ΤΟ ΕΥΡΩΠΑΙΚΟ ΣΚΟΤΑΔΙ ΚΑΙ ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΦΩΣ

Θα ξεκινήσω αυτό το κείμενο με μια παραδοχή που ίσως ξενίσει πολλούς. Τα τελευταία 6 χρόνια ζούμε στη δίνη μιας πρωτόγνωρης κρίσης. Θεωρώ ότι είμαστε πολύ τυχεροί με αυτό που μας συμβαίνει , αρκεί να αποκωδικοποιήσουμε σωστά τα μηνύματα που λαμβάνουμε από αυτή.

Κατά αρχήν μας έχει δοθεί η ευκαιρία να αντιληφθούμε ποια τελικά είναι η ποιότητα των ανθρώπων που μας τριγυρίζουν. Όταν τα πράγματα φτάνουν σε οριακό σημείο τόσο ατομικά , όσο και συνολικά, έρχεται η ώρα που πέφτουν τα όποια προσωπεία. Ο κάθε άνθρωπος μπροστά στο φόβο της αβεβαιότητας και του απότομου ξεβολέματος  βγάζει το πραγματικό του χαρακτήρα, που κατά πλειοψηφία τον είχε πολύ καλά κρυμμένο από την δημόσια θέα.

ΕΙΝΑΙ Η ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΗΛΙΘΙΕ- ΣΟΒΑΡΑ; ΤΙ ΜΟΥ ΛΕΣ;

Πολύς θόρυβος ξέσπασε με μια φράση που απεύθυνε το γερμανικό ναζιστόμουτρο προς το δουλικό. Απορώ. Γιατί αυτή η αναστάτωση;

Ποιος θίχτηκε αλήθεια; Κατά τη γνώμη μου; ΚΑΝΕΙΣ. Θα εξηγήσω το γιατί ευθύς αμέσως.

Ποιος  έχει λόγο να προσβληθεί, αυτά τα καρναβάλια του 18% ; Όχι βέβαια. Αυτοί βάφτισαν το ψάρι κρέας. Τους φτύνουν και νομίζει ότι βρέχει. Οι υπόλοιποι που ψήφισαν το θάνατο του Ελληνικού λαού και καταδίκασαν τη χώρα σε καθεστώς ιδιότυπης κατοχής ψηφίζοντας το 3^ο μνημόνιο; Όχι βέβαια. Αυτοί συναγωνίζονται ποιος θα είναι το πιο υπάκουο σκυλάκι στα προστάγματα του Γερμανού κατακτητή.

BIRDLAND :ΕΝΑ ΘΡΥΛΙΚΟ ΚΛΑΜΠ ΣΤΗ ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ

Η 52^η οδός στην Νέα Υόρκη είναι ένας μονόδρομος μήκους 3 χλμ περίπου στο μέσον του Μανχάταν με κατευθυνση από δυτικά προς τα ανατολικά του νησιού και το διασχίζει από άκρη σε άκρη. Σ΄αυτόν το δρόμο κτύπαγε η καρδιά της τζαζ σκηνής της πόλης, από τη δεκαετία του ΄30 μέχρι και τη δεκαετία του ΄50. Εδώ βρίσκονταν όλα τα ιστορικά τζαζ κλαμπ και οι τυχεροί θαμώνες είδαν σε απόσταση αναπνοής όλους τους θρύλους της τζαζ να παίζουν και να τζαμάρουν ακατάπαυστα κάθε βράδυ, από τις 9 μέχρι το πρωί.

Ένα από αυτά τα θρυλικά κλαμπ θα σας παρουσιάσω σε αυτό εδώ το μικρό άρθρο.

Η ΛΕΣΧΗ ΤΗΣ ΓΑΛΑΖΙΑΣ ΓΡΑΒΑΤΑΣ

Ένα από τα πιο ιδιαίτερα κλαμπ του κόσμου είναι το Martin- Baker Fan Club (Ejection Tie Club). Το κλαμπ αριθμεί 5800 μέλη που βρίσκονται διασκορπισμένα σε διάφορα σημεία του κόσμου. Σε αυτό το κλαμπ δεν μπορεί να γίνει μέλος ο οποιοσδήποτε αφού η μια και μοναδική προυπόθεση που πρέπει κάποιος να πληρή είναι να έχει εκτιναχθεί με το κάθισμα Martin- Baker και να έχει επιζήσει. Όταν συμβεί αυτό τότε του απονέμεται  σε ειδική τελετή μια γαλάζια γραβάτα, το χαρακτηριστικό γνώρισμα του κλαμπ και μια καρφίτσα για το πέτο του κοστουμιού του. Όπως καταλαβαίνεται όλα τα μέλη είναι ιπτάμενοι πολεμικών αεροποριών.

Ας δούμε όμως ποιος είναι ο άνθρωπος που το κλαμπ φέρει το όνομά του και ο οποίος έχει σώσει μέχρι σήμερα 5800 ζωές.

GEORGE GOMELSKY Ο ΜΕΝΤΟΡΑΣ ΤΩΝ STONES & ΤΩΝ YARDBIRDS

Ο θάνατος του Bowie την βδομάδα που μας πέρασε επισκίασε την μουσική επικαιρότητα. Έτσι δεν έγινε γνωστός ο θάνατος μια εμβληματικής φιγούρας της βρετανικής μουσικής της δεκαετίας του ’60 του 82χρονου George  Gomelsky  ο οποίος έχασε τη μάχη με τον καρκίνο. Ιμπρεσάριος, ο διευθυντής και συγγραφέας-παραγωγός  ήταν ένας βασικός  παράγοντας  που καθόρισε την πρώιμη καριέρα των Rolling Stones,  μέντορας και μάνατζερ των The Yardbirds, σημαντικός βοηθός της καριέρας των Soft Machine, Kong, Magma, Brian Ayger κ.α.  

Ο Γεωργιανός εμιγκρές θεωρείται από τους βασικότερους παράγοντες την βρετανικής μπλουζ σκηνής , πλάι στον Alexis Korner. Ότι πρόσφερε ο Alexis με τη μουσική του , πρόφερε ο Gomelsky με το επιχειρηματικό του μυαλό και τις δημόσιες σχέσεις. Δεν θα ήταν υπερβολικό να πω ότι χωρίς αυτόν ίσως να μη είχαμε γνωρίσει πολλούς και μεγάλους μουσικούς, που καθόρισαν και καθορίζουν την μουσική από το 1960 μέχρι σήμερα. Μουσικοί όπως οι Eric Clapton, Jeff Beck, Jimmy Page κ.α.

THE THINGS THAT I USED TO DO #11

« Ο πρώτος κιθαρίστας που είδα σε συναυλία ήταν ο Guitar Slim. Πρέπει να ήμουν 13 χρονών τότε. Βγήκε στη σκηνή με τη κιθάρα του φορώντας ένα λαμπερό κόκκινο κοστούμι. Σκέφτηκα: θέλω να βγάζω έναν ήχο σαν αυτό του B.B. King αλλά θέλω να παίζω κιθάρα σαν αυτόν»

                                                                            Buddy Guy.

O Eddie Jones γνωστός ως Guitar Slim γεννήθηκε στο Greenwood  του Μισσισσιπή. Όταν αποστρατεύτηκε μετά το τέλος του Β΄ Π.Π. μετακόμισε στη Νέα Ορλεάνη. Εκεί άρχισε να εμφανίζεται στα τοπικά κλαμπ διαμορφώνοντας το δικό του προσωπικό στυλ που βασιζόταν στις επιρροές που είχε από τον T-Bone Walker   Clarence “Gatemouth” Brown. Δεκαετίες πριν τον Χέντριξ χρησιμοποίησε την παραμόρφωση του ήχου στο παίξιμο της κιθάρας του. Οι εμφανίσεις του ήταν εκρηκτικές. Χρησιμοποιώντας ένα καλώδιο μήκους 120 μέτρων για να συνδέσει την κιθάρα του με τον ενισχυτή και έχοντας περιστασιακά έναν βοηθό που το κράταγε, έβγαινε έξω από τα κλαμπ και έπαιζε  στο δρόμο σταματώντας την κυκλοφορία των αυτοκινήτων. Ένα κόλπο που ακολούθησαν και άλλοι πριν βγουν οι ασύρματες συνδέσεις. Με την ευκαιρία  κάνω μια παρένθεση, για να πω ότι κάτι τέτοιο είχε κάνει και ο Albert Collins όταν είχε πρωτοπαίξει στην Αθήνα το 1980, όταν τη δεύτερη μέρα που έπαιζε στα Παλιά Δειλινά, αν δεν με απατά η μνήμη μου, βγήκε έξω από το μαγαζί και έπαιξε στην παραλιακή λεωφόρο κόβοντας προς στιγμή την κυκλοφορία.

ΟΤΑΝ Ο ΛΕΥΚΟΣ ΔΟΥΚΑΣ ΣΥΝΑΝΤΗΣΕ ΤΗΝ ΜΕΓΑΛΗ ΙΕΡΕΙΑ ΤΗΣ ΜΟΥΣΙΚΗΣ

Για δεύτερη συνεχή μέρα 4 τουλάχιστον γενιές του πλανήτη Γη θρηνούν το θάνατο του Λευκού Λεπτού  Δούκα που μεταμορφώθηκε σε μαύρο αστέρα. Δεν θα μείνω στα τετριμμένα και τα πεπερασμένα. Άλλα σε άλλη μια λεπτομέρεια που μπορεί να καταδείξει τι σημαίνει να είσαι πραγματικός καλλιτέχνης και συνάμα υπέρλαμπρο άστρο του θεάματος. Το κείμενο που ακολουθεί το αλίευσα από την ηλ. Έκδοση του περιοδικού Time. Προσπάθησα να το αποδώσω με ελεύθερη μετάφραση στα Ελληνικά με τέτοιο τρόπο ώστε να μη παρεκκλίνω του νοήματος αλλά και να το κάνω πιο προσιτό και ευκολοδιάβαστο. Νομίζω ότι τα κατάφερα και ευχαριστώ τη Δανάη που με βοήθησε.

O ZIGGY STARDUST ΕΦΥΓΕ ΓΙΑ ΑΛΛΟΥ...

Πρώτη μεγάλη απώλεια για το 2016. Μόλις πριν από λίγο έγινε γνωστός ο θάνατος του David Bowie σε ηλικία 69 ετών. Η επιβεβαίωση του θανάτου του αναγγέλθηκε από το γιο του Duncan Jones με τα εξής λόγια:

«Ο David Bowie απεβίωσε σήμερα, περιτριγυρισμένος από την οικογένεια του, ύστερα από 18μηνη γενναία μάχη που έδωσε με τον καρκίνο»

Παρακάλεσε επίσης να γίνει σεβαστή αυτή η πολύ προσωπική στιγμή της οικογένειας του καλλιτέχνη.

Για τον David Bowie θα διαβάσετε πάρα πολλά τις επόμενες μέρες και ώρες και δεν χρειάζεται να πω τίποτα παραπάνω παρά μόνο μια μικρή πτυχή της καριέρας του που για πολλούς είναι και θα παραμείνει άγνωστη.

ΟΧΙ ΑΛΛΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΓΙΑ ΑΜΕΡΙΚΑΝΑΚΙΑ

Το διαδίκτυο έχει πάρει φωτιά με την εκλογή του Κούλη ως πρόεδρου της Νέας Δημοκρατίας. Η πλάκα και τα φαρμακερά σχόλια είναι πολλά και απερίγραπτα. Αλλά ας αφήσουμε τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης να καίγονται ακίνδυνα και ας έρθουμε στην ουσία.

Η «αξιωματική αντιπολίτευση» της κατοχικής βουλής απέκτησε αρχηγό. Ένα ακραίο νεοφιλελεύθερο πολιτικό τίποτα που η μόνη του πολιτική προίκα είναι το όνομα του. Ένα όνομα που είναι συνδεμένο με τις πιο σκοτεινές πολιτικές περιόδους της Ελλάδας. Νομίζω καταλληλότερο πρόσωπο δεν θα μπορούσε να αναλάβει τα ηνία της κατ’ όνομα αντιπολίτευσης στην παρούσα κατοχική περίοδο.

Η ΜΕΡΑ ΠΟΥ ΣΚΑΝΔΑΛΙΣΤΗΚΑ

Με αφορμή μια είδηση η οποία κάνει το γύρω του διαδικτύου της τελευταίες ώρες αποφάσισα να γράψω λίγες γραμμές για μια προσωπική εμπειρία που βίωσα τις γιορτινές μέρες.

Ας ξεκινήσω από την είδηση που αφορά μια 65χρονη καρκινοπαθή που πωλούσε σε κάποια λαϊκή της Θεσσαλονίκης μερικά προσωπικά της αντικείμενα προκειμένου να εξασφαλίσει κάποια χρήματα για τις απαραίτητες εξετάσεις που έπρεπε να κάνει. Σύμφωνα με το δημοσίευμα της Εφημερίδας των Συντακτών η γυναίκα συνελήφθη για φορολογική παράβαση (πωλούσε χωρίς αποδείξεις ένα κηροπήγιο, ένα βάζο και ένα δίσκο σερβιρίσματος!!! Όλα προσωπικά της είδη) και της επιβλήθηκε πρόστιμο 10.000 ευρώ.

ΟΤΑΝ ΞΕΧΕΙΛΙΖΕΙ ΤΟ ΠΟΤΑΜΙ #10

Ο Μισσισσιππής είναι ο μεγαλύτερος ποταμός της Βόρειας Αμερικής με μήκος 5969 χλμ, από τη λίμνη Itasca που είναι οι πηγές του, ως τον κόλπο του Μεξικού όπου εκβάλλει. Το όνομά του προέρχεται από τη λέξη misi-ziibi της γλώσσας Ojidwe που σημαίνει"ο μεγάλος ποταμός".

Στο τεράστιο Δέλτα του ποταμιού γεννήθηκε το μπλουζ που με τη σειρά του γέννησε όλα τα μουσικά ρεύματα του 20^ου αιώνα στην Αμερική.

Αν κοιτάξει κάποιος τον χάρτη του ποταμού θα διαπιστώσει ότι πάνω του είναι αποτυπωμένη όλη η ιστορία και η διαδρομή του μπλουζ.

Ξεκινώντας από το Δέλτα και την Νέα Ορλεάνη, συναντάει κανείς πολιτείες  από όπου κατάγονται πολλοί μουσικοί που έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στη διαμόρφωση του μπλουζ και δημιούργησαν τις διάφορες σχολές και στυλ παιξίματος.

ΑΥΤΟΣ Ο ΚΟΣΜΟΣ Ο ΜΙΚΡΟΣ Ο ΜΕΓΑΣ

Πρωτοχρονιά, πρωτομηνιά και αρχή καινούργιου χρόνου. 

Πρώτο άρθρο του ιστολογίου. Έκλεισα τη χρονιά που πέρασε με ένα στίχο από το «Αξιον Εστί» και με αυτό αποφάσισα να ξεκινήσω τη νέα χρονιά.

Κάποιοι τακτικοί  αναγνώστες θα έχουν παρατηρήσει ότι συχνά αναφέρομαι σε αυτό το έργο. Αυτό συμβαίνει γιατί το θεωρώ το κορυφαίο της σύγχρονης ελληνικής ποίησης και νομίζω  ότι είναι από τα πλέον επίκαιρα για τους καιρούς που ζούμε.

Θεώρησα καλό λοιπόν να κάνω ποδαρικό για τη νέα χρονιά, με το να παρουσιάσω το πως γράφτηκε αυτό το έργο. Το ιστορικό της συγγραφής την διηγείται ο ίδιος ο ποιητής σε σημειώσεις που είδαν το φως  της δημοσιότητας  10 χρόνια μετά την έκδοση του «Άξιον Εστί»