Διαβάζω τις ειδήσεις για τις διεργασίες που έχουν να κάνουν με το χώρο της κεντροαριστεράς. Λέγεται λοιπόν, ότι τα κόμματα κουρέλια αφού απέτυχαν να πείσουν , το καθένα ξεχωριστά , για την πολιτική τους, αποφάσισαν να συνασπιστούν φτιάχνοντας ένα νέο ελκυστικό προϊόν προκειμένου να βγουν στην προσεχή εκλογική αγορά, προσδοκώντας να τσιμπήσουν καμιά ανύποπτη ψήφο από τους αφελείς (υπάρχουν πολλοί) ψηφοφόρους. Έτσι αναμένεται να βγει στην πολιτική αγορά μια νέα πολύχρωμη κομματική κουρελού με την ελπίδα να καταλάβουν κάποιες θέσεις στο Κοινοβούλιο που θα προκύψει από τις προσεχείς εκλογές, όποτε αυτές γίνουν. Βλέπεται η κατοχή καρέκλας στο Κοινοβούλιο είναι μια πολύ προσοδοφόρα επιχείρηση και κατά πως φαίνεται με την μεμονωμένη παρουσία τους στις μελλοντικές εκλογές δεν έχουν καμιά ελπίδα να καπαρώσουν κάποια καρεκλίτσα στην νέα Βουλή που θα προκύψει.
Όσοι είναι λίγο, ως πολύ μεγαλύτεροι, θα θυμούνται ότι το καλοκαίρι ήταν η κατάλληλη εποχή για την κατασκευή κουρελούδων. Τα παλιά τα χρόνια που δεν υπήρχαν σχεδόν καθόλου οικονομικοί πόροι, η πενία (πείνα για τους νεότερους ) τέχνες κατεργάζονταν. Η οικολογική συνείδηση ήταν έμφυτη λόγω ανάγκης και η ανακύκλωση ένας αυτονόητος θεσμός. Τότε λοιπόν, τα παλιά ρούχα που δεν έπαιρναν πλέον καμιά μεταποίηση και κανένα μπάλωμα μετατρέπονταν σε λεπτές μακρόστενες λωρίδες οι οποίες ράβονταν μεταξύ τους δημιουργώντας ένα πολύχρωμο κουβάρι. Το κουβάρι αυτό το χρησιμοποιούσαν για να υφάνουν στον αργαλειό ( υφαντική ξύλινη χειροκίνητη μηχανή που διέθετε κάθε σπίτι,ειδικά στην επαρχία) τις κουρελούδες.Όσες νοικοκυρές δεν διέθεταν αργαλειό,ύφαιναν (έπλεκαν) τις κουρελούδες με το βελονάκι.Η κουρελού ήταν όπως καταλαβαίνεται ένα ευτελές υφαντό στρωσίδι. Η χρήση του προορίζονταν για να καλύπτει το δάπεδο του σπιτιού προκειμένου να το ζεστάνει τις κρύες χειμωνιάτικες νύχτες αφού η θέρμανση ήταν ανεπαρκής. Τότε που η ανέχεια ήταν μεγάλη και δεν υπήρχαν χρήματα για χαλιά, οι κινέζικες μοκέτες δεν είχαν εφευρεθεί η δε κεντρική θέρμανση ήταν άγνωστη.
Οι κουρελούδες λοιπόν ήταν μια ευφυέστατη λύση αφού συνδύαζε το χαμηλό ως μηδενικό οικονομικό κόστος, με την πολύ σκληρή χρήση, την αντοχή στο πάτημα, και την εύκολη αντικατάσταση. Ήταν επίσης και ένα πεδίο που αναδεικνύονταν η φαντασία και το γούστο της νοικοκυράς δημιουργού της, αφού υπήρχε απόλυτη ελευθερία στη χρήση του συνδυασμού των χρωμάτων. Τα φανταχτερά χρώματα συνδυασμένα με άλλα σκοτεινότερα έδιναν μια ευχάριστη οπτική εικόνα στη μουντή χειμωνιάτικη ατμόσφαιρα του κρύου σπιτιού χωρίς φυσικά να το ζεσταίνουν όσο θα έπρεπε.Τι να ζεστάνει άλλωστε ένα ταπεινό βαμβακερό στρωσίδι πάχους λίγων χιλιοστών. Όσοι όμως πάτησαν πάνω σε κουρελούδες θα πρέπει να έχουν ξεχάσει σήμερα το κρύο εκείνων των ημερών. Αυτό όμως που δεν έχουν ξεχάσει είναι η νοσταλγική και πολύχρωμη εικόνα της κουρελούς. Έχει και αυτό τη σημασία του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου