Προχθές είχα την τύχη να παραβρεθώ στην συναυλία -μουσική εμπειρία του Αμερικανού σαξοφωνίστα και συνθέτη Kamasi Washington που έλαβε χώρα στην Τεχνόπολη στο Γκάζι. Ο 36χρονος μουσικοσυνθέτης θεωρείται αυτή τη στιγμή από τα πιο καυτά νέα ονόματα της Jazz. Προσωπικά θα τολμήσω να πω ότι η μουσική του δεν μπορεί να λάβει εύκολα μια ετικέτα. Αυτό άλλωστε αποδείχτηκε και χθες βράδυ. Ήταν η πρώτη φορά μετά από αρκετά χρόνια που άκουσα κάτι τόσο φρέσκο και τόσο πολυσυλλεκτικό.
Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Έχοντας καβατζάρει μισό αιώνα ζωής και πάνω από 35 χρόνια μουσικών ακουσμάτων δύσκολα συγκινούμαι από την αναγγελία μιας συναυλίας.Το τελευταίο δε καιρό έχω παραστεί σε αρκετές συναυλιακές σούπες.
Έτσι στο άκουσμα του ερχομού του Kamasi Washington,καλεσμένου από την Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών του Ιδρύματος Ωνάση, αλλά και τον επικοινωνιακό βομβαρδισμό των ΜΜΕ για αυτό το μουσικό γεγονός πριν αρκετό καιρό μου κέντρισε το ενδιαφέρον και γιατί όχι και την περιέργεια. Για να είμαι ειλικρινής δεν τον είχα ξανακούσει αφού κατά κάποιο τρόπο έχω αποστασιοποιηθεί τα τελευταία χρόνια σχετικά με τα δρώμενα στη Jazz λόγω του ότι υπάρχει μια στασιμότητα γύρω από αυτήν. Κατά την ταπεινή μου άποψη τα λευκά ακροατήρια και οι λευκοί που κινούν τα νήματα της μουσικής βιομηχανίας, κατάφεραν να την μετατρέψουν, από την δεκαετία του '80 και μετά, λίγο πολύ σε μουσειακό είδος. Ένας από τους λόγους είναι ότι ελάχιστοι λευκοί ήταν και είναι σε θέση να αντιληφθούν αυτόν τον ιδιαίτερο τρόπο επικοινωνίας των μαύρων.
Το ενδιαφέρον μου λοιπόν κεντρίστηκε πρώτον γιατί γνώριζα τις πολύ ποιοτικές επιλογές και παραγωγές του Ιδρύματος Ωνάση και κατά δεύτερο όταν ήρθα σε επαφή με την μουσική του Kamasi Washington.Στο άκουσμα της μουσικής του ένιωσα ένα αίσθημα χαράς. Επιτέλους ένας σύγχρονος μουσικός που δεν παρουσιάζει παλιές χιλιομαγειρεμένες συνταγές ούτε περπατά σε μουσικά μονοπάτια που από την πολύ χρήση έχουν γίνει λεωφόροι.
Ο άνθρωπος συνθέτει.Δεν διασκευάζει. Παίρνει υλικά από την Jazz 100ετή παράδοση και τα ανακατεύει μαεστρικά με πιο σύγχρονα μουσικά ιδιώματα(hip-hop,funk, fusion , pop, κλπ). Το αποτέλεσμα είναι ένα φρέσκο και πρωτοποριακό άκουσμα που εκφράζει το ΣΗΜΕΡΑ!
