ΕΝΑ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΠΑΡΤΥ

Ακτή Δυτικής Πελοποννήσου. Κουρούτα. Τόπος άγνωστος σε μένα μέχρι πριν λίγο καιρό. Παραθεριστικό θέρετρο που συγκεντρώνει χιλιάδες ανθρώπους τους καλοκαιρινούς μήνες. Πολλοί χαρακτηρίζουν την Κουρούτα ως την Μύκονο της Δυτικής Πελοποννήσου. Δεν γνωρίζω αν αυτό ισχύει αφού συνειδητά δεν έχω επισκεφθεί ποτέ τη Μύκονο. Στην Κουρούτα έχουν ένα πολύ συμπαθητικό εξοχικό οι πολύ καλοί μου φίλοι Τάσος Κοροντζής και Γεωργία Γκινάλα. Εδώ και χρόνια το αγαπητό ζευγάρι διοργάνωναν κάθε καλοκαίρι ΄στον καταπράσινο κήπο του εξοχικού τους ένα ανοικτό πάρτυ που αποτελούσε ίσως το πιο σημαντικό κοσμικό γεγονός της περιοχής. Για το πάρτυ αυτό στην Κουρούτα έχω ακούσει πολλές ιστορίες, από πολλούς που είχαν παραβρεθεί κατά καιρούς, που δίνουν στο γεγονός σχεδόν μια μυθική διάσταση. Το 2010 έγινε το τελευταίο πάρτυ στο εξοχικό αφού η άναρχη και αλματώδης εξέλιξη της περιοχής με κακόγουστα νυχτερινά "κλαμπ" που βομβαρδίζουν με δεκάδες ντεσιμπέλ κακής μουσικής την περιοχή, πρόσβαλαν την αισθητική του ζευγαριού και έχασαν κάθε διάθεση για να διοργανώσουν το θρυλικό πάρτυ, εν μέσω μιας κόλασης κακογουστιάς. 

Φέτος φίλοι του ζευγαριού που είχαν αγαπήσει αυτή τη διοργάνωση και τους είχε λείψει πολύ η απουσία της αποφάσισαν να αναβιώσουν το ιστορικό πάρτυ. Πρωταγωνιστής της προσπάθειας ήταν ο καλός φίλος Λάμπης Βασιλάτος. Το πιο δύσκολο κομμάτι του εγχειρήματος ήταν η επιλογή του χώρου. Τότε ήρθε η πρωτοβουλία ενός άλλου πολύ γνωστού ζευγαριού για την συμμετοχή του στα πολιτιστικά δρώμενα  της περιοχής, του Γιώργου Παπανδρικόπουλου και της Λίνας Γιαννοπούλου οι οποίοι διέθεσαν το εξαιρετικό κτήμα τους για να διοργανωθεί το πάρτυ.

Ταξίδεψα από την Αθήνα την παραμονή του πάρτυ με ανάμεικτα συναισθήματα για το τι θα συναντήσω. Από την ομάδα των διοργανωτών ήξερα ελάχιστους αλλά εκτιμούσα το αισθητικό τους κριτήριο. Ανήμερα της εκδήλωσης επισκέφθηκα μαζί με τον Τάσο κτήμα. Βρέθηκα μπροστά σε μια μεγάλη κατάφυτη έκταση περίπου 6 στρεμμάτων. Περνώντας την είσοδο του κτήματος απλώνονταν μπροστά μου ένας χώρος περίπου 2 στρεμμάτων  καλυμμένος με γκαζόν και περιτριγυρισμένος από ελιές και εσπεριδοειδή που ήταν περιποιημένα με περισσή φροντίδα. Στο βάθος υπήρχε μια αγροικία που την σκέπαζαν πανύψηλα πεύκα. Εκεί μας περίμεναν ο Γιώργος και η Λίνα μαζί με τα μέλη της υπόλοιπης ομάδας, τον Λάμπη , την Κωνστάντζα Πρίντεζη τον Γιώργο Παπαγεωργίου και τον Χρίστο Λιακόπουλο. Ξεπερνώντας την αρχική μου έκπληξη για την έκταση του χώρου ξεκίνησα μαζί με τους υπόλοιπους να οργανώνουμε και να χωροτεθούμε τα τραπέζια και τις καρέκλες που είχαν ήδη έρθει και έπρεπε να τοποθετηθούν. Η ομάδα δούλεψε κάτω από ένα δυνατό ήλιο χωρίς την παραμικρή διαφωνία και επέλυσε γρήγορα τα όποια προβλήματα προέκυπταν. Ήταν η πρώτη φορά μετά από και εγώ δεν ξέρω πόσο καιρό που έβλεπα ανθρώπους να δουλεύουν αρμονικά χωρίς κάποιος να έχει το γενικό πρόσταγμα. Ασυναίσθητα η ομάδα είχε γίνει ένας άνθρωπος, παρόλο το ετερόκλιτο της σύνθεσής της. Ήταν πραγματικά συγκινητικό. Μετά την ολοκλήρωση της εργασίας αποχωρίσαμε για λίγη ξεκούραση ώστε να επιστρέψουμε αργά το απόγευμα για να ολοκληρώσουμε τις εργασίες με την τοποθέτηση των ηχητικών, του φωτισμού, του μπαρ και των στοιχείων της διακόσμησης.
Κατά τις 7:30 το απόγευμα συγκεντρωθήκαμε. Ήρθαν τα ηχητικά και τα φώτα. Όλα επαγγελματικά. Στήθηκαν ηχεία, κονσόλες, ρομποτικά φώτα και φωτιστική γέφυρα. Ο Τάσος Κοροντζής ο γνωστότερος και παλαιότερος μουσικός παραγωγός της Ηλείας που είχε αναλάβει το μουσικό κομμάτι του πάρτυ έκανε το έλεγχο του ήχου. Το αποτέλεσμα που έβγαινε από τα ηχεία ήταν απίστευτο. O Βασίλης Μπαντούνας είχε κάνει πολύ καλή δουλειά στο στήσιμο του ήχου και των φωτιστικών. Παράλληλα η ομάδα που εντωμεταξει είχε εμπλουτιστεί από τον  Μανώλη Ανδριόλα, την Χριστίνα Στάλια και την Τίνα Διονυσοπούλου, φρόντιζαν για την τελική διαμόρφωση του χώρου καθώς και τη διακόσμησή του με φαναράκια και κεριά. Ο Μανώλης με τη βοήθεια του Λάμπη και του οικοδεσπότη μετέφεραν ένα μεγάλο ψυγείο πάγου για τα ποτά και τα αναψυκτικά. Άλλοι άρχισαν να ξοπλίζουν το μπαρ, το οποίο έχε ήδη στηθεί με ποτά αναψυκτικά και ότι άλλο πρέπει να διαθέτει ένα μπαρ.
Γύρω στις 10:00 όλα ήταν έτοιμα. Μισή ώρα αργότερα κατέφθασαν οι πρώτοι καλεσμένοι. Φύγαμε με τον Τάσο για να ετοιμαστούμε και να επιστρέψουμε έπειτα από μισή ώρα. Επιστρέφοντας ο δρόμος έξω από το σπίτι είχε αρχίσει να γεμίζει αυτοκίνητα. Στάθμευσα το αυτοκίνητο αρκετά μέτρα μακριά. Περνώντας την είσοδο ο τεράστιος χώρος είχε σχεδόν γεμίσει από ένα ποικιλόμορφο πλήθος κάθε ηλικίας από έφηβους μέχρι ώριμης ηλικίας. Αναρωτήθηκα πως θα κατάφερνε ο Τάσος να τους φέρει όλους βόλτα με τη μουσική. Άρχισα να αναγνωρίζω πολλούς γνωστούς μου και ήδη τα πρώτα πηγαδάκια είχαν σχηματιστεί. Διαπίστωσα ότι είχε έρθει κόσμος από όλο τον νομό και ότι δεν ήμουν ο μόνος που είχε έρθει από την Αθήνα ειδικά για το πάρτυ. Έριχνα που και που μια ματιά στην είσοδο και έβλεπα να έρχεται κόσμος με μια αμείωτη ροή. Ο Τάσος που ήταν πια πίσω από τις κονσόλες ζέστανε την ατμόσφαιρα με μουσικές που δύσκολα τις βρίσκεις πια στα μπαρ. Η ατμόσφαιρα άρχιζε να θυμίζει αυτήν των εφηβικών πάρτυ της νεότητάς μας. Οι πρώτοι άρχιζαν δειλά δειλά να λικνίζονται. Η Κωνστάντζα έδωσε το έναυσμα παίρνοντας τον Τάσο  και άνοιξαν επίσημα το χορό καταμεσής της αυτοσχέδιας πίστας. Αυτό ήταν!Σε λίγα λεπτά η πίστα γέμισε από ανθρώπους κάθε ηλικίας και μουσικού γούστου. Εδώ φάνηκε η μαεστρία του Τάσου Κοροντζή ο οποίος κατάφερε να σηκώσει όλον αυτό τον κόσμο, μιλάμε για πάνω από 300 άτομα με μέτριους υπολογισμούς, παίζοντας τα πάντα από την δεκαετία του '60 μέχρι σήμερα. Από Olympians!!! μέχρι alternative,rave, punk,post punk,electro,disco και ότι άλλο μπορεί κανείς να φανταστεί. Κανείς δεν δυσανασχέτησε και η θετική ενέργεια ήταν στα ύψη. Παρέμεινε πίσω από τις κονσόλες μέχρι τις 5 το πρωί. 
Ο Λάμπης η Κωστάντζα, ο Γιώργος Παπαγεωργίου βρέθηκαν πίσω από το μπαρ για πάνω από τέσσερις ώρες εξυπηρετώντας τους καλεσμένους οι οποίοι πρέπει να σημειώσω συνέσφεραν και αυτοί στο πάρτυ φέρνοντας μαζί τους ένα ποτό. Ο Γιώργος ο οικοδεσπότης δεν πρέπει να κάθισε ούτε λεπτό αφού φρόντιζε διακριτικά να βρίσκονται όλα στην εντέλεια. Το ίδιο και η Λίνα. Κατά τη διάρκεια του πάρτυ ήταν πολλοί που βοηθούσαν διακριτικά και τους οποίους δεν γνωρίζω για να τους μνημονεύσω ονομαστικά. 
Ιδιαίτερη μνεία θα κάνω και στην Διονυσία που θυσίασε αρκετή ώρα από τη διασκέδασή της προκειμένου να καλύψει φωτογραφικά το γεγονός. Ο Μανώλης και η Χριστίνα περνούσαν κατά καιρούς από τους καλεσμένους και πρόσφεραν κομματάκια γραβιέρας και λεπτές φέτες καρότου. Μια ευγενική χειρονομία που αποτυπώθηκε έντονα στη μνήμη μου. 
Η κατανάλωση του αλκοολ ήταν μεγάλη αλλά κανείς δεν ξέφυγε από τα όρια ούτε συνέβη κάποια ακρότητα. Γεγονός πραγματικά απίστευτο γιατί πάντα σε τέτοιες περιπτώσεις υπάρχουν κάποιοι που βρίσκονται για να επιβεβαιώσουν τον κανόνα που λέει ότι πάντα υπάρχει κάποιος για να χαλάσει την αρμονικότητα μιας ομάδας. Φαίνεται ότι η συνολική θερμή ατμόσφαίρα και η θετική ενέργεια που έρεε άφθονη τους αποθάρρυνε.
Κατά τις 5 παρά τη θέση του Τάσσου την πήρε ο Χρήστος Λιακόπουλος που έπαιξε τι άλλο; Reggae,κλείνοντας ιδανικά την χορευτική αυτή βραδιά. Η ώρα είχε φτάσει 6 το πρωί και όσοι είχαν παραμείνει δηλαδή η ομάδα των διοργανωτών και κάποιοι φίλοι μας όπως ο Ανδρέας Μπούρος που είχε βρεθεί νωρίτερα πίσω από το μπαρ αλλάζοντας τον Λάμπη,βλέπαμε τον άδειο πλέον χώρο και μια πρόκληση. Το μάζεμα των τραπεζιών και των ηχητικών. Δειλά δειλά σηκωθήκαν όσοι άντεχαν ακόμη  και βοήθησαν, την Λίνα, τον Γιώργο και την Ράνια που πρωτοστατούσαν σιωπηλά χωρίς να κάνουν καμιά έκκληση βοήθειας.

Είχε αρχίσει να ξημερώνει και το πάρτυ ήταν πλέον μια ξεχωριστή σελίδα στην κοινωνική ιστορία του τόπου. 

Τώρα που γράφω αυτές τις γραμμές θεωρώ τον εαυτό μου ευλογημένο που είχα την τύχη να παραβρεθώ σε αυτό το πάρτυ που ξέφυγε από τα τετριμμένα και τα μίζερα και βρέθηκε στη σφαίρα του ιδεατού.
Σας ευχαριστώ όλους εσάς που φροντίσατε για αυτό το σπάνιο. Στο επανειδήν.


Υ.Γ. Η φωτ.είναι τραβηγμένη από τον Λάμπη Βασιλάτο.