Τρίτη 12 Ιανουαρίου 2016

ΟΤΑΝ Ο ΛΕΥΚΟΣ ΔΟΥΚΑΣ ΣΥΝΑΝΤΗΣΕ ΤΗΝ ΜΕΓΑΛΗ ΙΕΡΕΙΑ ΤΗΣ ΜΟΥΣΙΚΗΣ









Για δεύτερη συνεχή μέρα 4 τουλάχιστον γενιές του πλανήτη Γη θρηνούν το θάνατο του Λευκού Λεπτού  Δούκα που μεταμορφώθηκε σε μαύρο αστέρα. Δεν θα μείνω στα τετριμμένα και τα πεπερασμένα. Άλλα σε άλλη μια λεπτομέρεια που μπορεί να καταδείξει τι σημαίνει να είσαι πραγματικός καλλιτέχνης και συνάμα υπέρλαμπρο άστρο του θεάματος. Το κείμενο που ακολουθεί το αλίευσα από την ηλ. Έκδοση του περιοδικού Time. Προσπάθησα να το αποδώσω με ελεύθερη μετάφραση στα Ελληνικά με τέτοιο τρόπο ώστε να μη παρεκκλίνω του νοήματος αλλά και να το κάνω πιο προσιτό και ευκολοδιάβαστο. Νομίζω ότι τα κατάφερα και ευχαριστώ τη Δανάη που με βοήθησε.


 Τα πράγματα ήταν άσχημα για τη Νίνα Σιμόν στα μέσα των ' 70 s. Ήταν η εποχή που διώκονταν από τις φορολογικές αρχές της Αμερικής για φορολογικές παραβάσεις, δισκογραφικές εταιρίες και ατζέντηδες της είχαν κλείσει τις πόρτες. Η ίδια υποστήριζε ότι ήταν θύμα ρατσισμού. Ίσως η βαθιά πολιτικοποίησή της και ο ακτιβισμός της για τα Πολιτικά Δικαιώματα που την είχαν καταστήσει ως μια εμβληματική και πρωτοπόρα προσωπικότητα να ήταν η αιτία της στοχοποίησής της. Γεγονός ήταν ότι η καριέρα της είχε φτάσει στο ναδίρ, με τον άτυπο αποκλεισμό που της είχε επιβληθεί. Τότε  ένας αναπάντεχος σύμμαχος εμφανίστηκε,  για να της προσφέρει μια μικρή τόνωση ηθικού. Εκείνη την εποχή ο Bowie βρισκόταν και αυτός σε ένα δύσκολο μεταίχμιο. Είχε σκοτώσει την περσόνα του Ziggy Stardust και είχε μεταβεί στη Νέα Υόρκη αναζητώντας μια νέα αρχή που θα είχε κατευθυνση προς την μουσική της σόουλ. Οι δύο προσωπικότητες συναντήθηκαν τυχαία  και η συνάντησή τους αυτή έγινε η απαρχή μιας μεγάλης φιλίας που δεν ήταν γνωστή μέχρι σήμερα.  
Τον Ιούλιο του 1974, η Simone,πήγε την κόρη της Λίζα σε μια  συναυλία του David Bowie στο Madison Square Garden. Περίπου μια εβδομάδα αργότερα, βγήκε έξω,σε ένα ιδιωτικό κλαμπ που λέγονταν Hippopotamus. Εκεί, λίγο μετά έφτασε Bowie   με μια μικρή συνοδεία και κάθισε σε μια γωνιά του κλαμπ. Όταν η Simon σηκώθηκε να φύγει  πέρασε τυχαία μπροστά από το τραπέζι του, και εκείνος την προσκάλεσε να καθίσει.
Αν και είχαν ανταλλάξει μόνο λίγες λέξεις,ο
Bowie ζήτησε το τηλέφωνό της. Της  τηλεφώνησε το ίδιο βράδυ, ακριβώς στις 3:00 π.μ.
Ξεκινώντας τη συνομιλία της είπε :" το πρώτο πράγμα που θέλω να ξέρεις είναι ότι δεν είσαι τρελή. Μην αφήσεις κανένα να σου πει ότι είσαι τρελή γιατί από εκεί που κατάγεσαι, υπάρχουν πολύ λίγοι, σαν εμάς ,εκεί έξω. "
Για ένα μήνα, της τηλεφωνούσε κάθε βράδυ και μιλούσαν για ώρες, μέχρι που έφτασε η στιγμή της επίσκεψης του
" Έμοιαζε με τον Τσάρλι Τσάπλιν, φορούσε ένα κοστούμι κλόουν και ένα μεγάλο μαύρο καπέλο," περιγράφει η  Simone στη βιογραφία της, και  συνεχίζει τη διήγηση αποκαλύπτοντας: « μου είπε ότι δεν ήταν ένας ταλαντούχος τραγουδιστής και το ήξερε.»
Της είπε, « τι τρέχει με σένα;  είσαι ταλαντούχα, θα πρέπει να παίξεις. Η ιδιοφυΐα σου επισκιάζει τα χρήματα, αλλά  δεν ξέρεις τι να κάνεις για να πάρεις τα λεφτά σου, ενώ εγώ δεν ήμουν ιδιοφυΐα, αλλά είχα σχεδιασμό, ήθελα να γίνω ροκ εν ρολ τραγουδιστής και απλά ακολούθησα τη σωστή συνταγή "
Ο
Bowie   επιβεβαίωσε με αυτό τον τρόπο την καλλιτεχνική ανωτερότητα α της Simone έχοντας την ευαισθησία να αναγνωρίσει τη μεγάλη διαφορά που υπάρχει μεταξύ ενός καλλιτέχνη τέτοιου επιπέδου και ενός ποπ σταρ. Σε μια  δύσκολη περίοδο με πολλές αναταράξεις ο Bowie στάθηκε αυτός που της έδωσε τη ψυχολογική ώθηση που χρειαζόταν.
 " έχει περισσότερο μυαλό από οποιονδήποτε έχω γνωρίσει ποτέ," Είπε. " δεν είναι ανθρώπινο ον ο Ντέιβιντ δεν είναι από εδώ."
Σύντομα, όπως Bowie είχε κάνει πριν από αυτήν, η Simone θα ξαναφύγει από την  χώρα της για να αναζητήσει ένα πιο συμπαθητικό περιβάλλον για αυτήν."

Το 1976 ο
David Bowie θα ηχογραφήσει το εμβληματικό άλμπουμ Station to Station. Το άλμπουμ κλείνει με το τραγούδι Wild is the Wind  που το τραγουδούσε η Nina Simone στο ομώνυμο δίσκο της του 1966 και η αιτία της επιλογής δεν ήταν άλλη από την συνάντηση που είχαν το 1974 και την φιλία που είχε αναπτυχθεί μεταξύ τους.

Αν κάποιος εκπλαγεί για την παραδοχή του Bowie να πω ότι δεν είναι ο πρώτος πολύ μεγάλος καλλιτέχνης που προβαίνει σε αυτή την ενέργεια. Το ίδιο είχε πει και Presley  για τον Roy Orbison που τον θεωρούσε πολύ καλύτερο τραγουδιστή από αυτόν. Και αρκετοί άλλοι που δεν βρίσκονται τυχαία στη θέση που βρίσκονται.



Όποιος θέλει να διαβάσει το πρωτότυπο άρθρο στα αγγλικά εδώ:



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου