ΜΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ 45 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ

Πέρασαν 45 χρόνια από την εξέγερση του Πολυτεχνείου και την αιματηρή καταστολή της. Ήμουν παιδί και γέρασα. Αυτές τις μέρες κάθε χρόνο συνηθίζεται να γίνονται διάφορες εκδηλώσεις μνήμης για τα γεγονότα που συνέβησαν το Νοέμβριο του 1973. Όπως συμβαίνει σχεδόν πάντα σε τέτοιες επετείους το ζητούμενο, η ανάδειξη του πραγματικού νοήματος του ιστορικού γεγονότος , παραμένει στην βαριά σκιά που ρίχνουν πάνω του οι λαμπρές αλλά κούφιες εκδηλώσεις, οι ξύλινες δηλώσεις, τα αδιάφορα αφιερώματα, κάθε είδους καπηλευτών αυτής της εξέγερσης, που ξεκίνησε σαν φοιτητική και σε λίγες μέρες μεταμορφώθηκε σε παλλαϊκή.
Κάθε Νοέμβριο λοιπόν,τελείται ο παραδοσιακός πλέον πετροπόλεμος με συνοδεία βομβών μολότοφ, ενώ η ατμόσφαιρα πλημμυρίζει από τα τοξικά ασφυξιογόνα αέρια που σκορπίζουν απλόχερα οι σύγχρονες μονάδες καταστολής,τα ΜΑΤ. Φυσικά όπως σε κάθε σοβαρή και τυπική επέτειο μνήμης δεν λείπει και η απαραίτητη παρέλαση, που στην συγκεκριμένη περίπτωση είναι η πορεία "διαμαρτυρίας" προς στην Πρεσβεία των ΗΠΑ. Μετά το πέρας της πορείας, ολοκληρώνεται ο εορτασμός και όλοι ευχαριστημένοι επιστρέφουν στο σπίτι τους δίνοντας ραντεβού για τον επόμενο Νοέμβριο. Η ίδια απαράλλακτη διαδικασία κρατά 45 χρόνια τώρα.
Το ιστολόγιο, δηλαδή ο υποφαινόμενος θα πάει πάλι Κόντρα στο Κύμα και θα σταθεί σε μια από τις πιο χαρακτηριστικές φωτογραφίες από την εξέγερση του Πολυτεχνείου του 73 η οποία βρίσκεται και στην κορφή της ανάρτησης( θα ήθελα να μου συγχωρεθεί η αδυναμία να τη βρω στην πλήρη έκτασή της όπου αποτυπώνονται ακόμα πιο έντονα αυτά που περιγράφω παρακάτω).
Διανύοντας πλέον τον Νοέμβριο του 2018, παρατηρώ τη φωτογραφία. Αυτό που κεντρίζει το ενδιαφέρον του θεατή,το κεντρικό θέμα στο πλάνο,για να μιλήσω φωτογραφικά, είναι οι ελληνικές σημαίες και τα συνθήματα που έχουν γραφτεί στις κολώνες της πύλης του Πολυτεχνείου. 
Η αντιδιαστολή τους με την σημερινή πραγματικότητα μου φέρνει ταραχή και πίκρα.
Πρώτα πρώτα η θέα του εθνικού συμβόλου, η ελληνική σημαία. Στα χρόνια της "εθνοσωτηρίου επαναστάσεως" , το εθνικό σύμβολο, αποτέλεσε το βασικότερο προπαγανδιστικό στοιχείο της χούντας των συνταγματαρχών οι οποίοι τελώντας ύβρι προς την ιστορία και τον ελληνικό λαό καπηλεύτηκαν τον συμβολισμό του. Οι εξεγερμένοι φοιτητές υψώνουν τις ελληνικές σημαίες στην πύλη του Πολυτεχνείου δηλώνοντας με άμεσο και συμβολικό τρόπο ότι αυτή η γη που πατάμε ανήκει σε εμάς τους Έλληνες. Η ελληνική σημαία δεν συμβολίζει την χούντα και την κάθε λογής χούντα, αλλά την ελληνική γη και όλους τους Έλληνες. Αυτή η γη που πατάμε ανήκει σε όλους εμάς.Όλοι  Εμείς, είμαστε η Ελλάδα και όχι μια δράκα συμμοριτών, οι συνταγματάρχες στην προκειμένη περίπτωση.

Σήμερα κάθε τι που συμβολίζει το έθνος βρίσκεται υπό διωγμό. Όποιος κρατά την ελληνική σημαία χαρακτηρίζεται εθνικιστής, ακροδεξιός, πατριδοκάπηλος, χρυσαυγίτης, οπισθοδρομικός. Αν τότε οι φοιτητές έβαψαν με το αίμα τους την ελληνική σημαία ,αυτή που φαίνεται μισή στην φωτογραφία  από την πύλη του Πολυτεχνείου, σήμερα κάποιοι νεοέλληνες την καίνε μπροστά από την ίδια πύλη. Πέρασαν 45 χρόνια,αλλά υπάρχουν ακόμα πολλοί που δεν έχουν καταλάβει ότι η ελληνική σημαία δεν είναι αντικείμενο αποκλειστικής χρήσης κάποιων υβριστών της Ιστορίας αλλά ένα υπερεθνικό σύμβολο του Ελληνισμού. Αυτός ο συμβολισμός φαίνεται με εκκωφαντικό τρόπο στην παραπάνω φωτογραφία.

Ας έρθουμε τώρα στα συνθήματα. Οι φοιτητές γράφουν : ΕΞΩ αι ΗΠΑ, ΕΞΩ ΤΟ ΝΑΤΟ, ΚΑΤΩ Η ΧΟΥΝΤΑ ως κεντρικά συνθήματα της εξέγερσής τους την σηματοδοτούν και για αυτό το λόγο γράφονται στην κεντρική πύλη του Πολυτεχνείου (απουσιάζει μόνο το σύνθημα ΨΩΜΙ-ΠΑΙΔΕΙΑ- ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ)*. Ένας αδαής θεατής, που δεν γνώριζε τι ακριβώς συμβαίνει στην Ελλάδα, καταλαβαίνει από τα συνθήματα της φωτογραφίας ότι τόσο οι ΗΠΑ όσο και το ΝΑΤΟ κηδεμονεύουν αυτό το μικρό κράτος της Ν.Α. Μεσογείου μέσω μιας Χούντας, δηλ μιας μικρής ομάδας στρατιωτικών που κυβερνούν χωρίς να έχουν την λαϊκή εντολή αφού κατέλυσαν το Σύνταγμα πραξικοπηματικά.
Σήμερα, αν ο ίδιος άνθρωπος παρακολουθούσε τα τεκταινόμενα στην Ελλάδα θα διαπίστωνε με έκπληξη ότι η διάδοχη κατάσταση, η Μεταπολίτευση που στη διάρκεια των 45 χρόνων ενδύθηκε διαδοχικά τον μανδύα της Δεξιάς, του Σοσιαλισμού, της Κεντροαριστεράς, της Κεντροδεξιάς, του εκσυγχρονισμού,του Φιλελευθερισμού, της Αριστεράς , της Ακροδεξιάς, αλλά ποτέ του Πατριωτισμού, δεν παρέκλεινε καθόλου σχεδόν από το δρόμο που ακολούθησε η Χούντα ,όσων αφορά τις διεθνείς σχέσεις, δηλαδή της σχέσης υποταγής που έχει η μικρή Ελλάδα με την υπερδύναμη των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ.

Σήμερα η παρουσία των ΗΠΑ στην πατρίδα μας την Ελλάδα είναι περισσότερο έντονη από ποτέ. Δεν θα ήταν υπερβολή να πω ότι η Ελλάδα έχει μετατραπεί σε μια άτυπη αποικία των ΗΠΑ όπου ο κ. Πρέσβης των ΗΠΑ παίζει καθοριστικό ρόλο στη διαμόρφωση της πολιτικής της κυβέρνησης και στην αμυντική συμπεριφορά του Στρατού. Δίνει συνεντεύξεις- διαγγέλματα προς τον ελληνικό λαό που αφορούν την εξωτερική πολιτική, την άμυνα, την οικονομική πορεία της χώρας. Ο κ. Πρέσβης δεν διστάζει να επαινεί με κάθε ευκαιρία το εξαιρετικό πνεύμα συνεργασίας που δείχνει ο πρωθυπουργός και η "αριστερή" κυβέρνησή του με τις ΗΠΑ καθώς και ο ΑΥΕΘΑ με τους ομόλογούς του που βρίσκονται στην ηγεσία του ΝΑΤΟ. 
Είναι πλέον οφθαλμοφανές ότι η παρουσία του ΝΑΤΟ στην πατρίδα μας είναι εντονότερη από ποτέ άλλοτε. Περιπολίες νατοϊκών σκαφών στο Αιγαίο, διάθεση αεροπορικών βάσεων, νατοϊκές ασκήσεις σε αέρα και θάλασσα, ανάπτυξη νατοϊκών βάσεων και πάει λέγοντας.
Σήμερα ο Έλληνας πολίτης βιώνει και ένα ιδιόρρυθμο πολιτικό καθεστώς το οποίο έχει καταλύσει έμμεσα πολλά άρθρα του Συντάγματος. Αντισυνταγματικοί νόμοι εφαρμόζονται με κυνικότητα, η λαϊκή θέληση και εντολή παρακάμπτεται (βλ. Δημοψήφισμα 2015), χαράσσεται εξωτερική πολιτική ερήμην του λαού, αφού ουδέποτε έδωσε την συναίνεσή του για τη λύση που δρομολογείται με τα Σκόπια, την αλλαγή συνόρων, την αλλαγή του Συντάγματος και τόσα άλλα. Δεν είναι λίγοι αυτοί που κάνουν λόγο για μια ιδιότυπη "κοινοβουλευτική χούντα".

Καταγράφοντας λοιπόν σαν παρατηρητής όλα τα παραπάνω συλλογίζομαι με πίκρα το νόημα της εξέγερσης αυτών των ανθρώπων που εικονίζονται στην παραπάνω φωτογραφία. Που χάθηκαν όλοι αυτοί οι άνθρωποι; Πως βρεθήκαμε στο σήμερα; Ποιο μπορεί να είναι το αύριο; Θα κλείσει αυτό το κεφάλαιο όπως έκλεισε και το 1974; Με μια εθνική τραγωδία; 
Πολλοί βέβαια που δεν έχουν τέτοιου είδους προβληματισμούς, ακολουθώντας το εθιμικό των ημερών, φορώντας το παλιομοδίτικο επετειακό τους κοστουμάκι.  αφού το ξεσκονίσουν επιφανειακά και το αερίσουν για να φύγει όσο είναι δυνατόν η μυρωδιά της ναφθαλίνης θα βγουν στην πιάτσα να  μετάσχουν σε συζητήσεις, αντιπαραθέσεις ή στην πορεία για την επέτειο του Πολυτεχνείου είτε από τη μία είτε από την άλλη πλευρά του δρόμου... 

Κάπου εδώ όμως θα κλείσω αυτό το άρθρο με τον ίδιο τρόπο που το ξεκίνησα. Με μια φωτογραφία εξίσου χαρακτηριστική από το 2010. Το μήνυμα που εκπέμπει είναι εξίσου εκκωφαντικό και θάφτηκε και αυτό και τα παραπάνω.

* Για όσους ήταν εν ζωή κατά τα γεγονότα του 1973 θα θυμούνται ότι το τρίπτυχο ΨΩΜΙ - ΠΑΙΔΕΙΑ- ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ  ήταν από τα κεντρικά αλλά όχι το κυρίαρχο.Επικράτησε και έγινε κεντρικό σύνθημα κατά την Μεταπολίτευση για καθαρά πρακτικούς λόγους. Η Χούντα έπεσε, οι ΗΠΑ  παρέμειναν αταλάντευτες στο ρόλο τους μέχρι σήμερα,το ίδιο και το ΝΑΤΟ. Άρα το τρίπτυχο ήταν το βολικό σύνθημα για να σηματοδοτήσει τον εορτασμό της επετείου. Τόσο απλά και κυνικά.