.JPG)
Πριν λίγες μέρες άκουσα στην ραδιοφωνική εκπομπή δυο καλών φίλων (Jazz Blues 'Round Midnight) ένα κομμάτι του θρυλικού T-Bone Walker στο οποίο ξεχώριζε το παίξιμο ενός πιανίστα που ονομάζονταν George Arvanitas. Κάνοντας μια μικρή έρευνα για αυτόν τον μουσικό που με είχε εντυπωσιάσει με το παίξιμο του διαπίστωσα ότι ήταν ελληνικής καταγωγής και θεωρείται από τους μεγάλους δάσκαλους ( jazz master) της ευρωπαϊκής jazz.Ομολογώ ότι παρόλο που ασχολούμαι με την μουσική πολλά χρόνια δεν γνώριζα την ύπαρξη του. Έτσι αποφάσισα να γράψω ένα μικρό σημείωμα για τον σημαντικό αλλά άγνωστο σε μένα συμπατριώτη μας Γιώργο Αρβανίτη που γεννήθηκε, έζησε και πέθανε στη Γαλλία.
Ο George Arvanitas (Γιώργος Αρβανίτης) γεννήθηκε στην Μασσαλία το 1931 από Έλληνες γονείς, μετανάστες από την Κωνσταντινούπολη. Σε ηλικία μόλις 4 ετών ξεκίνησε μαθήματα πιάνου όπου αναδείχτηκε η μεγάλη του δεξιότητα στην μουσική.Η μουσική του ανατροφή ήταν αυστηρά κλασσική, αλλά ως έφηβος μαγεύτηκε από την τζαζ.
Στα 18 του υπηρετώντας την στρατιωτική του θητεία, βρέθηκε στις Βερσαλίες όπου γνώρισε από κοντά την εκρηκτική μεταπολεμική Jazz σκηνή του Παρισιού. Όταν τελείωσε τη θητεία του ήταν ήδη μια γνωστή φιγούρα στις μπάντες των κλαμπ όπως του Le Tabou και του Les Trois Mailletz, παίζοντας με τον Mezz Mezzrow, τον Don Byas, τον Albert Nicholas και άλλα διάσημα ονόματα τζαζ.
Έμεινε στο Παρίσι. Αρχικά ηγείται ενός συγκροτήματος με ντόπιους μουσικούς στο Club St Germain και αργότερα στο εμβληματικό κλαμπ της πόλης του φωτός, το Blue Note. Σε όλη τη δεκαετία του 1950 και στην επόμενη δεκαετία, το Παρίσι ήταν η αδιαφιλονίκητη ευρωπαϊκή πρωτεύουσα της τζαζ και ο Αρβανίτης ήταν στο επίκεντρο των δραστηριοτήτων.
Ήταν ο κορυφαίος μουσικός συνοδός Αμερικανών, όπως ο Dexter Gordon και ο Chet Baker, και πλέον ηγούνταν μια μπάντα από κορυφαίους Αμερικανούς. Το άλμπουμ του το 1963, 3 a.m., με τους Doug Watkins και Art Taylor στο μπάσο και τα τύμπανα αντίστοιχα, κέρδισε το Prix Django Reinhardt και το Prix Jazz Hot.
Το 1965 ο Arvanitas πέρασε έξι μήνες στη Νέα Υόρκη, δουλεύοντας με τον σαξοφωνίστα Yusef Lateef και τον τρομπετίστα Ted Curzon, με τον οποίο ηχογράφησε ένα άλμπουμ, το The Blue Thing and the New Thing. Επέστρεψε στην Αμερική το επόμενο έτος, για να περιοδεύσει με ένα μεγάλο συγκρότημα με επικεφαλής τον τρομπονίστα Slide Hampton. Αναφερόμενος αργότερα στις αμερικανικές του εμπειρίες, είπε ότι ήταν ευτυχής που εργάστηκε στην πατρίδα της τζαζ και είχε απολαύσει τα υψηλά μουσικά πρότυπα που συμμετείχαν, αλλά όμως υπήρχαν «πάρα πολλά ταξίδια, όχι αρκετά χρήματα».
