ΚΟΡΤΟ ΜΑΛΤΕΖΕ

Έχω την αίσθηση ότι ζούμε σε  κάλπικες μέρες. Δεν υπάρχει δημιουργία παρά μόνο κακά αντίγραφα κάποιου παρελθόντος, τότε που οι άνθρωποι δημιουργούσαν πραγματικά. Οι λέξεις και οι έννοιες έχουν χάσει το νόημα τους αφού η αμάθεια και το φασιστικό «πολιτικώς ορθό» βασιλεύουν. Η κριτική σκέψη έχει χαθεί, ο διάλογος επίσης.Οι άνθρωποι  στέκονται μπροστά σε μια οθόνη ενός έξυπνου τηλεφώνου αναλώνοντας το χρόνο τους  σε μια ανούσια  ηλεκτρονική επικοινωνία αποκόβοντας κάθε δεσμό επικοινωνίας με το περιβάλλον , τους γύρω ανθρώπους και την πραγματικότητα. Ότι δεν μπορεί κάποιος να αντιληφθεί του δίνει ένα χαρακτηρισμό – ταμπέλα που τις περισσότερες φορές δεν γνωρίζει και την σημασία του και καθαρίζει. Έτσι πορευόμαστε ως κοινωνία στο δρόμο της εξέλιξης μεταβάλλοντας την ανθρώπινη φύση σε ανθρωποειδή φύση. Κουφοί τυφλοί, παραδομένοι.

Πηγαίνοντας κόντρα στο ρεύμα είτε από νοσταλγία, είτε από την ανάγκη να ξορκίσω τα «κακά» πνεύματα, ξεκίνησα να ξαναδιαβάσω την Μπαλάντα της Αλμυρής Θάλασσας το ιστορικό πλέον έργο του Hugo Pratt. Σ΄αυτό το βιβλίο- κόμικ, που θεωρείται από τα κορυφαία έργα του 20ου αιώνα, κάνει την εμφάνισή του ο Corto Maltese μια από τις πιο εμβληματικές φιγούρες στο χώρο των κόμικς.

Ο Κόρτο Μαλτέζε είναι ένας λακωνικός καπετάνιος του οποίου οι περιπέτειες εκτυλίσσονται στις αρχές του 20ού αιώνα (1900-1920 περίπου). "Ένας παράνομος με χρυσή καρδιά", ανεκτικός και ευνοϊκός στους αδυνάτους. Γεννημένος στη Βαλέτα στις 10 Ιουλίου του 1887, γιος ενός Βρετανού ναυτικού από την Κορνουάλη και μιας τσιγγάνας ανδαλουσιανής πόρνης γνωστής και ως "Το κορίτσι του Γιβραλτάρ" (La Niña de Gibraltar). Ως παιδί μεγαλώνοντας στην εβραϊκή συνοικία της Κόρδοβα, ο Κόρτο συνειδητοποίησε ότι δεν είχε "γραμμή της ζωής" στην παλάμη του και αποφάσισε να χαράξει τη δική του με ένα ξυράφι, αποφασίζοντας ότι η μοίρα του ήταν αυτή που όριζε αυτός, μόνος του. Αγαπημένο του ανάγνωσμα η Ουτοπία του Τόμας Μορ, αλλά δεν καταφέρνει να το τελειώσει ποτέ. Επίσης διαβάζει Λόντον, Λουγκόνες, Στήβενσον, Μέλβιλ και Κόνραντ.

Είναι ένας καθημερινός άνθρωπος, ένας περιπετειώδης απλός τύπος  που περιφέρεται, άθελά του, ανάμεσα στο χάος της παλιάς Βικτοριανής εποχής και στην σκληρή πραγματικότητα που οι αρχές του 20ου αιώνα γέννησαν. Παλεύει να επιζήσει σε ένα κόσμο που αλλάζει ταχύτατα και εντούτοις το πετυχαίνει χωρίς να προδώσει τους φίλους του ή τις δικές του αξίες. Απείθαρχος αλλά και εριστικός, υποκινητής καυγάδων, αλλά και υποστηρικτής αδυνάτων. Και το κυριότερο, δεν είναι καλός ούτε κακός. Απλά έχει μια απίστευτη ικανότητα να επιβιώνει γιατί έχει παντού την ικανότητα να κάνει φίλους, χάρις στην ειλικρίνεια και την εντιμότητά του, τον σωτήριο ρεαλισμό του και την αποδοχή του διαφορετικού.  

Με άλλα λόγια είναι ένα καλό αντίδοτο απέναντι στην δηλητηριώδη ασχήμια των καιρών μας.  Το συνιστώ ανεπιφύλακτα, όπως και τα υπόλοιπα 12 λευκώματα που κυκλοφορούν στην ελληνική γλώσσα.