Πέμπτη 5 Νοεμβρίου 2020
ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΝΘΡΩΠΟΙ - ΟΧΙ ΠΟΝΤΙΚΙΑ
Δευτέρα 26 Οκτωβρίου 2020
80 ΧΡΟΝΙΑ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ ΣΤΟ ΦΑΣΙΣΜΟ
Φέτος συμπληρώνονται 80 χρόνια από το μεγαλειώδες ΟΧΙ που είπε ο ελληνικός λαός στον φασισμό. Το ΟΧΙ δεν ειπώθηκε απλά ως απάντηση σε κάποιο τελεσίγραφο. Απαντήθηκε στην πράξη πάνω στα χιονισμένα βουνά της Ηπείρου από Έλληνες που μέχρι πριν λίγες μέρες πάσχιζαν να ορθοποδήσουν μέσα σε μια οικονομική κρίση που έφερε την πτώχευση 8 χρόνια νωρίτερα, το 1932. Η Ελλάδα του 1940 δεν διέφερε πολύ από την σημερινή Ελλάδα του 2020 όπως φυσικά και η εποχή μας από την εποχή του Μεσοπολέμου.
Τότε η παγκόσμια οικονομική κρίση που χτύπησε την Αμερική το 1929 ξεχύθηκε, πραγματική πανδημία, σε όλο τον πλανήτη. Γέννησε τον φασισμό και τον ναζισμό.Δυο μαύρα φίδια τέκνα του καπιταλιστικού συστήματος που προσπαθούσε να ορθοποδήσει με μια επανεκκίνηση που θα γινόταν μέσω ενός πολέμου ο οποίος θα ξεκινούσε από τα δυο προαναφερόμενα αγαπημένα τέκνα του καπιταλιστικού συστήματος. Είναι απορίας άξιο ,για κάποιον που δεν έχει μελετήσει Ιστορία να αντιληφθεί, πως μια κατεστραμμένη και ταπεινωμένη από τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο Γερμανία κατάφερε να αποκτήσει πανίσχυρο στρατό με σύγχρονα όπλα σε όλα τα πεδία μέσα σε ελάχιστα χρόνια, έχοντας ως ηγέτες μια μικρή ομάδα ναρκομανών και ψυχικά ανισόρροπων ανθρώπων.Οι δυνάμεις του Άξονα ταρακούνησαν με την ταχύτητα και την αποτελεσματικότητα τους όλον τον πλανήτη, μέχρι που βρέθηκαν απέναντι στην αμελητέα και πτωχευμένη Ελλάδα. Μια Ελλάδα όπου η πολιτική ηγεσία και η οικονομική ελίτ της εποχής ήταν προσκυνημένες στους ξένους παράγοντες, Γερμανία, Αγγλία και των δορυφόρων αυτών. Δεν θα ήταν υπερβολή να πούμε ότι οι μυστικές υπηρεσίες των παραπάνω πρεσβειών αλώνιζαν στα τότε υπουργεία και τα μεγάλα Αθηναϊκά σαλόνια. Η πολιτική ηγεσία που δεχόταν μεγάλη πίεση από τα αντίπαλα στρατόπεδα ήταν φιλοφασιστική αλλά αλληθώριζε και προς την Αγγλία αφού μέχρι το 1940 η τελευταία ακολουθούσε μια πολιτική κατευνασμού του Θηρίου. Το φιλο φασιστικό καθεστώς του Μεταξά είχε κάνει τεράστιες υποχωρήσεις στην προκλητικότητα των Ιταλών που μήνες πριν επιτεθούν είχαν προβεί σε πολλά επεισόδια με κορυφαίο και πιο γνωστό τον τορπιλισμό της ΕΛΛΗΣ ανήμερα τον Δεκαπενταύγουστο στην Τήνο.Έτσι φτάσαμε στο τελεσίγραφο της 28ης Οκτωβρίου του 1940 όπου ο φασίστας Μουσολίνι ζητούσε από τον Μεταξά γη και ύδωρ. Ο πόλεμος ήταν μονόδρομος. Η στρατιωτική, πολιτική και στρατιωτική ελίτ των Αθηνών περισσότερο ετοιμάζονταν για την νέα κατάσταση που θα δημιουργούνταν την επομένη του πολέμου παρά για μια σθεναρή αντίσταση. Αυτό πλέον αποδεικνύεται τόσο από τις αρχικές εντολές του Επιτελείου όσο και από τον τρόπο με τον τρόπο που αντιμετώπισαν την Γερμανική επίθεση και την Γερμανική Κατοχή λίγο αργότερα. Ο παράγοντας που αιφνιδίασε τους πάντες ήταν η απίστευτη δύναμη του ελληνικού λαού που από την πρώτη κιόλας ώρα κατέβηκε με ορμή και ενθουσιασμό στους δρόμους για να πάει να παρουσιαστεί στο Μέτωπο, αδιαφορώντας για τον ελλιπή εξοπλισμό, τον κακό εφοδιασμό, τον υποτυπώδη ρουχισμό. Αυτός ο λαός μπορεί στο τέλος να ηττήθηκε αλλά δεν παραδόθηκε ποτέ. Είναι χαρακτηριστικό ένα σχόλιο του Χίτλερ σχετικά με την μαχητικότητα του Έλληνα στρατιώτη. Ήταν ο μοναδικός στρατιώτης από όσους είχαν αντιμετωπίσει μέχρι εκείνη τη στιγμή που όχι απλά δεν πανικοβάλλονταν από τις σειρήνες των Στούκας αλλά έμενε στη θέση του και προσπαθούσε να καταρρίψει αυτό το τρομερό αεροπλάνο με το τουφέκι του.
Αντιπαραβάλλοντας τις τότε συνθήκες με τις σημερινές , μπορεί εύκολα να γίνει αντιληπτό ότι η ομοιότητά τους είναι κάτι παραπάνω από ορατή. Σήμερα η Ελλάδα δέχεται πάλι επίθεση από το καινούργιο τέκνο του φασισμού τον Ερντογάν που ηγείται μιας χώρας που προσομοιάζει σε πολλά σημεία με την ναζιστική Γερμανία. Οι ελιτ των Αθηνών έχουν σχεδόν παρόμοια συμπεριφορά με αυτές του 1940. Τώρα όπως και τότε, δεν υπάρχει ισχυρή βούληση (το ονομάζουν ψυχραιμία και νηφαλιότητα) σθεναρής υπεράσπισης κυριαρχικών δικαιωμάτων στο πεδίο που πραγματοποιούνται οι τουρκικές προκλήσεις. Φταίνε οι αέρηδες που παρασύρουν τα ερευνητικά σκάφη; Δυνάμεθα να ασκήσουμε κυριαρχικά δικαιώματα αλλά δεν μπορούμε επειδή φοβόμαστε την αναμέτρηση όπως υποστήριξε στη Βουλή ο πρωθυπουργός και όλοι οι πρωθυπουργοί από το 1995 μέχρι σήμερα; Κάποτε θα δοθούν οι απαντήσεις από την Ιστορία. Σήμερα ψάχνουν για στηρίγματα αποκλειστικά στους ξένους παράγοντες στων οποίων τα χέρια έχουν αφήσει την τύχη της πατρίδας. Στην Ε.Ε., στην Γερμανική καγκελαρία, στο ΝΑΤΟ, στους Αμερικανούς χωρίς μέχρις στιγμής να υπάρχει ουσιαστική ανταπόκριση. Τότε υπήρχε η Μεταξική δικτατορία με όλες τις απαγορεύσεις και διώξεις της εποχής στο όνομα ενός αόρατου κινδύνου που ονομάζονταν κομμουνισμός (Ο κομμουνισμός στην Ελλάδα ουδέποτε απέκτησε διψήφιο ποσοστό). Σήμερα υπάρχει πάλι ένας αόρατος κίνδυνος που ονομάζεται "πανδημία" στο όνομα της οποίας έχουν γίνει αναστολή βασικών συνταγματικών ελευθεριών και έχει θεσπιστεί το νομικό πλαίσιο που περιλαμβάνει μέχρι και βαριές ποινές φυλάκισης.Φαίνεται, όμως, ότι πλησιάζει η στιγμή που θα έρθει και το τελεσίγραφο. Τότε θα έρθει η ώρα του λαού τον οποίο έχουν βάλει στην γωνιά όπως και τότε.
Όταν λοιπόν έρθει αυτή η οριακή στιγμή ο λαός θα πράξει όπως και τότε. Άλλωστε για εμάς ο πόλεμος δεν τελείωσε ποτέ.
