ΟΤΑΝ ΤΟ ΑΝΑΣΤΗΜΑ ΣΟΥ ΕΙΝΑΙ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΑΠΟ ΤΟ ΥΨΟΣ ΣΟΥ

Η παραπάνω φωτογραφία στάθηκε η αφορμή να γράψω δυο λόγια για την σημερινή μαύρη επέτειο των Ιμίων. Την φωτογραφία μου την έστειλε ένας φίλος με ένα σχόλιο το οποίο το χρησιμοποίησα σαν τίτλο του άρθρου.

ΓΙΑ ΤΟΝ ΤΖΙΜΗ ΠΑΝΟΥΣΗ

Το Σάββατο που μας πέρασε έφυγε από την ζωή ο Τζίμης Πανούσης. Μπορώ να πω ότι σάστισα αν και τα προβλήματα υγείας που τον ταλαιπωρούσαν ήταν γνωστά εδώ και πολλά χρόνια. Όπως γίνεται σε τέτοιες περιπτώσεις περνά σαν φίλμ από το μυαλό σου τα πάντα που σχετίζονται με τον εκλιπόντα που πολλές φορές βρίσκονται εν υπνώσει βαθιά στο μυαλό σου. Ταξίδεψα πίσω στο 1981-82 όταν ένα πρωτογνώρισα τον Τζίμη με το ρηξικέλευθο συγκρότημα των Μουσικών Ταξιαρχιών στην σκηνή του Skylab, αν θυμάμαι καλά το όνομα του μαγαζιού, εκεί στην Πλάκα. Θυμήθηκα την παράνομη κασέτα που πουλούσαν στα Προπύλαια του Πανεπιστημίου εκείνη την εποχή. Μια κασέτα που αχρηστεύτηκε από το πολύ παίξιμο. Θυμήθηκα πολλά από αυτή την εποχή.

ΑΚΟΥΓΟΝΤΑΣ NEIL YOUNG

Ακούγοντας από το πρωί μουσική, αποφάσισα να σας μιλήσω για το τραγούδι που ακούω μόλις τώρα. Πρόκειται για το τραγούδι του Neil Young ,Powderfinger, το οποίο περιλαμβάνεται στην "ηλεκτρική πλευρά"του κλασικού δίσκου Rust never sleeps (η σκουριά δεν κοιμάται ποτέ).

...ΚΑΙ ΤΑ ΨΩΝΙΑ ΣΕ ΣΑΚΟΥΛΑ ΠΛΑΣΤΙΚΗ

Καλημέρα και καλή χρονιά σε όλους. H έρναξή της χρονιάς σηματοδοτήθηκε από ένα γελοίο γεγονός, που όμως στάθηκε ικανό να γίνει αντικείμενο φλογερών συζυτήσεων εντός της ελληνικής κοινωνίας.Μιλάω για την φορολόγηση (γιατί περί τέτοιου μέτρου πρόκειται) της χρήσης της πλαστικής σακούλας στο όνομα της προστασίας του Περιβάλλοντος με το ποσό των...4 λεπτών του ευρώ. Από όποια σκοπιά και αν το εξετάσεις το όλο θέμα ξεχειλίζει από γελοιότητα και υποκρισία.
Θα μπορούσα να γράψω πολλά και να επιχειρηματολογήσω εξίσου επί του θέματος αλλά θεωρώ ότι δεν αξίζει τον κόπο.
 Το ζήτημα όμως που δημιουργήθηκε γύρω από την πλαστική σακούλα, καθώς και κάτι άσχετες συζητήσεις γύρω από την ελληνική ροκ σκηνή, έδρασαν συνειρμικά στο μυαλό μου και αποφάσισα να γράψω κάποιες γραμμές για κάτι πραγματικά ουσιαστικό και πιο σημαντικό. Πρόκειται για τον πιο ολοκληρωμένο ροκ δίσκο με ελληνικό στίχο που έχει βγει μέχρι σήμερα. Μιλάω φυσικά για το πόνημα του Μήτσου του Πουλικάκου  : Μεταφοραί Εκδρομαί ο Μήτσος.