KEITH RICHARDS: OI BEATLES ΠΑΡΑΣΥΡΘΗΚΑΝ

    Όταν είσαι 71 ετών, είσαι μια η ζωντανή ροκ΄ν΄ρολ ιστορία  και έχεις ζήσει μια ζωή στο όριο και πολλές φορές πέρα απ’αυτό θεωρώ ότι έχεις μια άποψη που δύσκολα παρεκκλίνει της πραγματικότητας. Ο λόγος για τον Keith Richards. Ο γερόλυκος του ροκ σε συνέντευξη που έδωσε πριν λίγες μέρες στο περιοδικό Esquire είπε μεταξύ άλλων ότι το album των Beatles Stg.Pepper’s, είναι ένα συνονθύλευμα σκουπιδιών, σοκάροντας τη κοινή γνώμη με την αιρετική άποψή του. 

    Η είδηση έκανε το γύρω του κόσμου  την περασμένη εβδομάδα πυροδοτώντας διάφορα σχόλια που ως συνήθως δεν έχουν καμιά σχέση με την πραγματικότητα αφού προέρχονται από ανθρώπους που έχουν ελάχιστη σχέση με τη μουσική ή για να το θέσω καλύτερα που έχουν μια επιφανειακή σχέση με τη μουσική. Όπως συμβαίνει πολλές φορές στη ζωή η πλειοψηφία μένει πάντα στη βιτρίνα των γεγονότων και ελάχιστοι προσπαθούν να μπουν και να κοιτάξουν πίσω απ’ αυτήν.

    Κατά τη γνώμη μου ο Keith Richards είπε με ελάχιστα λόγια μεγάλες αλήθειες γύρω από το τι είναι τελικά η ροκ μουσική. Ας πάμε λοιπόν στην ουσία. Ερωτηθείς από το δημοσιογράφο ο Keith Richards περιέγραψε πως ήταν η ατμόσφαιρα στις συναυλίες στα μέσα της δεκαετίας του ΄60. Παραδέχτηκε ότι επειδή δεν υπήρχαν τότε τα σύγχρονα μόνιτορ (PA’s) δεν μπορούσες να ακούσεις τι έπαιζες από το πανδαιμόνιο που δημιουργούσε ο ενθουσιασμός και ο πόθος από το εκστασιασμένο κοινό που σε παρακολουθούσε. Μπορούσες να βλέπεις όλες αυτές τις γκομενίτσες να ουρλιάζουν ,να ιδρώνουν να κλαίνε για σένα ,που πριν ένα χρόνο ήσουν εντελώς άγνωστος. Από το 1966 που οι Beatles σταμάτησαν να περιοδεύον και να κάνουν ζωντανές εμφανίσεις, ξεχάστηκαν από τις γκόμενες. Είναι η εποχή που τα «Σκαθάρια» είχαν αλλάξει τις προτεραιότητές τους και ετοιμάζονταν να πάνε στην Ινδία και …σκατά.

    Συνεχίζοντας ο δημοσιογράφος αντιπαραβάλει τα άλμπουμ που έβγαλαν οι Beatles αυτή την εποχή (Rubber Soul, Revolver, Sgt. Pepper, and The White Album) σε αντιπαράθεση με αυτά που έβγαλαν ταυτόχρονα οι Rolling  Stones (Beggars 
Banquet, Let It Bleed, Sticky Fingers, and Exile on Main St) διαπιστώνοντας ότι τη τελευταία 20ετία ακούει συχνότερα τα άλμπουμ των τελευταίων. Ο  Keith Richards σχολιάζοντας την διαπίστωση του δημοσιογράφου λέει ότι την καταλαβαίνει και αναφέρει ότι οι Beatles ήταν πραγματικά σπουδαίοι όταν ήταν οι Beatles. Αλλά στη μουσική των συγκεκριμένων άλμπουμ δεν υπήρχαν πολλά στοιχεία από τις ρίζες τους. Πιστεύει ότι είχαν παρασυρθεί. Καταλήγοντας αναφέρει ότι «το να είσαι Beatles στα μέσα του ΄60 απλά παρασύρεσαι και ξεχνάς τι θέλεις να κάνεις. Κάθεσαι και ξεκινάς να ηχογραφήσεις το «Sgt. Pepper», το οποίο για μερικούς είναι ιδιοφυές, αλλά νομίζω ότι είναι ένα συνονθύλευμα σκουπιδιών, όπως και το δικό μας  Their Satanic Majesties Request(Rolling Stones άλμπουμ). Αν μπορείτε εσείς να κάνετε ένα φορτίο με σκατά, μπορούμε και εμείς.»

Αυτά ειπώθηκαν στη συνέντευξη η οποία θα κυκλοφορήσει το Σεπτέμβριο στην έντυπη έκδοση του περιοδικού ESQUIRE. Για αυτό το λόγο και το παραπάνω κείμενο είναι στην μεγαλύτερη έκτασή του σε ελεύθερη μετάφραση.

    Τώρα, όσο για τις σκέψεις και τις κρίσεις που ο καθένας μπορεί να κάνει σας προλαβαίνω και σας θέτω μερικές παραμέτρους ώστε να έχετε καθαρότερη εικόνα για να βγάλετε ασφαλή συμπεράσματα και ίσως να ξεκινήσετε και κάποια συζήτηση με φίλους που αγαπούν πραγματικά τη μουσική.

Θα ξεκινήσω από το βασικότερο όλων. Τα μέλη των δύο συγκροτημάτων είχαν πάντα πολύ καλές σχέσεις και υπήρχε αλληλοσεβασμός. Μάλιστα οι  Beatles είχαν δώσει και τραγούδι τους στους Stones για να τους βοηθήσουν στο ξεκίνημά τους. Τα περί κόντρας ήταν τέχνασμα των εταιριών για να πουλάνε περισσότερους δίσκους.

Το Stg. Pepper’s Lonely Hearts Club Band θεωρείται από πολλούς «ειδήμονες» και από το μουσικό τύπο το καλύτερο άλμπουμ όλων των εποχών. (Έχω άλλη άποψη σχετικά με το πιο είναι το καλύτερο άλμπουμ. Φυσικά δεν είναι ούτε των Stones)

To Stg. Pepper έχει ένα από τα καλύτερα αλλά και τα πιο αινιγματικά εξώφυλλα όλων των εποχών. Είναι γεμάτο μηνύματα και βγάζει ,για  μένα τουλάχιστον, μια πένθιμη ατμόσφαιρα. Δεν θα πω περισσότερα, παρά ένα μόνο, που αφορά το παρόν άρθρο. Στη δεξιά πλευρά της φωτογραφικής σύνθεσης υπάρχει μια κούκλα που κάθεται σε μια καρέκλα. Πάνω στο μπλουζάκι της κούκλας υπάρχει κάτι γραμμένο. Ένα καλωσόρισμα. Κάποιους καλωσορίζουν. Δεν θα πω περισσότερα,παρά μόνο ο τι και ο Richards δεν είπε περισσότερα από αυτά που δείχνει το εξώφυλλο.

Το 1968 οι Rolling Stones γύρισαν μια ταινία με τίτλο Rock’n’ Roll Circus. Αυτή η ταινία για κάποιο άγνωστο λόγο θάφτηκε μέσα σε κάποια αρχεία και κυκλοφόρησε για πρώτη φορά το 1996. Από αυτή τη ταινία θα αναρτήσω ένα απόσπασμα που διαλύει κάθε μύθο περί εχθρότητας των δύο συγκροτημάτων.

https://youtu.be/Iuy-10Ejck4

Πολλοί θα έχουν τι γνώμη ότι ο Keith Richards είναι ένα κακιασμένος γέρο αλητάμπουρας που έχει κατακλέψει ιδέες άλλων ,το έχει κάψει και δεν παραδέχεται την ανωτερότητα κάποιου άλλου. Είναι όμως έτσι; Για να δούμε ένα αποκαλυπτικό βίντεο που το θεωρώ το μεγαλύτερο ξεβράκωμα που έχω δει ποτέ. Προσέξτε την αντίδραση των πρωταγωνιστών και ειδικά του Keith Richards ειδικά στο τέλος του τραγουδιού κατά την αποχώρηση του Buddy Guy, ο οποίος άμα έχει κέφια βαράει πολύ άσχημα . Είναι ένα απόσπασμα από την ταινία του Martin Scorsese  SHINE A LIGHT, με θέμα τους Rolling Stones. Η ταινία έχει παιχτεί και στους  ελληνικούς κινηματογράφους.

https://youtu.be/FBiYrvZ330A

Σήμερα νομίζω ότι είπα πολλά και ίσως κούρασα. Καλημέρα και μη ξεχνάτε, ότι για όλα φταίνε τα Blues.