Στη μνήμη αυτών που χάθηκαν αναρτώ το παρακάτω ντοκουμέντο για να θυμίσω τι εστί ελληνικός λαός και ποιοι είναι οι φίλοι του
Τετάρτη 21 Οκτωβρίου 2020
Η ΕΘΝΙΚΗ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ ΠΝΙΓΕΤΑΙ ΣΤΑ ΝΕΡΑ ΤΟΥ ΑΙΓΑΙΟΥ
Τετάρτη 30 Σεπτεμβρίου 2020
ΣΤΗΝ ΑΡΜΕΝΙΑ ΔΕΝ ΠΕΡΙΣΣΕΥΕΙ ΚΑΝΕΙΣ
Δευτέρα 14 Σεπτεμβρίου 2020
ΓΙΩΡΓΟΣ ΧΑΛΚΙΑΔΑΚΗΣ (1948-2020)
Η εληνική αεροπορική οικογένεια θρηνεί το θάνατο του Γιώργου Χαλκιαδάκη. Ενός πραγματικού αεροπόρου παλαιάς κοπής που άφησε ανεξίτηλο το ίχνος του στις καρδιές όσων είχαν την αγαθή τύχη να συνεργαστούν μαζί του.
Οραματιστής με ευρύ ορίζοντα και βαθύς γνώστης του αεροπορικού αντικειμένου υπήρξε βασικός πυλώνας της ανάδειξης της τεχνικής βάσης της Ολυμπιακής Αεροπορίας ως μιας εκ των κορυφαίων του πλανήτη.
Ανιδιοτελής σχεδόν ασκητής αφιέρωσε τη ζωή του στην αεροπορία την οποία υπηρέτησε από όλα σχεδόν νευραλγικά πόστα της τεχνικής συντήρησης, στα οποία εφάρμοσε καινοτόμες ιδέες και διαμόρφωσε το περιβάλλον ώστε να αφομοιωθούν γρήγορα και αποτελεσματικά τα τεχνολογικά άλματα οι νέες μέθοδοι συντήρησης αλλά και αναθεωρητικές δομές οργάνωσης του αεροπορικού περιβάλλοντος συντήρησης που επέβαλλαν οι νέες γενιές αεροσκαφών.
Όλα αυτά αθόρυβα και διακριτικά με μια σπάνιας μορφής ευγένεια και ταπεινότητα.
Τα τελευταία 15 χρόνια της καριέρας του υπήρξε διευθυντής βαριάς συντήρησης.
Ένα πόστο- ηλεκτρική καρέκλα- σε μια εποχή που η Ολυμπιακή Αεροπορία βάλλονταν από παντού, αφού είχε αποφασιστεί η μεθοδευμένη συρρίκνωση που θα οδηγούσε στο κλείσιμο της εταιρείας μέσω της απαξίωσης και της συκοφάντησης.
Ειδικά τα τελευταία χρόνια οι συνθήκες υπήρξαν κυριολεκτικά ακραίες. Ο Γιώργος Χαλκιαδάκης σήκωσε ένα βαρύτατο φορτίο χωρίς να διαμαρτυρηθεί ή να απαιτήσει. Στάθηκε επικεφαλής μιας προσπάθειας που υπήρξε καθοριστική εκτός των άλλων για την ομαλή μετάβαση της εταιρείας από το αεροδρόμιο του Ελληνικού στο αεροδρόμιο των Σπάτων όπου οι τεχνικές εγκαταστάσεις δεν είχαν ακόμα ολοκληρωθεί.
Παραμένοντας πίσω στο Ελληνικό με ελάχιστο προσωπικό κατάφερε να ηγηθεί ενός επικού αγώνα που κράτησε ζωντανή την εταιρεία από πλευράς συντήρησης και αξιοπλοΐας. Εκτός από την προγραμματισμένη συντήρηση που εκτελούνταν στο Ελληνικό υποστήριζε με ανταλλακτικά και προσωπικό την υποτυπώδη γραμμή πτήσεων στα Σπάτα. Παράλληλα ενεργοποίησε τα επί μακρό χρονικό διάστημα παροπλισμένα αεροσκάφη B 747 και Β- 727 τα οποία αφού έγιναν αξιόπλοα πουλήθηκαν και πέταξαν χωρίς πρόβλημα σε Ρουμανία,Λονδίνο και Τζακάρτα.
Η υποδειγματική διοίκηση ενέπνευσε το προσωπικό που συνέχισε να εκπλήσσει αφού κατάφερε να μειώσει το χρόνο συντήρησης και να αποδείξει ότι μπορεί να ανταπεξέλθει και σε νεες προκλήσεις όπως παροχή υπηρεσιών προς τρίτους.
