Την Κυριακή που μας πέρασε παρακολούθησα την ταινία Lucky (τυχερός) που αποτελεί το κύκνειο άσμα του εξαιρετικού ηθοποιού Harry Dean Stanton, ο οποίος απεβίωσε τον Σεπτέμβριο σε ηλικία91 ετών. Η ταινία περιγράφει στιγμές από την ζωή ενός υπέργηρου άντρα που ζει μόνος και έχει ξεπεράσει κατά πολύ τον μέσο όρο ζωής, αφού έχει πιάσει τα 90 χρόνια.
Ένα απρόσμενο περιστατικό, μια μικρο λιποθυμία γίνεται η αφορμή ώστε ο Lucky, το κεντρικό πρόσωπο της ταινίας, να συνειδητοποιήσει ότι πλέον βρίσκεται πολύ κοντά στο όριο του τέλους της ζωής του. Η ερμηνεία του Harry Dean Stanton είναι καθηλωτική και μετατρέπει την ταινία σε ένα βαθιά ανθρώπινο και γλυκόπικρο αποχαιρετισμό του ηθοποιού προς το κοινό που αν κρίνω από τον εαυτό μου μένει άναυδο με την ερμηνεία του Σταντον.
Συνολικά η ταινία δεν θυμίζει σε τίποτα τις υπερπαραγωγές του Χόλιγουντ που ενθουσιάζουν το κοινό με τα εξωπραγματικά και πανάκριβα εφέ, τους λαμπερούς σταρ και όλο αυτό το σύνολο που χαρακτηρίζει μια αμερικανική εμπορική ταινία.
Η ταινία Lucky στέκεται στην αντιπέρα όχθη. Είναι μια βαθιά ανθρώπινη ταινία με τους ήρωες να είναι σχεδόν περιθωριακοί για τα σύγχρονα μέτρα και σταθμά, αλλά που δεν έχουν χάσει τις αξίες τους και τις όποιες πεποιθήσεις τους, ούτε και την κοινωνικότητά τους,αφού στη μικρή απομακρυσμένη κοινότητα που ζουν, οι πάντες γνωρίζουν και νοιάζονται για τους πάντες. Είναι με άλλα λόγια, αυτό που λέω συχνά τώρα τελευταία, άνθρωποι παλαιάς κοπής.
Όλο σχεδόν το καστ αποτελείται από βετεράνους ηθοποιούς που δεν πρωταγωνίστησαν σχεδόν ποτέ στη μακρά τους καριέρα. Μεγάλη έκπληξη αποτελεί και η εμφάνιση στην ταινία του μεγάλου σκηνοθέτη και θαυμαστή του Stanton, David Lynch όπου έχει δυο εξαιρετικούς διαλόγους με τον πρωταγωνιστή. Να σημειωθεί ότι ο Λύντς πετάχτηκε στην Αμερική για μόλις 48 ώρες ,αφού το σφικτό του πρόγραμμα δεν του άφηνε περισσότερο χρόνο, και μέσα σε αυτό το χρόνο ολοκληρώθηκαν τα γυρίσματα που αφορούσαν στο ρόλο του.
Ο νεοεμφανιζόμενος σκηνοθετης John Caroll Lynch , γνωστός ως ηθοποιούς δεύτερων ρόλων, κατάφερε να κάνει μια ταινία που δύσκολα μπορείς να τη ξεχάσει κάποιος, αφού καταφέρνει να αποκαταστήσει την χαμένη μας πίστη προς τον σύγχρονο άνθρωπο.
Όσο για τον Harry τι να πώ; Για την ερμηνεία του δεν υπάρχουν λόγια που μπορούν να περιγράψουν τα συναισθήματα που δημιουργεί στους θεατές. Μέσα από αυτήν υπάρχει ένα συμπυκνωμένο πέρασμα μιας ολόκληρης ζωής και ρόλων που ερμήνευσε κατά την μακρά του πορεία.
Μπορώ να συγκρίνω την αξία αυτής της ταινίας με την αντίστοιχη αξία που έχουν τα American Recordings τα Johnny Cash στην μουσική.
Με άλλα λόγια είναι για μένα η ταινία της χρονιάς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου