ΕΝΑΣ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΣ ΠΑΤΕΡΑΣ

Χθες ανακοινώθηκαν οι βάσεις των βαθμολογιών για την εισαγωγή στις Σχολές των ΑΕΙ. Όπως κάθε χρόνο έτσι και φέτος αυτή η ημέρα είναι η αφετηρία μιας νέας διαδρομής για όλα τα παιδιά που τελειώνουν την Μέση Εκπαίδευση. Είναι η απαρχή ενός δρόμου που οδηγεί στην πραγματική ζωή, όπου ο καθένας καλείται να ανοίξει τα φτερά του και να πετάξει προσέχοντας να μη τσακιστεί είτε από την υπερβολική σιγουριά στις δυνάμεις του είτε στην αμφισβήτηση και μη πίστη στις δυνατότητας που κρύβει μέσα του. Συνήθως τέτοιες μέρες κυκλοφορούν διάφορα κείμενα γύρω από αυτό το θέμα.Τα περισσότερα γλυκανάλατα,αναμασημένα και ανούσια τα οποία προσπερνώ με δυσφορία θα έλεγα.
Σήμερα όμως, πριν από λίγο για να ακριβολογώ, διάβασα ένα κείμενο από ένα διαφορετικό πατέρα που απευθύνεται στον αποτυχόντα γιο του. Θεωρώ πως αυτό το κείμενο, παρά τις κάποιες ατέλειες του λόγω της συναισθηματικής φόρτισης του πατέρα-ιερωμένου, θα πρέπει κάποιος να το διαβάσει. Πρωτίστως οι γονείς! Για αυτό και το αναρτώ αυτούσιο όπως υπάρχει στο διαδίκτυο.Προσωπικά με εντυπωσίασε.

ΤΑ ΚΟΥΡΕΛΙΑ ΦΤΙΑΧΝΟΥΝ ΚΟΥΡΕΛΟΥ

Διαβάζω τις ειδήσεις για τις διεργασίες που έχουν να κάνουν με το χώρο της κεντροαριστεράς. Λέγεται λοιπόν, ότι τα κόμματα κουρέλια αφού απέτυχαν να πείσουν , το καθένα ξεχωριστά , για την πολιτική τους, αποφάσισαν να συνασπιστούν φτιάχνοντας ένα νέο ελκυστικό προϊόν προκειμένου να βγουν στην προσεχή εκλογική αγορά, προσδοκώντας να τσιμπήσουν καμιά ανύποπτη ψήφο από τους αφελείς (υπάρχουν πολλοί) ψηφοφόρους. Έτσι αναμένεται να βγει στην πολιτική αγορά μια νέα πολύχρωμη κομματική κουρελού με την ελπίδα να καταλάβουν κάποιες θέσεις στο Κοινοβούλιο που θα προκύψει από τις προσεχείς εκλογές, όποτε αυτές γίνουν. Βλέπεται η κατοχή καρέκλας στο Κοινοβούλιο είναι μια πολύ προσοδοφόρα επιχείρηση και κατά πως φαίνεται με την μεμονωμένη παρουσία τους στις μελλοντικές εκλογές δεν έχουν καμιά ελπίδα να καπαρώσουν κάποια καρεκλίτσα στην νέα Βουλή που θα προκύψει.

Ο ΚΥΝΙΚΟΣ ΗΛΙΘΙΟΣ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ

 Το γύρω του διαδικτύου κάνει από προχθές η παραπάνω κυνική ανάρτηση ενός ηλίθιου που τυγχάνει -όπως διαβάζω- να είναι και δημοτικός σύμβουλος του Δήμου Κηφισιάς!!! Το ανθρωποειδές υπερηφανεύεται ότι σκότωσε το τελευταίο τρυγόνι που υπήρχε στην περιοχή του Γραμματικού!Μιας περιοχής της Ανατολικής Αττικής που έχει δοκιμαστεί από τις πυρκαγιές και έχει χάσει δεκάδες χιλιάδες στρέμματα χλωρίδας αλλά και μεγάλο πληθυσμό από την άγρια πανίδα. Για όσους δεν γνωρίζουν η Αττική αποτελεί πέρασμα-σταθμό για τα αποδημητικά πουλιά (όπως τα τρυγόνια,τα ορτύκια κλπ),  που έχουν ξεκινήσει ήδη το ταξίδι τους από τον Βορρά με προορισμό την Αφρική. Η Αττική είναι ο τελευταίος σταθμός ξεκούρασης πριν ξεκινήσουν να διανύσουν το Αιγαίο Πέλαγος.

Το ηλίθιο δίποδο που θεώρησε κατόρθωμα την δολοφονία ενός κουρασμένου φτερωτού ταξιδιώτη άξια να δημοσιοποιηθεί, δεν πτοήθηκε αρχικά από τα αρνητικά αλλά συνέχισε τις προκλητικές αναρτήσεις αφού ανέβασε φωτογραφία από το ψήσιμο του ...θηράματος με λεζάντα "από την παραγωγή στην κατανάλωση" 

ΝΙΚΗΣΕ ΤΟ ΑΥΤΟΝΟΗΤΟ

Πριν 2 ημέρες έγραψα ένα άρθρο με αφορμή την ανακοίνωση ενός συνεδρίου που διοργανώνει η Εσθονία για τα θύματα των ολοκληρωτικών καθεστώτων. Το θέμα έγινε γνωστό ύστερα από την άρνηση του μνημονιακού υπουργού κ.Κοντωνή να συμμετάσχει στο εν λόγω συνέδριο με την αιτιολογία ότι η εσφαλμένη διατύπωση της ανακοίνωσης εξίσωνε ουσιαστικά τον κομμουνισμό και τον ναζισμό. Δεκάδες ανιστόρητοι και πολιτικά αδαείς χρήστες του διαδικτύου  ξιφούλκισαν και έβγαλαν το πραγματικό τους πρόσωπο, αυτό του μίσους του φανατισμού και της παντελούς άγνοιας περί  των ιστορικών γεγονότων  και των διάφορων ιδεολογικών κινημάτων του προηγούμενου αιώνα. Έχοντας ως μοναδικό στήριγμα την γνώση από καφενειακές συζητήσεις και κομματικά προπαγανδιστικά μυθεύματα που σκοπό έχουν την διατήρηση ενός κοινωνικού μίσους για προφανείς λόγους, έγραψαν ως συνήθως μπούρδες και το μόνο που κατάφεραν ήταν να εκτεθούν φανερώνοντας την απολίτικη-απολίτιστη(*) φύση τους.
Αυτό το γεγονός με εξόργισε και αναγκάστηκα να γράψω ένα μικρό άρθρο προσπαθώντας με όσο πιο περιεκτικό τρόπο να βάλω τα πράγματα στη σωστή τους διάσταση προσφέροντας έτσι μια μικρή βοήθεια ώστε να κατανοηθούν επιτέλους κάποιες έννοιες και κάποια γεγονότα που λόγω πλήρους άγνοιας ταλανίζουν την ελληνική κοινωνία αντί να την διδάξουν και να την κάνουν σοφότερη. 
Το κείμενο που έγραψα θα το βρείτε εδώ:https://kontrastokyma.blogspot.gr/2017/08/blog-post_28.html

ΚΑΛΟΙ ΚΑΙ ΚΑΚΟΙ ΣΦΑΓΕΙΣ;

Με αφορμή των πόλεμο δηλώσεων που εξακολουθεί μέχρι αυτή την ώρα να μαίνεται στο διαδίκτυο αναφορικά με το συνέδριο που διοργανώνεται στο Ταλίν της Εσθονίας για τα εγκλήματα του κομμουνισμού και του ναζισμού, διαπιστώνω ότι το σκοτάδι για το τι σημαίνουν αυτές οι δύο έννοιες είναι βαθύ. Όπως είναι βαθιά και η ιστορική λήθη.

ΨΑΡΙ ΣΤΗ ΣΟΥΒΛΑ

Έχουμε μπει εδώ και καμιά 15 αριά μέρες στην περίοδο των "κυνικών καυμάτων" δηλαδή στην καρδιά του καλοκαιριού. Τα κυνικά καύματα, για όσους δεν γνωρίζουν είναι η περίοδος του χρόνου που ξεκινά από της 21 Ιουλίου και σχετίζεται με την ταυτόχρονη  ανατολή του Σείριου (καυτός) με τον 'Ηλιο. Όπως αναφέρει και ο αρχαίος ποιητής Άρατος στα αστρονομικά του ποιήματα:

«Υπάρχει ένα αστέρι που είναι πιο θερμό από όλες τις πυρκαγιές και που έχει μία διαπεραστική φλόγα και  το οποίο οι άνθρωποι το καλούν Σείριο. Όταν ανατέλλει μαζί με τον Ήλιο, τα δέντρα δεν μπορούν να τον εξαπατήσουν με την αδύναμη φρεσκάδα των φύλλων τους, γιατί εύκολα με το έντονο βλέμμα του διαπερνά τα κλαδιά τους και σε μερικά από αυτά δίνει δύναμη, αλλά σε άλλα τους καταστρέφει εντελώς το φλοιό.»  

Η ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΕΡΗ ΜΕΤΑΓΡΑΦΗ ΤΟΥ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΟΥ

Με τον επαγγελματικό αθλητισμό έχω κόψει κάθε επαφή εδώ και χρόνια. Τους λόγους τους έχω πει σε προηγούμενες αναρτήσεις. Ο αθλητισμός για μένα είναι πάνω απ' όλα ήθος, ρομαντισμός, και εξάντληση των προσωπικών ορίων, σωματικών και ψυχικών μέσα στα πλαίσια του "ευ αγωνίζεσθε". Θεωρώ τα προαναφερόμενα έχουν γίνει σπάνια ή έχουν εξαφανιστεί στο βωμό της σκοπιμότητας  που  χρησιμοποιεί τον αθλητισμό ως βιομηχανικό προϊόν που σκοπό έχει να αποφέρει οικονομικά και όχι μόνο, οφέλη σε αυτούς που κινούν τα νήματα έξω από τους αγωνιστικούς χώρους.Όμως φέτος το καλοκαίρι ένας επαγγελματίας παίκτης με έκανε να στραφώ για λίγο προς το μπάσκετ, αφού πραγματοποίησε την σημαντικότερη μεταγραφή που έχει γίνει ποτέ στο ελληνικό μπάσκετ. Μη περιμένετε να ακούσετε ότι κάποιος από τους υπέρλαμπρους  του NBA μεταγράφηκε σε μια ελληνική ομάδα. Όχι! δεν συνέβη κάτι τέτοιο. Κατά την ταπεινή μου γνώμη συνέβη κάτι λαμπρότερο. Ένας μεγάλος παίκτης που πάτησε τα 36 του χρόνια, ο Αντώνης Φώτσης, πήρε μια πρωτοφανή απόφαση. Αφού δεν έγινε σεβαστή η επιθυμία του από την διοίκηση του Παναθηναϊκού, να τερματίσει την καριέρα του φορώντας την φανέλα της ομάδας στην οποία ανδρώθηκε αποφάσισε, απορρίπτοντας δελεαστικές προτάσεις από άλλες επαγγελματικές ομάδες της Ελλάδας και του εξωτερικού, να αγωνιστεί στην ταπεινή ερασιτεχνική κατηγορία Α' ΕΣΚΑ(Ενωση Σωματείων Καλαθοσφαίρισης Αθηνών) με τα χρώματα της ομάδας του Ηλυσιακού, όπου και έκανε τα πρώτα του  βήματα στο άθλημα της καλαθοσφαίρισης.
Η απόφαση από μόνη της μπορεί να είναι εντυπωσιακή αλλά αυτό που πραγματικά την κάνει πολύτιμη και συγκινητική είναι η αιτιολόγησή της από τον ίδιο τον παίκτη. Διαβάστε το κείμενο που δημοσιοποίησε ο Αντώνης Φώτσης . Προσωπικά δεν έχω λόγια να σχολιάσω. Όσο για τον επίσημο Παναθηναϊκό, τι να πω...  δεν αρκεί να λέγεσαι μεγάλος  και ιστορικός σύλλογος, πρέπει ταυτόχρονα και να το δείχνεις με τις πράξεις σου. Διαβάστε την ανακοίνωση- μνημείο του Φώτση:

GEORGE ARVANITAS: Ο ΕΛΛΗΝΑΣ JAZZ MASTER

Πριν λίγες μέρες άκουσα στην ραδιοφωνική εκπομπή δυο καλών φίλων (Jazz Blues 'Round Midnight) ένα κομμάτι του θρυλικού T-Bone Walker στο οποίο ξεχώριζε το παίξιμο ενός πιανίστα που ονομάζονταν George Arvanitas. Κάνοντας μια μικρή έρευνα για αυτόν τον μουσικό που με είχε εντυπωσιάσει με το παίξιμο του διαπίστωσα ότι ήταν ελληνικής καταγωγής και θεωρείται από τους μεγάλους δάσκαλους ( jazz master) της ευρωπαϊκής jazz.Ομολογώ ότι παρόλο που ασχολούμαι με την μουσική πολλά χρόνια δεν γνώριζα την ύπαρξη του. Έτσι αποφάσισα να γράψω ένα μικρό σημείωμα για τον σημαντικό αλλά άγνωστο σε μένα συμπατριώτη μας Γιώργο Αρβανίτη  που γεννήθηκε, έζησε και πέθανε στη Γαλλία.