα να μάθω την υπόθεση.Προτίμησα  να αποκτήσω μια δική μου άποψη, που θα διαμορφωνόταν ύστερα από την παρακολούθηση της παράστασης, αφού θεμελιώδης αρχή μου είναι να παρακολουθώ ένα έργο χωρίς έξωθεν παρεμβάσεις και κατευθύνσεις, ώστε να αποκτήσω μια όσο το δυνατόν  προσωπική, καθαρή εικόνα και να αντιληφθώ πόσο βαθιά μπορεί να φτάσουν οι δημιουργοί στην ψυχή μου και να την αγγίξουν.  Αρκέστηκα λοιπόν στα θετικά σχόλια για την παράσταση από ανθρώπους που εμπιστεύομαι και αποφάσισα να βγάλω ένα εισιτήριο μέρες πριν, αφού η ζήτηση είναι μεγάλη και οι παραστάσεις που απομένουν λίγες.