Έτσι σε μια εποχή που η εταιρεία λοιδωρούταν και έπεφτε σε ανυποληψία η τεχνική βάση μεγαλουργούσε φέροντας έσοδα από τη συντήρηση ξένων αεροσκαφών που με μαεστρία έμπαιναν εμβόλιμα στο ήδη βεβαρημένο πρόγραμμα συντήρησης των αεροσκαφών της Ολυμπιακής.
Αυτή η χωρίς υπερβολή εποποιία συνεχίστηκε μέχρι το κλείσιμο της εταιρείας το Σεπτέμβριο του 2009.
Ο Γιώργος Χαλκιαδάκης που σήμερα αποχαιρετώ με αυτό το κείμενο κατάφερε το αδιανόητο. Να εμπνεύσει ένα ετερόκλητο σύνολο ανθρώπων και να δημιουργήσει όχι απλά μια ομάδα, αλλά μια οικογένεια της οποίας υπήρξε ο πατέρας. Μια οικογένεια που παρά τις ακραίες συνθήκες έβγαλε σε πέρας ένα τιτάνιο έργο.
Αυτή η οικογένεια και ο Πατέρας της ο Γιώργος Χαλκιαδάκης δεν ηττήθηκε ποτέ στο εργασιακό πεδίο.
Αγαπητέ Γιώργο Χαλκιαδάκη είθε να αναπαυθείς στη γη των Μακάρων όπως αξίζει στους μεγάλους άντρες που πάτησαν ετούτη τη γη.
Παρασκευή 17 Ιουλίου 2020
Η ΘΛΙΒΕΡΗ ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ
Θα ήταν κοινότυπο να γράψω για το πόσο έχει συμπυκνωθεί ο χρόνος λόγω των γεγονότων που τρέχουν με πρωτοφανή ταχύτητα.
Θυμάμαι άλλες χρονιές τέτοια εποχή έγραφα για διακοπές και έκανα προτάσεις για κάποιο βιβλίο ή μουσικό άλμπουμ που μου έκανε εντύπωση μιας και υπήρχε ακόμα η "πολυτέλεια" της χαλάρωσης των διακοπών.
Παρασκευή 17 Απριλίου 2020
Η ΖΩΗ ΣΕ ΑΝΑΣΤΟΛΗ
Σάββατο 14 Μαρτίου 2020
ΠΕΡΙ ΑΤΟΜΙΚΗΣ ΕΥΘΥΝΗΣ
Κυριακή 2 Φεβρουαρίου 2020
ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ ΥΠΕΥΘΥΝΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΜΥΝΑ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ.
Εξαιτίας της εντεινόμενης έντασης στα Ελληνοτουρκικά αποφάσισα να γράψω μερικές γραμμές μέσω των οποίων θα μπορέσει ο αναγνώστης να έχει μια καθαρή εικόνα για το ποιος είναι ο αποκλειστικά υπεύθυνος για την Άμυνα της χώρας σύμφωνα με το Σύνταγμα και τους νόμους. Το κείμενο που ακολουθεί δεν έχει σκοπό να κρίνει αλλά να βοηθήσει σε όποιον το διαβάσει να κατανοήσει ποιοι είναι οι υπεύθυνοι πίσω από οποιαδήποτε ενέργεια που γίνεται τόσο σε πολιτικό όσο και σε στρατιωτικό επίπεδο και αφορά την Εθνική Άμυνα. Θεωρώ ότι αρκετοί από εσάς θα βρείτε ενδιαφέροντα αυτά που θα διαβάσετε παρακάτω.
Παρασκευή 24 Ιανουαρίου 2020
ΕΡΧΕΤΑΙ ΑΤΤΙΛΑΣ 3 ΚΑΙ ΕΘΝΙΚΟΣ ΑΚΡΩΤΗΡΙΑΣΜΟΣ;
Από αυτό εδώ το ιστολόγιο είχα επισημάνει εδώ και 4 χρόνια ότι τα μνημόνια θα οδηγούσαν σε μια εθνική καταστροφή όμοια με αυτή του 1922. Δυστυχώς η τρέχουσα επικαιρότητα τείνει να με επιβεβαιώσει. Σήμερα θεωρώ χρέος μου να καταγράψω τις σκέψεις μου για να δώσω τροφή για σκέψη και προβληματισμό μήπως και βγούμε από το λήθαργο και τις αυταπάτες.