43 ΧΡΟΝΙΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ;

Σαν σήμερα πριν 43 χρόνια ,το 1974, η χούντα υπό το βάρος της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο κατέρρευσε και παρέδωσε την διακυβέρνηση της χώρας στον Κ.Καραμανλή.  Με άλλα λόγια αυτοί που ενώ απέτυχαν να κυβερνήσουν πριν το 1967 και η πολιτική τους ανικανότητα ήταν σε μεγάλο βαθμό ο παράγοντας που έφερε τη χούντα των συνταγματαρχών, επανήλθαν  ως ήρωες  για να αναλάβουν τα ηνία της χώρας σε μια κρισιμότατη στιγμή και με μια εθνική τραγωδία να βρίσκεται σε εξέλιξη. Σαν σήμερα λοιπόν αυτά τα άτομα,ευλογώντας τα γένια τους, αποφάσισαν να γιορτάζουν την επέτειο της έναρξης της Μεταπολίτευσης ή της 3ης Ελληνικής Δημοκρατίας. 
Τώρα πως ένας δημοκρατικός πολιτικός και μετέπειτα ονομαζόμενος "εθνάρχης" καταδέχτηκε να παραλάβει την εξουσία από τον πραξικοπηματία και διοικητή Αθηνών και Αττικής κατά τα γεγονότα του Πολυτεχνείου το 1973,Φαίδωνα Γκιζίκη, είναι για τους περισσότερους ένα μάλλον ρητορικό ερώτημα. Όπως και ρητορικός ο προβληματισμός ότι ο Γκιζίκης παρέμεινε στην θέση του Προέδρου της...Δημοκρατίας μέχρι και το δημοψήφισμα για το Πολιτειακό (17 Δεκεμβρίου 1974).

Παραπάνω αναφέρθηκα σε μια εθνική τραγωδία που βρισκόταν σε εξέλιξη. Να θυμίσω ότι μόλις είχε κλείσει ο κύκλος των πολεμικών επιχειρήσεων του Αττίλα 1 στην Κύπρο. Οι τούρκοι είχαν καταφέρει, παρά την στρατιωτική και πολιτική ανεπάρκεια των ελλήνων χουντικών να καταλάβουν μόλις το 7% των κυπριακών εδαφών.Η ελάχιστη ΕΛΛΗΝΙΚΗ (Κυπριακή και Ελλαδική) δύναμη είχε καταφέρει κόντρα σε κάθε προγνωστικό να περιορίσει την εισβολή που σύμφωνα με την ομολογία του ίδιου του τούρκου επικεφαλής Ντεμιρέλ(Βλ. βιβλίο Ο πασάς και ο στρατηγός) κινδύνεψε να αποτύχει παταγωδώς.
Με την επάνοδο λοιπόν των προ μιας 7ετίας αποτυχημένων πολιτικών στα ηνία της νεογέννητης ελληνικής δημοκρατίας έγινε παύση των πολεμικών πράξεων και ξεκίνησαν οι συνομιλίες ειρήνευσης στην Γενεύη. Εκεί τέθηκαν στην κυπριακή πλευρά εκβιαστικά διλήμματα που αποσκοπούσαν στην αποδοχή της διχοτόμησης του νησιού.  Οι Κύπριοι με επικεφαλής τον Γλαύκο Κληρίδη αρνήθηκαν αυτό τον συμβιβασμό.Προσέτρεξαν σε βοήθεια στον "εθνάρχη" αλλά αυτός τους έκλεισε την πόρτα. Την επόμενη μέρα του ναυαγίου των συνομιλιών στις 14 Αυγούστου του 1974 ξεκίνησε ο Αττίλας 2 όπου κατά την ολοκλήρωσή του οι τούρκοι είχαν πλέον στην κατοχή τους το 40% του νησιού.
Η νεογέννητη ελληνική δημοκρατία είχε βαφτεί  από το αθώο ελληνικό αίμα των Κυπρίων αμάχων. Για τον "εθνάρχη" η "Κύπρος κείται μακράν" μια γελοία και κυνική δικαιολογία που την αποδέχτηκαν σιωπηλά η τότε πολιτική και στρατιωτική ηγεσία και την οποία κανείς δεν έχει καταδικάσει μέχρι σήμερα.
Κλείνοντας αυτή τη θλιβερή αλλά απαραίτητη παρένθεση για τα γεγονότα εκείνων των ημερών θα έρθω στο σήμερα.
Σήμερα λοιπόν και με γνώμονα τα όσα έχουν συμβεί από τότε και ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια,δεν μπορώ να πω με σιγουριά τι είδους πολίτευμα έχουμε.
Ήρθε και η συνέντευξη του Α. Τσίπρα στον Guardian που με μπέρδεψε ακόμα περισσότερο αφού μεταξύ άλλων δήλωσε:
«Ο συμβιβασμός ήταν η μόνη επιλογή. Τα μέτρα λιτότητας είναι  ένα επίπονο φάρμακο που χρειάζεται να πάρει ένας ασθενής προκειμένου να κρατηθεί στη ζωή. Κρατάς τη μύτη σου και το παίρνεις. Ξέρεις ότι δεν υπάρχει άλλος τρόπος επειδή έχεις δοκιμάσει οτιδήποτε άλλο για να επιβιώσεις, να μείνεις ζωντανός».(Compromise was the only option, says Tsipras, likening the measures that came with it to a ghastly medicine endured when life is at stake. “You hold your nose, you take it … You know that there is no other way … because you have tried everything else to survive, to stay alive.” )
Δηλαδή από το χειρουργικό κρεβάτι και τον γύψο του 1967 βρεθήκαμε το 2017 να συνεχίζουμε να είμαστε ασθενείς  που συνεχίζουμε να παίρνουμε επίπονα φάρμακα; Αυτό που άλλαξε τελικά, είναι μόνο η μέθοδος θεραπείας; Αν είναι όντως έτσι τι να πω... Περαστικά μας!!


Για όσους αρέσουν τα οπτικοακουστικά ντοκουμέντα:

https://youtu.be/fQXTqLRWALI

https://youtu.be/085dCguHeYE

https://youtu.be/D-ZceBUzdK8