Βρέθηκα λοιπόν χθες βράδυ στην Τεχνόπολη. Σε ένα χώρο που παρά τις κάποιες ηχητικές αδυναμίες έχει καταφέρει να με κερδίσει γιατί είναι πολύ χαλαρός και τόσος όσο χρειάζεται για να ακούσεις και να δεις από κοντά τα μουσικά δρώμενα που εκτυλίσσονται στην σκηνή. Εύκολα προσβάσιμος με σχετικά όλες τις ευκολίες και φυσικά με ένα συναυλιακό χώρο στον οποίο δεν αισθάνεσαι ότι ασφυκτιάς. Πρώτη εντύπωση και πρωτοφανής, η ιδέα του Ιδρύματος Ωνάση να δώσει την ευκαιρία σε αυτούς που δεν διέθεταν τα χρήματα για να αγοράσουν το εισιτήριο να μπορέσουν με μόλις 5 ευρώ να παρακολουθήσουν την μισή συναυλία.
Δεύτερη και σχεδόν απερίγραπτη; η εμφάνιση του Kamasi Washigton και της 7μελους μπάντας του.
Μιας μπάντας που αποτελούνταν από τους:
Rickey Washington: σοπράνο σαξόφωνο, φλάουτο
Ryan Porter: τρομπόνι
Brandon Coleman: πλήκτρα
Joshua Crumbly: μπάσο
Robert Miller: ντραμς
Jonathan Pinson: ντραμς
Patrice Quinn: φωνητικά
Να σημειώσω εδώ ότι ο Rickey Washington είναι ο πατέρας του Kamasi.
Η συναυλία ξεκίνησε στις 10:00 και η μπάντα έπαιξε ασταμάτητα περίπου μέχρι τα μεσάνυχτα.Όσο κυλούσε το πρόγραμμα τόσο ανέβαινε και η διάθεση του κόσμου οποίος δεν έπαψε να λικνίζεται.Οι μουσικοί σε φοβερό κέφι ακροβατούσαν μεταξύ διαφόρων μουσικών ρευμάτων και σχολών χωρίς όμως να χάνουν τον έλεγχο. Το ρυθμικό μέρος φλερτάριζε με το funk των Funkcadelic,των Tempetations και του Bill Laswell.Ενώ οι αυτοσχεδιασμοί κινούνταν στο Hard bop, την free jazz,την fussion θυμίζοντας σε πολλά σημεία την μουσική της ορχήστρας του Sun Ra. Μια πολύ φρέσκια μουσική που μπορεί να κουβαλούσε μια βαριά κληρονομιά αλλά δεν δίστασε σε καμιά στιγμή να πειραματιστεί με φαινομενικά ανόμοια είδη.Ένα από τα πιο εντυπωσιακά σημεία ήταν η στιγμή που ο μπασίστας έπαιζε την μπασογραμμή του Papa was Rolling Stone και ο Kamasi αυτοσχεδίαζε πάνω σε free jazz που θύμιζε έντονα το παίξιμο του Pharoah Sanders .Μετά από πολύ καιρό άκουγα πραγματικά κάτι καινούργιο.Μια σύγχρονη μουσική που θέλοντας και μη σε ξεσηκώνει και σε κάνει να γίνεις μέρος αυτής. Πρώτοι φορά μετά από καιρό,έβλεπα γύρω μου χαμογελαστούς ανθρώπους που είχαν αφεθεί στα χέρια μιας μουσικής που σε ταξίδευε σε άλλες διαστάσεις.Χθες βράδυ η jazz μας έδειξε το σύγχρονο πρόσωπό της και ήταν μαγευτικό. Οι όποιες ηχητικές αδυναμίες είτε ξεπεράστηκαν είτε καλύφθηκαν από την θετική ενέργεια που έβγαζε η μουσική του Kamasi Washington και της μπάντας του
Όποιος θέλει να γνωρίσει την μουσική του Kamasi Washington δεν έχει παρά να προμηθευτεί το τριπλό άλμπουμ!!! που ηχογράφησε πριν δυο μόλις χρόνια και έχει τίτλο : Τhe epic (το έπος)
Σ.Σ.οι φωτογραφίες είναι από την συναυλία και τις έχω τραβήξει εγώ.Είναι ελεύθερες προς χρήση αρκεί να αναφέρεται η πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου