Συνεχίζοντας την
αναφορά μου σε κάποιες πρωτοποριακές ηχογραφήσεις που άλλαξαν την μουσική του
20ου αιώνα, ήρθε η ώρα να αναφερθώ στο Kind of Blue του Miles Davis
Το "Kind of
Blue" είναι ένα ακόμα από τα πιο επιδραστικά άλμπουμ στην ιστορία της τζαζ
και θεωρείται ένα αριστούργημα του μεγάλου τρομπετίστα και συνθέτη Miles Davis.
Η ηχογράφηση του άλμπουμ ξεκίνησε στις 2 Μαρτίου 1959 και ολοκληρώθηκε μέσα σε
δύο συνεδρίες εντός ενός μήνα, στο Columbia Records' 30th Street Studio στη Νέα
Υόρκη Ο Miles Davis επιθυμούσε να δημιουργήσει ένα άλμπουμ που θα ανατρέπει τα
κλασικά χαρακτηριστικά της τζαζ και θα άνοιγε νέους δρόμους στη μουσική
αυτοσχεδιασμού.
Στην ηχογράφηση
συμμετείχαν μερικοί από τους κορυφαίους μουσικούς της εποχής,
συμπεριλαμβανομένων των John Coltrane (σαξόφωνο), Cannonball Adderley
(σαξόφωνο), Bill Evans (πιάνο), Paul Chambers (μπάσο) και Jimmy Cobb (ντραμς).
Η επιλογή αυτών των μουσικών δημιούργησε ένα εκπληκτικό σύνολο ταλαντούχων
καλλιτεχνών που ήταν ικανοί να επικοινωνούν μεταξύ τους με μοναδικό τρόπο. Οι
μουσικοί έκαναν ελάχιστες πρόβες και ο Davis, που ήταν ο ηγέτης του
συγκροτήματος, είχε δώσει στους μουσικούς μόνο κάποια βασικά θέματα και τη δομή
κάθε κομματιού, αφήνοντας την αυτοσχεδιαστική φαντασία να οδηγήσει τη μουσική.
Αυτή η προσέγγιση έδωσε στη μπάντα ελευθερία να αναπτύξει τις ιδέες της κατά τη
διάρκεια των ηχογραφήσεων, με αποτέλεσμα μοναδικές και εκπληκτικές εκτελέσεις. Οι
μουσικοί παίζουν σε μεγάλο βαθμό με βάση μελωδικές και αρμονικές κλίμακες,
αφήνοντας περιθώριο για αυτοσχεδιασμό και εκφραστικότητα. Οι ερμηνείες των
μουσικών είναι ιδιαίτερα ευαίσθητες και αισθαντικές. Δημιουργούν δε, έναν μοναδικό ήχο που μεταμορφώνεται συνεχώς .
Ένα από τα πιο
γνωστά κομμάτια του άλμπουμ είναι το "So What". Η εισαγωγή του, με
τον παραδοσιακό δρόμο των μπλουζ, έχει καθιερωθεί ως ένα από τα πιο
αναγνωρίσιμα θέματα στην ιστορία της τζαζ. Το κομμάτι "All Blues"
προσφέρει έναν χαλαρό, μελωδικό ρυθμό, ενώ το "Blue in Green" έχει
μια μελαγχολική ατμόσφαιρα που συναρπάζει το ακροατή.
Όπως αναφέρει ο Miles Davis στην αυτοβιογραφία του : « …Αυτή τη φορά πρόσθεσα και κάποια
άλλα ακούσματα που είχα στη μνήμη μου από παλιά, από το Αρκάνσας, όταν γυρνάγαμε
στο σπίτι από την εκκλησία κι ακούγαμε εκείνα τα γκόσπελ. Ξαναζωντάνεψε λοιπόν
στην μνήμη μου ο ήχος και το αίσθημα που έβγαζε εκείνη η μουσική. Εκείνο
ακριβώς το συναίσθημα προσπαθούσα να πλησιάσω και εγώ. Εκείνο το αίσθημα που
είχε μπει μέσα στο αίμα, στη δημιουργικότητα και στη φαντασία μου κι εγώ το
είχα ξεχάσει εντελώς. Έκατσα κι έγραψα αυτά τα μπλουζ , προσπαθώντας να
ξαναζήσω αυτό που είχα νιώσει όταν ήμουν
6 χρονών, τότε που περπατούσα μαζί με τον ξάδελφο μου σένα σκοτεινό
δρόμο του Αρκάνσας….»
«…τη μουσική του Kind of Blue δεν την έγραψα σε παρτιτούρες, έφερνα
μοναχά κάτι προσχέδια βάσει των οποίων θα έπρεπε να παίξουν οι μουσικοί, γιατί
ήθελα να βάλουν όλο τον αυθορμητισμό στο παίξιμό τους, όπως είχα δει να γίνεται
σε εκείνο το παιγνίδι ανάμεσα στους χορευτές και τους τυμπανιστές και στον τύπο που έπαιζε καλίμπα, στα
αφρικάνικα μπαλέτα…»
Το "Kind of
Blue" αποτελεί πηγή έμπνευσης για αμέτρητους μουσικούς και ακροατές. Η
καινοτομία του άλμπουμ στον τονικό και χρωματικό χώρο, μαζί με την απλότητα και
την αρμονία των συνθέσεων, έχει καθιερώσει την "Kind of Blue" ως έναν
πυλώνα της τζαζ μουσικής.
Αν και η αρχική αποδοχή του άλμπουμ δεν ήταν αμέσως μαζική, με την πάροδο του χρόνου έχει αποκτήσει αναγνώριση και κύρος ως ένα από τα σημαντικότερα μουσικά έργα του 20ού αιώνα. Η επιρροή του "Kind of Blue" εκτείνεται πέρα από τον χώρο της τζαζ, επηρεάζοντας καλλιτέχνες και είδη μουσικής από όλο το φάσμα της παγκόσμιας μουσικής σκηνής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου