Παρασκευή 30 Απριλίου 2021

Η Μ. ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΜΕ ΤΗ ΜΑΤΙΑ ΤΟΥ MILES DAVIS

 








Η Μ. Παρασκευή θεωρείται μια από τις σημαντικότερες μέρες του έτους για τους Χριστιανούς. Ημέρα θρήνου και κατάνυξης. Φέτος  λοιπόν λόγω της ημέρας θα παραθέσω ένα κείμενο, από την ααυτοβιογραφία του  Miles Davis όπου ο μεγάλος μουσικός περιγράφει μια σύνθεση του από το κλάσικό άλμπουμ του Sketches of Spain και αφορά την λιτανεία του Επιταφίου στην Ανδαλουσία της Ισπανίας.

"...πήραμε το ισπανικό εμβατήριο "Saeta", που τραγουδιέται στην Ισπανία τη Μ. Παρασκευή, σε ένα είδος θρησκευτικής λιτανείας. Στο κομμάτι "Saeta" οι τρομπέτες παίζουν το εμβατήριο όπως ακριβώς το παίζανε στην Ισπανία.

Η Ισαπνία ήταν γεμάτη από Μαυριτανούς, γιατί είχε κατακτηθεί από Αφρικανούς πριν από πάρα πολλά χρόνια. Στην περιοχή της Ανδαλουσίας είναι ολοφάνερη η Αφρικανική επιρροή στη μουσική, στην αρχιτεκτονική και στην κουλτούρα των ανθρώπων, γιατί ρέει πολυ αφρικανικό αίμα στις φλέβες τους. Ένιωθες, λοιπόν, όλο αυτό το αφρικανικό συναίσθημα στη μουσική τους, στις γκάιντες, στις τρομπέτες και στα τύμπανα. 

Η "Σαέτα" , που θα πει βέλος,είναι ένα ανδαλουσιανό τραγούδι, από τα πολύ παλιά είδη θρησκευτικής μουσικής της Ανδαλουσίας. Τραγουδιέται συνηθως χωρίς τη συνοδεία μουσικών οργάνων στις θρησκευτικές  τελετές της Μεγάλης  Εβδομάδαςστη Σεβίλλη και εξιστορεί τα Πάθη του Χριστού. Στη διάρκεια της Λιτανείας, η γυναίκα που το τραγουδάει στέκεται πάνω σε ένα μπαλκόνι και στηριγμένη στο κάγκελο, παρακολουθεί τη πομπή που έχει σταματήσει κάτω από το μπαλκόνι της,όση ώρα διαρκεί το τραγούδι. Εγώ θα έπρεπε να βγάλω αυτή τη φωνή με τη τρομπέτα μου. Και στο τελείωμα μια φανφάρα από τρομπέτες δίνει το σύνθημα για να συνεχίσει η λιτανεία. Όση ώρα διαρκεί το τραγούδι,ακούγεται πνιχτός ο ήχος των τυμπάνων που υπογραμμίζουν διακριτικά τη φωνή. Στο τέλος του τραγουδιού σου δίνεται η εντύπωση ότι παραβρίσκεσαι σε παρέλαση, γιατί αυτό πραγματικά συμβαίνει εκείνη τη στιγμή: η πομπή συνεχίζει  την πορεία της, ενώ η γυναίκα μένει σιωπηλή στο μπαλκόνι μετά το τέλος του τραγουδιού της. Η δικιά μου φωνή στη τρομπέτα έπρεπε να είναι χαρούμενη και λυπημένη ταυτόχρονα, για αυτό ήθελε μεγάλο ζόρι για να το πετύχεις..."

απόσπασμα από το βιβλίο, Μάιλς, Αυτοβιογραφία. Εκδόσεις Σέλας.


https://youtu.be/0qi1hSK5NWo


https://youtu.be/8jIqzkyjxFI

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου