Δευτέρα 31 Μαΐου 2021

ΜΙΘΡΙΔΑΤΗΣ : ΓΙΑ ΝΑ ΜΗ ΤΑ ΧΡΩΣΤΑΩ




















Ένας καταιγισμός καταγγελιών και συμπερασμάτων μέσα σε 12 λεπτά. 1,1εκ. θεάσεις σε 5 μέρες παρά τον αποκλεισμό από τις τάσεις του you tube. Τεσσεράμισι δεκαετίες και η τρέχουσα πραγματικότητα. Ο βίος αβίωτος, η παρακμή, η πολιτική, το πουθενά και το τίποτα, η σιωπή των αμνών, η καταστολή συμπυκνωμένα με τη μορφή έμμετρου λόγου πάνω σε μουσικά hip -hop πατήματα. Θεατρικός μουσικός μονόλογος σε δυστοπικό σκηνικό.
Ο Μιθριδάτης ΔΕΝ είπε κάτι νέο. Δημοσίευσε συμπυκνωμένα όσα λέγονται παντού και αποτελούν κοινό τόπο στο δρόμο, στα σπίτια, στις παρέες, στα σχολεία, στις στάσεις λεωφορείων, στις ουρές του ΟΑΕΔ για το επίδομα ανεργίας, στις πλατείες, στα γήπεδα.
Λόγια που δεν ειπώθηκαν από επίσημα χείλη επαγγελματιών πολιτικών , παρακμιακών καλλιτεχνών, άφαντων πνευματικών ταγών, καθ΄έξην επαναστατών.
Όσο και αν θέλουν κάποιοι να υποβαθμίσουν αυτή την οργισμένη καταγγελία δεν θα καταφέρουν να σβήσουν τις 1,1 εκ. θεάσεις που ορθώνεται σαν βουβό κύμα που είναι έτοιμο να σαρώσει τα πάντα.
Η τεράστια απήχηση είναι η πιο αληθινή δημοσκόπηση για το που πάνε τα πράγματα.
Είναι η απάντηση σε όλους αυτούς που λένε ότι δεν μπορεί να γίνει τίποτα και ότι δεν υπάρχει λύση σε αυτό που βιώνουμε. Χθες ήταν η πλατεία της Ν. Σμύρνης και οι απλοί άνθρωποι που βγήκαν αυθόρμητα έξω από την πόρτα του σπιτιού τους. Σήμερα είναι ο Μιθριδάτης. Αύριο θα είναι είναι κάτι άλλο. Σημείο τομής; Το απροσδόκητο.
Όταν στριμώχνεται ο άνθρωπος χωρίς καμιά δίοδο διαφυγής δρα σαν πληγωμένο θηρίο. Εύκολα το διαπιστώνει κάποιος που βλέπει πέρα από τη μύτη του και κυκλοφορεί , όσο του επιτρέπεται να κυκλοφορήσει, έξω από το σπίτι του.

Παρασκευή 28 Μαΐου 2021

ΤΣΙΜΕΝΤΟ ΝΑ ΓΙΝΕΙ

 






Σάλος έχει προκληθεί με την ανακοίνωση της πραγματοποίησης επίδειξης μόδας στον Ιερό (;) Βράχο της Ακρόπολης των Αθηνών, από γνωστό Οίκο υψηλής ραπτικής. Το αίτημα του Οίκου έγινε γνωστό στις 23 Απριλίου 2021. Τότε μια αμήχανη ανακοίνωση του Υπουργείου  Πολιτισμού άφησε ανοικτά όλα τα ενδεχόμενα ρίχνοντας το βάρος της τελικής απόφασης στο Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο, περισσότερο για να κατευνάσει τις αντιδράσεις της κοινής γνώμης. Παράλληλα τα "πέτσινα" (σ.σ. ο νοών νοείτω) διατυμπάνιζαν οτι πηγές του υπουργείου έλεγαν ότι δεν υπάρχει περίπτωση να γίνει επίδειξη μόδας στην Ακρόπολη, κάτι που δεν επιβεβαιώνονταν από την επίσημη ανακοίνωση του υπουργείου.

«Στελέχη του οίκου μόδας Dior έχουν ζητήσει να επισκεφθούν στις 26, 27 και 28 Απριλίου αρχαιολογικούς χώρους και μνημεία. Συγκεκριμένα, την Ακρόπολη, το Ηρώδειο, τον Ναό του Ηφαίστου, το Παναθηναϊκό Στάδιο, τον Ναό του Ποσειδώνα στο Σούνιο, και τον Ναό του Δία, στη Νεμέα. Άλλο, επίσημο, αίτημα δεν έχει υποβληθεί στο υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού. Εφόσον υποβληθεί, θα εξετασθεί σύμφωνα με τα οριζόμενα στον νόμο 3028/2002 Περί Προστασίας των Αρχαιοτήτων και εν γένει της Πολιτιστικής Κληρονομιάς».


Τελικά κρίνοντας από τα γεγονότα, η "δουλειά" έκλεισε λίγες μέρες αργότερα και χθες βγήκε και η επίσημη ανακοίνωση. Να σημειωθεί εδώ, οτι λίγους μήνες πριν, τον Οκτώβριο του 2020 ειχε πέσει τσιμέντο επί του Ιερού (;) Βράχου προκειμένου να δημιουργηθεί ένα άνετος διάδρομος. Συμπτωματικά μπορεί να χρησιμοποιηθεί και ως πασαρέλα, θα σημείωνε κάποιος φιλύποπτος. Που να περπατάνε τα κορίτσια με τα ψηλοτάκουνα ανάμεσα στα κατσάβραχα...


Ο λόγος όμως που γράφω αυτό το άρθρο δεν είναι η επίδειξη μόδας, αλλά κάτι βαθύτερο. Η  ασέβεια  των νεοελλήνων απέναντι στην Ιστορία τους. Αυτή η ασέβεια, χαρακτηριστικό μεγάλης κοινωνικής παρακμής, οδήγησε στη βεβήλωση του Ιερού Βράχου. Για πολλούς ο Ιερός Βράχος είναι ένα κατσάβραχο που μπορεί να φέρει χρήμα και τίποτε άλλο. Πολλοί μάλιστα χαίρονται, γιατί η "επίδειξη", που πηδάει τα ιερά και τα όσια μια φυλής, θα ...κάνει γνωστή τη χώρα και θα φέρει τουρίστες. Ναι το διαδίκτυο είναι γεμάτο από σχόλια τέτοιας φιλοσοφίας. Οι φωνές που εναντιώνονται είναι υποκριτικές, από ανθρώπους που δεν βλέπουν πέρα από τη μύτη τους. Αυτές οι φωνές δεν υπήρξαν όταν καθημερινά και διαχρονικά βιάζεται η κληρονομιά και η ιστορία μας. Δεν υπήρξαν όταν κάποιοι απεργοί βεβήλωσαν με τη συμπεριφορά τους το μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη( απ' οπου και η φωτογραφία στην κορφή). Δεν υπήρξαν όταν σημαντικοί και Ιεροί  Αρχαιολογικοί χώροι χρησιμοποιούνται για παγκόσμια οικονομικά φόρουμ που δεν έχουν καμμία σχέση με τη συμβολικότητα του τόπου. Τα παραδείγματα πολλά και το συμπέρασμα ένα.

Οι επιλογές μας έφεραν την πραγματικότητα που βιώνουμε. Μια πραγματικότητα που θα γίνεται όλο και πιο εφιαλτική αν δεν αλλάξουμε τρόπο σκέψης. Αλλά αυτά είναι ψιλά γράμματα για την πλειονότητα, που γαλουχήθηκε δεκαετίες τώρα από αμόρφωτους και κυνικούς πολιτικούς που είχαν και έχουν ως αρχή το:  έλα μωρέ...δε βαριέσαι; Τσιμέντο να γίνει... 

υ.γ. ακολουθούν λιγα δείγματα  για το πως αντιλαμβανόται κάποιο την πολιτιστική κληρονομιά








Τετάρτη 26 Μαΐου 2021

ΣΠΑΜΕ ΤΗ ΣΙΩΠΗ! ΜΟΥΣΙΚΗ ΠΑΝΤΟΥ!

 







Από την αρχαιότητα πίστευαν ότι η μουσική γαληνεύει την ψυχή, εξασφαλίζει την αρμονία του σώματος και, κατ’ επέκταση, χαρίζει υγεία. Η μουσική μουσική είναι θεραπευτική και ένας μοναδικός τρόπος επικοινωνίας της ανθρωπότητας. Είναι μια πανανθρώπινη "γλώσσα". Οι μεγάλοι Έλληνες φιλόσοφοι όπως ο Πλάτωνας, ο Αριστοτέλης, ο Πυθαγόρας θεωρούσαν τη μουσική ως αναπόσπαστο στοιχείο της ανθρώπινης φύσης. Η μουσική βρίσκεται σε κάθε ανθρώπινη εκδήλωση παίζοντας πρωταγωνιστικό ρόλο. Στο νανούρισμα των μωρών που τα γαληνεύει για να κοιμηθούν, στις γιορτές, τους γάμους,στις θρησκευτικές τελετές (εκκλησιαστικοί ύμνοι, βυζαντινό μέλος κλπ) στο πένθος (μοιρολόγια), στον πόλεμο (εμβατήρια). Παντού, στη φύση, στο κελάρισμα του νερού, στο κελάδημα των πουλιών, στο ποδοβολητό των αλόγων, στο φύσημα του αέρα. Η μουσική χρησιμοποιείται ως θεραπευτικό μέσο. Είναι βασικό συστατικό των αρχαίου δράματος. Τα ομηρικά έπη αυτό το αξεπέραστο ανθρώπινο έργο είναι τραγούδια. Ο Ομηρος ήταν ποιητής και μουσικός. Το ίδιο και η Σαπφώ.

Στις μέρες μας , μια ομάδα επιστημόνων, επιλεγμένων από την Κυβέρνηση για να αντιμετωπίσουν μια μεταδοτική λοίμωξη, αποφάσισε να απαγορεύσει τη μουσική σε δημόσιους χώρους. Δηλαδή να αποκόψει από την ανθρώπινη φύση ένα από τα βασικά στοιχεία έκφρασης της.Όποιος έχει βρεθεί σε κάποιο χώρο εστίασης θα έχει αντιληφθεί την αφύσικη ψυχολογική κατάσταση που βιώνει λόγω της βουβαμάρας. Μια κατάσταση που τον κάνει να νιώθει άβολα και να δυσκολεύει την παραμονή του στο χώρο. Μετά τον πολύμηνο  αυστηρό εγκλεισμό, βιώνουμε έναν βουβό "προαυλισμό".

Αυτό ακριβώς το φαινόμενο που όπως φαίνεται  δεν κάνει μόνο κακό στη ψυχολογία, αλλά και στην δοκιμαζόμενη οικονομική κατάσταση των επαγγελματιών της εστίασης στάθηκε η αφορμή να βγει η παρακάτω ανακοίνωση που προτρέπει να σπάσει η σιωπή και να παιχτεί μουσική παντού. Μένει να δούμε το αποτέλεσμα. 

Προσπάθησα να βρω μια παρόμοια ιστορική στιγμή όπου σίγησε η μουσική και οι τέχνες γενικότερα. Το μόνο που βρήκα είναι ένα εδάφιο της Αποκάλυψης του Ιωάννη όταν έρχονται οι Έσχατες Μέρες. Λέτε...;

"Και φωνή κιθαριστών και μουσικών και αυλητών και σαλπιγκτών δε θ’ ακουστεί μέσα σ’ εσένα πια, και κανένας τεχνίτης καμιάς τέχνης δε θα βρεθεί μέσα σ’ εσένα πια, και ήχος μύλου δε θα ακουστεί μέσα σ’ εσένα πια..." Κεφ. 18,22 

Ακολουθεί η Ανακοίνωση της διαμαρτυρίας.

ΣΠΑΜΕ ΤΗ ΣΙΩΠΗ! ΜΟΥΣΙΚΗ ΠΑΝΤΟΥ!
Ο Κύκλος Επαγγελματιών Εστίασης διοργανώνει μια διαμαρτυρία απέναντι στην παράλογη απαγόρευση της Μουσικής και τον περιορισμό του ωραρίου.
Καλούμε όλους τους συναδέλφους απ' όλη την Ελλάδα να "ανοίξουν" τα ηχεία τους και να συμμετάσχουν στην διαμαρτυρία.
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ, 28/5 και ΣΑΒΒΑΤΟ, 29/5, 21.00 - 23.45 ΣΠΑΜΕ ΤΗ ΣΙΩΠΗ και η Ελλάδα πλημμυρίζει ΜΟΥΣΙΚΗ ΠΑΝΤΟΥ!
Συνάδελφοι,
τα ζητήματα που ταλανίζουν τον κλάδο είναι τεράστια.
Ας ξεκινήσουμε αλυσιδωτές αντιδράσεις για κάθε ένα ξεχωριστά.
Ο περιορισμός του ωραρίου και η παράλογη απαγόρευση της Μουσικής δεν αντιμετωπίζουν ούτε το φαινόμενο των πλατειών, ούτε τον αθέμιτο ανταγωνισμό, που καλλιεργεί η κυβέρνηση, δημιουργώντας μαγαζιά δύο ταχυτήτων με τις αλλοπρόσαλλες απαγορεύσεις.
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ, 28/5 και ΣΑΒΒΑΤΟ, 29/5, 21.00 - 23.45 ΜΟΥΣΙΚΗ ΠΑΝΤΟΥ, σε κάθε πόλη, σε κάθε χωριό και σε κάθε γωνιά της χώρας!

Κυριακή 23 Μαΐου 2021

ΟΤΑΝ Ο ΛΑΣΚΑΡΙΔΗΣ ΔΙΚΑΙΩΣΕ ΤΟΝ ΒΕΛΟΥΧΙΩΤΗ (ΒΡΕΣ ΤΟΝ ΠΑΤΡΙΩΤΗ)

 





Τις τελευταίες μέρες μια δήλωση από ένα απόσπασμα μιας συνέντευξης του Πάνου Λασκαρίδη, έχει συγκλονίσει τους ανυποσπίαστους  Έλληνες  πολίτες που δεκαετίες ολόκληρες έχουν γαλουχηθεί με συγκεκριμένους μύθους και κοινωνικά πρότυπα,τα οποία  έχουν σαν αποτέλεσμα τη σημερινή κοινωνική παρακμή που βιώνουμε όλοι μας καθημερινά.Εξαιτίας αυτής της δήλωσης Λακαρίδη, θυμήθηκα μια άλλη δήλωση που έγινε πριν 77 χρόνια.

Αποφάσισα να παραθέσω και τις δυο  αυτές δηλώσεις λέγοντας λιγα λόγια για αυτούς που τις εκστόμισαν, αφενός για να κάνετε τις συγκρίσεις και να βγάλετε τα προσωπικά σας συμπεράσματα και αφετέρου να δικαιολογήσω τον τίτλο του άρθρου. 

Η ΜΙΑ δήλωση είναι απόσπασμα από μια ομιλία που πραγματοποιήθηκε στις 22 Οκτωβρίου 1944 στην πλατεία της Λαμίας από τον Αρη  Βελουχιώτη.  Ο Βελουχιώτης για όσους δεν γνωρίζουν, υπήρξε μια αμφιλεγόμενη προσωπικότητα. Έχει κατηγορηθεί από τους εχθρούς του,για σφαγές, για προδοσία, για σύσταση συμμορίας, για τρομοκρατία, χωρίς επαρκή στοιχεία. Ιστορικά του χρεώνεται η δημιουργία του μεγαλύτερου αντάρτικου στρατού κατά την περίοδο της Ναζιστικής Κατοχής σε όλη τη κατεχόμενη Ευρώπη. Έναν στρατό που δημιούργησε κυριολεκτικά από το μηδέν στα ελληνικά βουνά της Ρούμελης και απαρτίζονταν από χιλιάδες απλούς λαικούς καθημερινούς ανθρώπους της ελληνικής επαρχίας. Ο Βελουχιώτης είχε τραγικό τέλος λιγους μήνες μετά τον περίφημο λόγο της Λαμίας. Αυτοκτόνησε κυνηγημένος, στην Μεσούντα της Άρτας, αφού τον είχαν αποκυρήξει οι φίλοι του και τον είχαν επικηρύξει οι εχθροί του. Το κεφάλι του κρέμονταν επί 2 μέρες σε φανοστάτη της πλατείας των Τρικάλων για παραδειγματισμό, από τους διώκτες του.



Ας δούμε τι είπε :

"Μας κατηγορούν (σ.σ εννοεί τους κεφαλαιοκράτες)ότι θέμε να καταργήσουμε τα σύνορα και να διαλύσουμε το κράτος. Μα το κράτος εμείς το φτιάχνουμε σήμερα, γιατί δεν υπήρξε, μια που αυτοί οι ίδιοι το είχανε διαλύσει. Ποιος είναι λοιπόν πατριώτης; Αυτοί ή εμείς; Το κεφάλαιο δεν έχει πατρίδα και τρέχει να βρει κέρδη σ' όποια χώρα υπάρχουνε τέτοια. Γι' αυτό δε νοιάζεται κι ούτε συγκινείται με την ύπαρξη των συνόρων και του κράτους.
Ενώ εμείς, το μόνο πού διαθέτουμε, είναι οι καλύβες μας και τα πεζούλια μας. Αυτά αντίθετα από το κεφάλαιο που τρέχει, οπού βρει κέρδη, δε μπορούν να κινηθούν και παραμένουν μέσα στη χώρα που κατοικούμε."

Πριν λίγες μέρες ο Πάνος Λασκαρίδης πλοιοκτήτης, ένας από τους σημαντικότερους Έλληνες εφοπλιστες, προεδρος της Ένωσης Ευρωπαίων Πλοιοκτητών (ECSA) και μέλος της Ενωσης Ελλήνων Εφοπλιστών, εθνικός ευεργέτης, επίτιμος υποναυαρχος του Π.Ν., επίτιμος διδάκτωρ του Πανεπιστημιου του Πειραιά, πολυπράγμων επιχειρηματικά σε ναυτιλία , αλιεία, ξενοδοχειακές επιχειρήσεις, καζίνα, κλπ. έδωσε μια συνέντευξη κατά την οποία επιβεβαίωσε αυτά που είχε πει για τους κεφαλαιοκράτες ο Βελουχιώτης πριν 77 χρόνια. Ουσιαστικά τον δικαίωσε.

Η δήλωση Λασκαρίδη αποτελεί μνημείο ρεαλισμού, κυνισμού και απαξίωσης κάθε θεσμού στην Ελλάδα. Ο Λασκαρίδης και οι όμοιοι του, οι οποίου μπορούν να χέσουν ακόμα και τον πρωθυπουργό και δεν δίνουν λογαριασμό σε κανέναν γιατί απλά το κεφάλαιο δεν έχει πατρίδα ούτε υπακούει σε κάποιο κοινωνικό ή ηθικό ηθικό δίκαιο δεν πιστεύει σε κρατικές οντότητες και διεθνείς οργανισμούς.

Η δήλωση του εθνικού ευεργέτη Λασκαρίδη σε Πορτογάλους δημοσιογράφους των Reporters United :

«Αυτό πρέπει να το καταλάβετε καλά. Οι πλοιοκτήτες δεν χρειάζονται την ελληνική κυβέρνηση. Δεν χρειάζονται το υπουργείο. Δεν χρειάζονται την ΙΜΟ, δεν χρειάζονται τον πρωθυπουργό. Μπορούν να χέσουν πάνω στον πρωθυπουργό. Ο πρωθυπουργός για αυτούς δεν έχει καμία χρησιμότητα. Γιατί; Γιατί η ναυτιλία δεν έχει καμία σχέση με την Ελλάδα. Δεν υπάρχει τίποτα που θα κερδίσει ένας πλοιοκτήτης από την Ελλάδα. Δεν υπάρχουν φορτία για την Ελλάδα, δεν υπάρχουν ναυλοσύμφωνα από την Ελλάδα, τίποτα στην Ελλάδα. Μόνο τα γραφεία τους είναι στην Ελλάδα. Το 80% των πλοίων τους είναι με ξένη σημαία. Δεν τους νοιάζει η ελληνική σημαία».



Για όσους θέλουν να μάθουν περισσότερα και έχουν όρεξη να διαβάσουν και να παρακολουθήσουν:










 4 ακόμη

Τετάρτη 19 Μαΐου 2021

ΤΟΥΣ ΖΥΓΟΥΣ ΛΥΣΑΤΕ

 









Φέτος "γιορτάζουμε" τα 200 χρόνια της Ελληνικής  Επανάστασης -τι ειρωνεία!- σε συνθήκες εγκλεισμού και κοινωνικής απομόνωσης. Γιορτάζουμε τον εθνικό ξεσηκωμό ενάντια στο ζυγό κρυμμένοι πίσω από φίμωτρα, με αντισηπτικά στα χέρια και κοινωνικές αποστάσεις πολεμώντας ένα αόρατο εχθρό σαν και αυτόν που περιγράφει ο προφητικός Ιονέσκο στο έργο του , Το παιγνίδι της σφαγής. Τελικά ποιος είναι ο σκοπός των επετείων και των διάφορων "Παγκόσμιων Ημερών";  Μήπως το άλλοθι μας απένταντι στη λήθη; ή ένα όνειρο μέσα στο κοινωνικό μας λήθαργο; Αντί άλλης απάντησης παραθέτω ένα απόσπασμα που διάβασα από το μνημιώδες πεντάτομο έργο του Γιάννη Γκίκα, Κάστρα, ταξίδια στην Ελλάδα του θρύλου και της πραγματικότητας.

"Το Παλαιόκαστρο των Ψαρών, η Μαύρη Ράχη.

Ανέβηκα στη Μαύρη Ράχη ωσάν καλόγερος ασκητής που βουτήχτηκε πολύ στην αμαρτία για να μπορέσει να σώσει ψυχές κι έμεινε ο ίδιος αμαρτωλός κι αμφισβητίας. Σκαρφάλωσα και περιπλανήθηκα στη Μαύρη Ράχη με την αίσθηση του αναχωρητή που πάει να βρει το Γέροντά στην απρόσιτη σπηλιά του, για να εξομολογηθεί και να ζητήσει έλεος. Το κύμα, κάτω στα μελανά βράχια, με δραματικούς τόνους θέλει να υπενθυμίσει τα συμβάντα. Ο Σολωμός και ο Κάλβος κρατάνε το ίσο στον επιτάφιο θρίαμβο. Όταν μ' έρωτα πολύν έχεις διαλέξει το θάνατο, δεν υπάρχουν νώθα διλήμματα. Η Μαύρη Ράχη δεν αρνιέται την κατανόηση, δεν αποκρύπτει τις έννοιες, αποστρέφεται τον ερμητικό λόγο. Γιατί ο θάνατος δεν ήταν σύμπτωση, ήταν στόχος. Αντίλαλοι ,απηχήσεις κι ανακαλέσματα. Ψηλαφητοί και σίγουροι υπαινιγμοί. Ο μαρασμός της λησμοσύνης δεν πρέπει να ΄χει εδώ θέση.Οι οποιες ερμηνευτικές επεμβάσεις είναι αδύναμες την ομαδική αυτοκτονία να τη μετατρέψουν σε απολίθωμα. Εδώ στη Μαύρη Ράχη, δεν είναι "πάντα κόνις , πάντα τέφρα, πάντα σκιά". Τίποτα σ'αυτό στο Παλαιόκαστρο δεν αναπαύεται "εν τη αγήρω μακαριότητα". Κάθε αγριάγκαθο, κάθε μαυριδερή πέτρα, το σκουρόχρωμο και σταχτί χώμα, είναι αίμα ρέον,γιατί το τοπίο είναι δονημένο από την ιστορία. Αγήρως ναι,όχι μακαριότητα ,λες και ο χρόνος έχει σταματήσει. Δεν έχει μεταστεί ο μη προσχεδιασμένος θρύλος και, φυσικά, δεν επιζητά την επιβίωσή του με χαρμόσυνα τραπέζια της παρηγοριάς, με ετήσιες τιμητικές εκδηλώσεις, με τους λόγους,τα αγήματα, τα στεφάνια, τη φιλαρμονική , κάτω στην πλατεία του χωριού,στο ηρώο με τα σβησμένα απ' τον πολυκαιρισμό ονόματα και με τα αντιτορπιλικά αραγμένα αρόδο. Κάποτε (1973), όταν τύπωνα την ποιητική μου συλλογή "Νέον Μαρτυρολόγιον" είπα να γράψω λίγους στίχους και για τον  Άγνωστο Στρατιώτη με τίτλο

 "Λόγος ανωνύμου τινός": 

Θα με βρείτε - στις ευπρεπισμένες πλατείες

πόλεων κωμοπόλεων και χωριών

Θα με συναντήσετε-σε ένα στίχι του Κάλβου

ή σε ένα κλεφτικο τραγούδι.

Θα με θυμηθήτε - όταν ακούτε τη νεκρώσιμη ακολουθία

και ειδικά τη Στάσι Α΄, Ηχος πλ.β;

'Αμωμοι εν οδώ, Αληλούια 

Ενύσταξεν η ψυχή μου από α(κ)ηδίας...


Και με το "ζυγούς  λύσατε" -  θα με ξεχάσετε.