Η εναλλαγή των στύλ της τζαζ φαινόταν να μην προκαλεί δυσκολία στον Arvanitas. Έπαιξε μπλουζ με το T-Bone Walker, ρομαντικές μπαλάντες με τον Ben Webster και bebop με τον Johnny Griffin. Μια στιγμή δυσκολίας παρουσιάστηκε όταν έπρεπε να παίξει για τον avant-garde σαξοφωνίστα Archie Shepp, οι αυτοσχεδιασμοί του οποίου συχνά αποσυνδέονταν από το υπόλοιπο συγκρότημα και τη δομή που καθόριζε το ρυθμικό τμήμα. Ο Arvanitas και ο ντραμερ Philly Joe Jones επινόησαν ένα σύνολο μυστικών μουσικών σημάτων για να συντονιστούν και να κρατήσουν τον ρυθμικό μέρος.
Ως μουσικός στούντιο, ο Arvanitas ήταν γνωστός για την ικανότητά του να παράγει ένα τέλειο αποτέλεσμα στην πρώτη προσπάθεια, που οδήγησε στο να γίνει γνωστός με το σλόγκαν ως «George της μιας λήψης» (One-take George).
Βρίσκεται πίσω από τα πλήκτρα σε πολλά άλμπουμ και soundtracks του Michel Legrand, τον οποίο συνόδεψε σε συναυλίες στην Ιαπωνία, τη Βραζιλία και την Αργεντινή κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1970. Μπορεί επίσης να ακουστεί παίζοντας το όργανο Hammond στην επιτυχία του 1969 Je t'aime, moi non plus από την Jane Birkin και τον Serge Gainsbourg.(https://youtu.be/k3Fa4lOQfbA)
Από το 1965 μέχρι το 1993, ο Arvanitas ηγήθηκε ενός δικού του τρίο που συμμετείχαν ο μπασίστας Jacky Samson και ο ντράμερ Charles Saudrais. Μαζί τους ηχογράφησε ένα μεγάλο μέρος της καλύτερης δουλειάς του, κυρίως στα In Concert (1968), Space Ballad (1970) και Anniversary (1976). Στις δικές του συνθέσεις συγκαταλέγονταν συχνά ελληνικά και βαλκανικά στοιχεία.
Ο Georges Arvanitas χρίστηκε Ιππότης των Γραμμάτων και των Τεχνών ( Chevalier des Arts et des Lettres )το 1985 και Officier το 1996. Τα σοβαρά προβλήματα υγείας που είχε τον ανάγκασαν να αποσυρθεί από την μουσική το 2003. Πέθανε στο Παρίσι το 2005.
υ.γ. Ίσως κάποιοι να αναρωτηθούν γιατί στα γαλλικά το όνομά του γράφεται Arvanitas και όχι Arvanitis.Είναι μια ιστορία που θα πάρει πολύ χρόνο για να ειπωθεί. Ας μείνουμε λοιπόν σε αυτό εδώ το κείμενο.
Ας ακούσουμε λίγο από την δουλειά του Γιώργου Αρβανίτη.
https://youtu.be/rvClbbOwtPU
https://youtu.be/_G5d16RVgag
https://youtu.be/akF0-jgOVV4
Ενδεικτική δισκογραφία
Georges Arvanitas trio- 3 Α.Μ. (1958)
Georges Arvanitas trio - Cocktail For Three - Pretoria (1959)
Georges Arvanitas trio in concert - Futura Ger 11 (1969)
Space Ballad (1970)
Les classiques du jazz (1970)
Ambiance Musique Luis Conti (1971)
Brigitte Fontaine (1972)
Douce ambiance (1972)
Porgy and Bess (1973)
Live again - Futura Ger 38-39 (1973)
Anniversary (1976)
I Like It Cool (1976)
Feeling Jazzy (1977)
Swing Again (1978)
The Hound of Music" (1978)
Round About Midnight (1985)
Qu'est-ce qu'on joue? (1986)
Quartet (1987)
Orgue Hammond (1988)
Bird of Paradise (1988)
One Nnight for 3 Ppianos (1989)
A alors (1990)
Georges Arvanitas plays George Gershwin (1993)
Georges Arvanitas plays… Duke Ellington (1993)
Live (1993)
Rencontre (1997) - with Ira Coleman and Joe Chambers
My Favorite Piano Songs (1997)
Little Florence (2000)
With Ted Curson
- The New Thing & the Blue Thing (Atlantic, 1965)
- Pop Wine (Futura, 1971)
- Cattin' Curson (Marge, 1973)
With Yusef Lateef
- Psychicemotus (Impulse 1965)
πηγή: wikipedia,all music, telegraph
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου