ΕΧΟΥΜΕ ΜΝΗΜΗ ΠΟΥ ΔΥΣΚΟΛΑ ΣΒΗΝΕΤΑΙ

Απελευθερωτικός  Αγωνας  Κύπρου 1955-59

Τα τελευταία χρόνια ένα πολυεθνικό μόρφωμα που βρίσκεται στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού και έχει ελάχιστη ιστορική διαδρομή - μετρά μόλις 242 χρόνια και 4 μήνες ύπαρξης - προσπαθεί να ξαναγράψει την Παγκόσμια Ιστορία πηγαίνοντας κόντρα στα τεκμηριωμένα  ιστορικά δεδομένα  που έχει αναδείξει, ύστερα από μακραίωνη μελέτη, η Παγκόσμια επιστημονική κοινότητα, έχοντας ως έρεισμα την ισχύ της Υπερδύναμης  και όχι μια ρηξικέλευθη επιστημονική μέθοδο.

Εφαρμόζοντας πιστά το Δίκαιο της Πυγμής προσπαθεί να επιβάλλει ένα διαφορετικό μοντέλο κράτους,  χωρίς εθνική ομοιογένεια, καθαρά κοσμικού χαρακτήρα, πολυπολιτισμικών εθίμων και παραδόσεων, ένα κράτος  Α.Ε. που θα είναι αντίγραφο της Υπερδύναμης χωρίς όμως να αποτελεί προέκτασή της. Με άλλα λόγια θα είναι μια γεωγραφική  περιοχή η οποία γεωπολιτικά θα ανήκει στην σ' αυτήν. Ένα δηλαδή κτήμα  μέρος ενός φέουδου, για να μιλήσω με την ορολογία του Μεσαίωνα. Προσπαθεί με άλλα λόγια να επιβάλλει μια Νέα Τάξη Πραγμάτων, όπου τα πράγματα θα είμαστε εμείς, όπως ευστοχα είχε σχολιάσει κάποτε ο μακαρίτης Τζίμης Πανούσης.
Βρισκόμαστε εν μέσω της διαδικασίας αυτής της προσπάθειας που για να είναι επιτυχής θα πρέπει τα υποκείμενα δηλαδή οι υπήκοοι ( πολίτες δεν υπάρχουν πλέον) να υποστούν  μια διαγραφή της συλλογικής τους μνήμης και έναν επαναπρογραμματισμό αυτής με νέα δεδομένα.
Κλασικό παράδειγμα όλης αυτής της προσπάθειας είναι αυτό που ζούμε καθημερινά στην Ελλάδα τα την τελευταία δεκαετία. Δεν θα μπω σε λεπτομέρειες για να μη κουράσω. Θα αρκεστώ μόνο σε ένα κορυφαίο γεγονός αυτής της προσπάθειας. Πρόκειται για την κατάπτυστη Συμφωνία(;) των Πρεσπών. Η διαδικασία που ακολουθείτε ,αφού ακόμα δεν έχει ολοκληρωθεί, περιέχει όλα τα στοιχεία που περιγράφονται παραπάνω. 
Επειδή ένας άνθρωπος είναι δύσκολο να επαναπρογραμματιστεί όταν διαθέτει μνήμες του παρελθόντος  γίνεται προσπάθεια σε πρώτη φάση να σιωπήσουν οι φωνές που διαφωνούν. Ο πιο απλός και αρκετά αποτελεσματικός τρόπος είναι αυτός του κοινωνικού στιγματισμού και διαπόμπευσης με αστήρικτες και πέραν κάθε λογικής κατηγορίες. Ακολουθώντας το δόγμα του Ολοκληρωτισμού : όποιος δεν είναι μαζί μας είναι εναντίον μας, οι αντιφρονούντες πετάγονται στο κοινωνικό περιθώριο και τη χλεύη στιγματισμένοι με απίστευτους χαρακτηρισμούς. 
Στις μέρες μας που η  Εξουσία-Διαχείριση ασκείται από δήθεν "αριστερούς" και "αριστερίζοντες" όσοι διαφωνούν και είναι πατριώτες χαρακτηρίζονται ως φασίστες, εθνικιστές κλπ. Παλιότερα που η Εξουσία-Διαχείριση ασκούνταν από δήθεν "δεξιούς" και "σοσιαλίζοντες" οι διαφωνούντες πατριώτες χαρακτηρίζονταν ως αναρχικά στοιχεία, κομμουνιστοσυμμοριτες κλπ.
Επειδή ένα χειροπιαστό παράδειγμα είναι πάντα η καλύτερη απόδειξη θα αναφερθώ σε ένα τέτοιο.

Τις τελευταίες μέρες οι μαθητές αρκετών σχολείων της Δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης στην Μακεδονία ξεκίνησαν καταλήψεις των σχολείων τους και έκαναν δυναμικές πορείες για να εκφράσουν τη διαφωνία τους για τη Συμφωνία(;) των Πρεσπών. Αμέσως μπήκε μπρος ο μηχανισμός "κοινωνικού στιγματισμού" και οι μαθητές άρχισαν να χαρακτηρίζονται ως υποκινούμενα πιόνια χρυσαυγιτών και ακροδεξιών εθνικιστών για να σβηστεί η φωνή τους.(Δεν θα μπω σε μεγαλύτερη ανάλυση προς το παρόν γιατί το φαινόμενο βρίσκεται σε εξέλιξη.)
Αυτοί λοιπόν που βγήκαν και έκαναν αυτές τις προσβλητικές δηλώσεις για τους μαθητές  θα πρέπει να απαντήσουν και στα παρακάτω ερωτήματα που τεκμηριώνονται από τις φωτογραφίες  που τα συνοδεύουν. 

 Η γνωστή ΕΠΟΝ που έδρασε στην Κατοχή ήταν ακροδεξιά εθνικιστική και φασιστική οργάνωση όταν διαδήλωνε για την ελληνικότητα της Μακεδονίας και της Θράκης;

Οι Κύπριοι μαθητές του Δημοτικού(*) ! και του τότε Γυμνασίου που ξεσηκώθηκαν το 1955 -59και βγήκαν στους δρόμους της Κύπρου με ελληνικές σημαίες απαιτώντας την απελευθέρωση της Κύπρου από τους Άγγλους καθώς και οι Έλληνες μαθητές και φοιτητές της ίδιας περιόδου ήταν εθνικιστές και φασίστες;

(*)Ο ρόλος των μαθητών του δημοτικού σχολείου κατά τον Απελευθερωτικό Αγώνα μπορεί να συνοψιστεί στις πιο κάτω ενέργειες: ανύψωση ελληνικών σημαιών, λιθοβολισμό Άγγλων στρατιωτών και αστυνομικών, γράψιμο συνθημάτων σε τοίχους, μεταφορά μηνυμάτων αλλά και οπλισμού, ρίξιμο σε δρόμους και εκκλησίες προκηρύξεων της ΕΟΚΑ, οργάνωση και συμμετοχή σε διαδηλώσεις αναπαράγοντας συνθήματα που άκουγαν από μεγαλύτερους και από την ΕΟΚΑ. Φυσικά υπήρξε και νεκρός μαθητής δημοτικού σχολείου στον αγώνα της ΕΟΚΑ. Ο Δημητράκης Δημητριάδης, ο μικρός ήρωας όπως τον αποκαλεί ο Διγενής, ήταν μόλις επτά χρονών, μαθητής στη Δευτέρα τάξη του δημοτικού σχολείου στη Λάρνακα, όταν συμμετείχε σε μια διαδήλωση, ρίχνοντας πέτρες στους Άγγλους και ένας Άγγλος τον πυροβόλησε στο πρόσωπο. Ο Δημητράκης Δημητριάδης πέθανε τελικά στο νοσοκομείο μετά από 5 μέρες, στις 14 Μαρτίου 1956. ( από την εργασία Κυπρίων μαθητών του Δημοτικού μα τίτλο :η διερεύνηση του ρόλου των μαθητών των δημοτικών σχολείων κατά τον ένοπλο Απελευθερωτικό Αγώνα 1955-1959 (πηγή: sigmalive.com)