Όποτε συμβαίνει ένα γεγονός που
σοκάρει την Ανθρωπότητα το πρώτο που πρέπει να έρχεται στο μυαλό κάποιου είναι
το ερώτημα γύρω από το ποιος ωφελείται από αυτό.
Είναι ένα ερώτημα που μετά την 11η
Σεπτεμβρίου του 2001 με την πτώση των Δίδυμων Πύργων στην Νέα Υόρκη, γίνεται όλο
και πιο εύκολο στο να απαντηθεί από κάποιον που μπορεί να δει και να μελετήσει
τα γεγονότα με νηφαλιότητα και αποφεύγοντας την καταιγίδα της προπαγάνδας και της
υστερίας που συνήθως ακολουθεί αυτά τα τραγικά για την Ανθρωπότητα γεγονότα.
Όπως φαίνεται ο στόχος του
τρομοκρατικού κτυπήματος, στις Βρυξέλλες αυτή τη φορά, ήταν η ανύποπτη κοινωνία
που για άλλη μια φορά κυριεύθηκε από τρόμο.
Ως τρόμος ορίζεται ο φόβος σε
υπερθετικό βαθμό. Άρα όποιος είναι υπό καθεστώς τρόμου δεν μπορεί να σκεφτεί
λογικά με ότι αυτό συνεπάγεται. Ρίξτε μια ματιά στα πρωτοσέλιδα αλλά και του τίτλους
των ειδήσεων των ΜΜΕ οποιασδήποτε μορφής και θα αντιληφθείτε ότι το κύμα του τρόμου κυριαρχεί.
Αντανακλαστικά ο ανύποπτος και τρομαγμένος πολίτης
το πρώτο που θα σκεφτεί είναι να βρει ένα «καταφύγιο» όπου θα αισθανθεί ασφαλής.
Την ασφάλεια αυτή την παρέχει το κράτος , που αδυνατεί να αποτρέψει ένα τρομοκρατικό
κτύπημα αλλά είναι ικανότατο στο όνομα του πολέμου εναντίον της τρομοκρατίας
και για την ασφάλεια των πολιτών να βγάλει στρατό στο δρόμο, να απαγορεύσει την
κυκλοφορία και να αναστείλει ατομικές ελευθερίες στο όνομα της «έκτακτης ανάγκης».
Οι πολίτες θα αισθανθούν ψυχολογικά ανακουφισμένοι και ώριμοι να θυσιάσουν τα
ατομικά τους δικαιώματα στο όνομα της «ασφάλειας».
Η πιο ανατριχιαστική εικόνα που είδα
τις τελευταίες ώρες και η οποία με ώθησε να γράψω αυτές εδώ τις γραμμές, ήταν αυτή
του Αστερίξ και του Οβελίξ, των ελεύθερων και ανυπότακτων Γαλατών, που φορώντας
σύγχρονη πολεμική στολή παραλλαγής μοιάζουν με Βέλγους στρατιώτες που φυλάνε …σκοπιά!!
Δυστυχώς το Ευρωπαϊκό οικοδόμημα
που κτίστηκε τους τελευταίους 6 αιώνες αποδεικνύεται ότι στερείται ισχυρών
θεμελίων. Έχω την αίσθηση ότι βρισκόμαστε στο κατώφλι ενός νέου Μεσαίωνα και
στην αρχή μιας σύγχρονης Σταυροφορίας με σκοπό όχι την κατάκτηση των Αγίων Τόπων
αλλά την κυριαρχία στους δρόμους του πετρελαίου της Μέσης Ανατολής με την ταυτόχρονη
επαναφορά της ευρωπαϊκής κοινωνίας ,τηρουμένων των αναλογιών, σε αυτή της φεουδαρχίας.
Σε αυτή την πρωτόγνωρη κατάσταση η
Ελλάδα βρίσκεται σε μια ιδιότυπη απομόνωση που μπορεί εκ πρώτης όψεως να φαίνεται
θλιβερή και επικίνδυνη αλλά στο τέλος ίσως αποδειχθεί σωτήρια. Το σίγουρο είναι
ότι εξωγενείς παράγοντες μας αναγκάζουν να στραφούμε στο μοναδικό σύμμαχο που έχουμε
στο μακραίωνο ταξίδι μας μέσα στην ιστορία, την ελληνικότητά μας.
Τι είναι η ελληνικότητα; Ας το ακούσουμε
από τον μεγάλο ποιητή όπως την ορίζει σε μια τηλεοπτική συνέντευξη το 1980. Όσο
για τους προβληματισμούς και τους όρους που έθεσε τότε για το δρόμο που πρέπει
να διαλέξει ο ελληνισμός, νομίζω ότι η σημερινή κατάσταση των πραγμάτων έχει δώσει
την απάντηση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου