ΚΑΠΟΤΕ ΘΑ ΕΡΘΕΙ ΚΑΙ Η ΣΕΙΡΑ ΣΟΥ

Οι δημοσιογράφοι είναι μια επαγγελματική τάξη που κατάφερε, κάνοντας λάθος επιλογές, να αυτοκαταργηθεί στη συνείδηση του κοινωνίας. Είναι άλλωστε γνωστό το σύνθημα που ακούγεται σε διάφορες διαδηλώσεις αλλά και βρίσκεται γραμμένο στους τοίχους. Αυτό που περιλαμβάνει μια τριπλή ισότητα. Που εξισώνει με άλλα λόγια την αλητεία με την ρουφιανιά και την δημοσιογραφία.

Δίκαια ή άδικα ο καθένας από εσάς που διαβάζεται αυτό το κείμενο μπορεί να δώσει εύκολα την απάντηση. Αυτές τις ημέρες οι δημοσιογράφοι απεργούν επειδή θίγεται το ασφαλιστικό τους. Το όλο θέμα με άφησε παντελώς αδιάφορο γιατί δεν αισθάνθηκα ότι έχει αλλάξει κάτι από την καθημερινότητά μου και ούτε είναι κάτι πρωτοφανές η κατακρεούργηση των ασφαλιστικών δικαιωμάτων σε μια επαγγελματική τάξη. 

Άλλωστε έχω χρόνια να αγοράσω εφημερίδα και να παρακολουθήσω ειδήσεις από την τηλεόραση οπότε αυτού του είδους η δημοσιογραφία μου είναι άχρηστη. Άλλωστε τις τελευταίες δεκαετίες έχω καταλάβει, με τη πολύτιμη βοήθεια των δημοσιογράφων, ότι  πολλά πράγματα μου ήταν άχρηστα. Όπως οι δημόσιες τηλεπικοινωνίες, ο εθνικός αερομεταφορέας, οι εθνικοί δρόμοι, οι συλλογικές συμβάσεις εργασίας, τα κλειστά επαγγέλματα, οι αργίες της Κυριακής, η εθνική κυριαρχία, τα δημόσια νοσοκομεία, η δημόσια εκπαίδευση, τα επαγγελματικά δικαιώματα, το δικαίωμα στην εργασία, το δικαίωμα στην απεργία και πολλά άλλα. Οι δημοσιογράφοι ήταν ο κλάδος  που κατέβαλε φιλότιμες προσπάθειες ώστε να καταλάβω και να εμπεδώσω με τον καλύτερο τρόπο ποιο είναι το καλό μου και ποιες τελικά είναι οι πραγματικές μου ανάγκες. Αυτοί είναι που με έπεισαν ότι ο καινούργιος κόσμος, που κάποιοι δημιουργούσαν αργά και μεθοδικά, γινόταν για το καλό μου.

Αυτοί λοιπόν έπαιξαν  σημαντικό ρόλο ώστε να καταλάβω ποιες είναι οι πραγματικές κοινωνικές αξίες, οι οποίες δεν έχουν καμιά σχέση με τις παλαιομοδίτικες αρχές της συλλογικότητας και της ισότητας. Πώς να ζω σε αυτό τον υπέροχο κόσμο στον οποίο έχω μόνο υποχρεώσεις και σχεδόν μηδενικά δικαιώματα. Είναι αυτοί που εργάστηκαν χρόνια, για να με πείσουν ότι πρέπει να αφήσω πίσω μου το παλιό κόσμο.

Τι είπατε αυτό το τελευταίο σας θυμίζει κάτι; Μπα δεν σας θυμίζει τίποτα και αν επιμένετε ότι κάτι σας θυμίζει είναι απλή σύμπτωση, μη δίνεται σημασία, όπως έχετε συνηθίσει να μη δίνεται σημασία σε πολλά πράγματα και γεγονότα που συμβαίνουν τα τελευταία χρόνια.

Αντί για επίλογο θα αναρτήσω μια φωτογραφία με έναν πάστορα και το ποιητικό του πόνημα. Το κάνω για να εκφράσω το προφανές αλλά και να αποκαταστήσω μια αλήθεια που έχει κακοποιηθεί  από   ιστολόγια ,  εφημερίδες και περιοδικά, αφού το παρακάτω ποίημα  το χρεώνουν λανθασμένα στον Μπρεχτ. Η γλώσσα είναι η νέα νεοελληνική, αυτή που ακούγεται όλο και πιο συχνά στο ραδιόφωνο στα πρωινάδικα, στα προχωρημένα περιοδικά, στις νέες ελληνικές εφημερίδες όπως την Real News, Kontra News, Free Press, Espresso, και άλλες που λόγω της αποχής μου δεν μπορώ να θυμηθώ αυτή την στιγμή. Για τους παλαιομοδίτες θα υπάρχει μετάφραση στην παλιά νεοελληνική.

Πρώτα ήρθαν για τους Σοσιαλιστές

και δεν μίλησα

Γιατί δεν ήσουν Σοσιαλιστής

Τότε ήρθαν για τους Συντέχνες (εννοεί τους ελεύθερους επαγγελματίες)

και δεν μίλησα

Γιατί δεν ήσουν Συντέχνης

Τότε ήρθαν για τους Εβραίους

και δεν μίλησα

Γιατί δεν ήσουν Εβραίος

Τότε ήρθαν για μένα 

και δεν είχε μείνει

κανένας να μιλήσει για μένα.

Σ.Σ. Η φωτογραφία στην κορφή είναι από τον Jo Di Graphics  η σελίδα του οποίου έπαψε να λειτουργεί από τον προηγούμενο Νοέμβριο...

πηγές:

http://ellinikahoaxes.gr

http://www.history.ucsb.edu/faculty/marcuse/niem.htm