Σήμερα είναι μια ιδιαίτερη μέρα για μένα. Γιορτάζει η Πολεμική Αεροπορία. Όπως έχω ξαναγράψει αδιαφορώ για γιορτές και επετείους που είναι κενές περιεχομένου και νοημάτων. Η σημερινή όμως γιορτή,έρχεται για να μου φέρει στο μυαλό δεκάδες προσωπικές αναμνήσεις από μια εποχή που υπήρξε από τις σημαντικότερες της ζωής μου. Σήμερα, λόγω της ημέρας, αποφάσισα να μοιραστώ μαζί σας κάποιες από αυτές.
Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου είχα την τύχη να περπατάω μέσα σε υπόστεγα συντήρησης αεροσκαφών. Αυτή η ιδιαίτερη μυρωδιά του καύσιμου και των λαδιών έχει διαποτίσει την μνήμη μου.Εικόνες αεροπλάνων έχουν χαραχτεί βαθιά μέσα μου,ενώ οι ήχοι από την λειτουργία των μηχανών έχουν κλέψει δια παντός ένα μικρό κομμάτι της ακοής μου.
Ως έφεδρος υπηρέτησα στην Πολεμική Αεροπορία για 2 χρόνια και 5 ημέρες. Τα χρόνια της στρατιωτικής θητείας ήταν τότε για τους περισσότερους αυτό που λέμε "χαμένα χρόνια". Χρόνια απραξίας,απασχόλησης με ανούσια πράγματα, χρόνια περιορισμού, χρόνια ανασταλτικά.
Προσωπικά προσπάθησα αυτό το "κενό χρόνο " να τον εκμεταλευτώ με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Είδα τη στρατιωτική θητεία σαν μια προσωπική άσκηση διαβίωσης μέσα σε ένα περιορισμένο περιβάλλον που διέπονταν από συγκεκριμένους κανόνες που δύσκολα παραβιάζονταν. Αυτή λοιπόν η άσκηση στάθηκε πολύ χρήσιμη για τα επόμενα χρόνια της ζωής μου.
Είχα την τύχη να βρίσκομαι κοντά στα αεροπλάνα σε μια Μοίρα Αεροπορικής Εκπαίδευσης. Είδα από κοντά πως ένας απλός νεαρός μεταμορφώνεται σε Ίκαρο. Μελέτησα προσεκτικά αυτή τη μεταμόρφωση. Έζησα από κοντά την στρατικοποίηση, την απαραίτητη πειθαρχεία, την πτήση εθισμού, το πρώτο σόλο, την αγωνία, την επιτυχία αλλά και την οδυνηρή αποτυχία. Υπήρξα πραγματικά τυχερός που μου δόθηκε η ευκαιρία να παρακολουθήσω αυτή τη διαδικασία που μου δίδαξε πολλά για την ανθρώπινη φύση. Το ίδιο εποικοδομητική υπήρξε και η καθημερινή στρατιωτική ζωή του εφέδρου και η συναναστροφή με ανθρώπους που έπρεπε να συμβιώσεις μαζί τους υποχρεωτικά, με ότι αυτό συνεπάγεται.
Κατάφερα να προσαρμόσω τη ζωή μου όσο το δυνατό καλύτερα σε αυτό το περιβάλλον, που με πρώτη ματιά έμοιαζε με φυλακή, έχοντας τις ελευθερίες που ήθελα χωρίς να ξεφεύγω από τους κανόνες, χωρίς να ζητήσω "έξωθεν" βοήθεια. Μια φορά την πάτησα και τιμωρήθηκα. Το χάρηκα όμως πάρα πολύ όταν έφερα σε πολύ αμήχανη θέση τον αξιωματικό που με έπιασε "παρανομούντα" με την στάση που κράτησα απέναντι του. Κατάφερα να μη διαπραγματευτώ τις αρχές μου και πλήρωσα το τίμημα.
Η ειδικότητά μου με έφερε πολύ κοντά στα αεροπλάνα. Εκεί υπέγραψα για πρώτη φορά την αποδέμευση για πτήση ενός αεροπλάνου. Εκεί εκτέλεσα για πρώτη φορά δοκιμή κινητήρα. Εκεί χρεώθηκα και εκτέλεσα και πιστοποίησα, για πρώτη φορά την συντήρηση ενός αεροπλάνου. Εκεί αισθάνθηκα για πρώτη φορά ολοκληρωμένος υπόλογος μηχανικός αεροσκαφών. Εκεί το αεροπλάνο μεταμορφώθηκε στα μάτια μου από μια ψυχρή ανθρώπινη κατασκευή σε μια ζώσα ύπαρξη που έπρεπε να φροντίζω με το καλύτερο δυνατό τρόπο για να πετά και να μη προβληματίζει τους χειριστές. Δεν θα ξεχάσω ποτέ το βλέμμα των Ικάρων που πέταγαν μόνοι τους (σόλο)για πρώτη φορά στη ζωή τους, με το αεροπλάνο που μόλις είχα ετοιμάσει για πτήση. Στιγμές πριν ανοίξουν μουδιασμένοι για πρώτη φορά τα φτερά τους για να πετάξουν μόνοι τους ήμουν ο τελευταίος που αντίκριζαν. Έχοντας εκκινήσει τον κινητήρα το βλέμμα τους διασταυρώνονταν με το δικό μου περιμένοντας να τους δώσω το "οκ" για αποδέσμευση και τροχοδρόμιση. Αυτά τα δευτερόλεπτα δεν μπορούν να περιγραφούν. Όπως δεν μπορώ να περιγράψω και τα βλέμμα τους κατά την επιστροφή τους από την πτήση. Ήμουν εκεί να τους κατευθύνω στη "δέστρα". Ήμουν ο πρώτος που αντίκριζαν μετά από αυτό το τεράστιο άλμα που είχαν κάνει στη ζωή τους. Ο εκπαιδευτής τους περίμενε λίγο πιο πέρα για να ξεκινήσει την σχετική "τελετουργία" (μη περιμένετε να την περιγράψω) . Στιγμές που δεν ξεχνιούνται, όπως δεν ξεχνιούνται και οι βουβές στιγμές που ένας Ίκαρος αποτύγχανε και κόβονταν από ιπτάμενος.
Τη σημερινή μέρα αναπολώ όλες αυτές τις στιγμές και άλλες που διαδραματίστηκαν κατά την στρατιωτική μου θητεία, που όμως δεν θα τις διηγηθώ σήμερα. Μπορώ να πω όμως ότι η Πολεμική Αεροπορία υπήρξε για μένα το πρώτο σημαντικό κομμάτι της επαγγελματικής μου καριέρας αν μπορεί κάποιος να χαρακτηρίσει με αυτό τον όρο μια πορεία μέσα στη ζωή γεμάτη έντονες συγκινήσεις πολύ πάθος, κόπο, ενθουσιασμό, χαρά και πίκρα. Με άλλα λόγια μια γεμάτη ζωή που ίσως κόπηκε απότομα αλλά δεν ξεπουλήθηκε.
Μέσα από τα βάθη της καρδιάς μου, Εύχομαι Χρόνια Πολλά,Καλή Υγεία και Δύναμη σε όλους τους Αεροπόρους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου